Η Έλξη [TW au] ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ

Επιπρόσθετα Κεφάλαια: III

"Πονάω!" Του φώναζα από τη μία πλευρά του τηλεφώνου.

"Μωρό μου έρχομαι! Είμαι στο δρόμο! Προσπάθησε να είσαι ψύχραιμη!" Με καθησύχαζε ο Derek από την άλλη γραμμή.

"Μην αργείς! Έχουν σπάσει τα νερά!" Φώναξα και έπαιρνα βαθιές αναπνοές.

Τερμάτισα την κλήση και προσπάθησα να βγω από την μπανιέρα, η οποία ήταν γεμισμένη με χλιαρό νερό. Αδυνατούσα να βγω. Αισθανόμουν η μήτρα μου, να με τραβάει προς τα κάτω. Να μην με αφήνει να σηκωθώ. Έκλαιγα και πονούσα. Αισθανόμουν το μωρό να βγαίνει οπότε άδειασα λίγο το νερό της μπανιέρας για να μην πνιγεί το μωρό αν βγει πρώτα με το καλό.

Ο πόνος γινόταν όλο και πιο δυνατός. Το μωρό έβγαινε από μέσα μου και πραγματικά ήταν ο πιο βάρβαρος πόνος που εχω βιώσει ποτέ μου. Πίστευα πως θα πεθάνω από τον πόνο ή το ίδιο το μωρό, γιατί με βρίσκω ανίκανη να το μεγαλώσω. Ανασφάλειες που δεν θα μοιραζόμουν ποτέ με τον Derek.

"Ellen!" Άκουσα τη φωνή του Derek από την πόρτα.

Ούρλιαξα.

Έτρεξε αμέσως στο μπάνιο και με έβλεπε να γεννάω. Αίμα σιγά-σιγά γέμιζε το νερό που άφησα προηγουμένως και ο Derek το άδειασε αμέσως, γεμίζοντάς τη
ξανά με τρεχούμενο χλιαρό νερό.

"Derek πονάω!" Συνέχισα να ανασαίνω βαθιά και να πιάνω το χέρι του. Δεν μπορούσε να μου πάρει τον πόνο. Δεν μπόρεσε. Δεν μπορεί να νιώσει έναν τέτοιο πόνο.

"Ηρέμησε... Βγαίνει. Θα είσαι καλά. Θα φωνάξω μαίες. Προσπάθησε, έρχομαι αμέσως!"

Τον άκουγα να παίρνει τηλέφωνο σε νοσοκομείο να φέρουν τους κατάλληλους για να με βοηθήσουν.

Επιστρέφει.

" Έρχονται. Μην ανησυχείς, είμαι εδώ εντάξει;" Με καθησύχασε και εγώ έπαιρνα βαθιές ανάσες.

Το άνοιγμα του τραχήλου στα δέκα εκατοστά ακούγεται όντως απίθανο μα και τρομακτικό. Αισθανόμουν πως δε θα έβγαινε ποτέ το μωρό από μέσα μου.

Μετά από ελάχιστα λεπτά ήρθε μια ομάδα των επειγόντων περιστατικών, μαζί με μια μαία και δύο νοσηλεύτριες οι οποίες θα βοηθούσαν στο στρώσιμο του κρεβατιού μου, στον καθαρισμό του ανερχόμενου βρέφους και στον δικό μου.

Πέρασαν αρκετά λεπτά. Ξύπνησα στο υπνοδωμάτιο μου και το πρώτο άτομο που είδα στο δωμάτιο ήταν ο Derek να κρατάει στην αγκαλιά του το νεογέννητο μωρό μας.

11 Δεκεμβρίου 2016
Η ημερομηνία γέννησης της.

"Πονάς;" Ρώτησε ο Derek και μου έδωσε το βρέφος στην αγκαλιά μου.

"Όχι πια." Του χαμογέλασα κάπως αδύναμα και κοίταξα το μωρό παρατηρητικά. Ακόμα κι εγώ δεν κατάλαβα ότι όντως είναι δικό μου παιδί.

"Οι νοσηλεύτριες τελείωσαν το καθήκον τους και μας άφησαν σημειώσεις και κάποιες βιταμίνες που θα χρειαστείς."

"Δεν τα χρειάζομαι. Παράγω περισσότερα οιστρογόνα από ότι μια φυσιολογική γυναίκα. Άρα έχω μεγαλύτερη κυκλοφορία στο αίμα. Αυτό σημαίνει ότι τα κύτταρα μου φροντίζουν για εμένα." Του απάντησα και για πρώτη φορά ετοιμάστηκα για να θηλάσω το μωρό. Αισθάνθηκα ολοκληρωμένη και ανέβηκε η διάθεση μου. Ποτέ δεν ήξερα πόσο καλά θα ένιωθα όπως τώρα.

"Σε αγαπάω." Είπε ο Derek και με φίλησε στο μέτωπο.

"Κι εγώ σ'αγαπάω." Του απάντησα.