Η Έλξη [TW au] ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ

Τελευταίο Κεφάλαιο

Στο προηγούμενο κεφάλαιο:
"Εσείς δεσποινίς, εργάζεστε;"

"Για την ώρα όχι αλλά στο παρελθόν, δούλεψα από σερβιτόρα, έως υπάλληλος ξενοδοχείου αφού αποφοίτησα με πτυχίο τουριστικών επαγγελμάτων." 

"Τέλεια, δεν το συζητώ. Θα σου εξασφαλίσω και εσένα δουλειά σε ένα από τα ξενοδοχεία μου. Θα μιλήσουμε αύριο για τα περαιτέρω στο μεσιτικό γραφείο. Καλή σας μέρα! " με χαιρέτησε και έφυγε από το διαμέρισμα.

"Επίσης!"

~

Είχα τελειώσει με το να καθαρίζω το διαμέρισμα του Derek και πήγα στο σπίτι του Scott για να τον δω. Ανέβηκα αμέσως τις σκάλες και έφτασα στο δωμάτιο που με φιλοξενούν. Ο Derek κοιμόταν ενώ σε μια καρέκλα καθόταν ο Scott και τον πρόσεχε. Σε περίπτωση που χρειαζόταν κάτι.

"Πώς είναι;" κοίταξα τον Scott και χαιδεψα με την παλάμη το πρόσωπο του Derek.

"Κοιμάται. Στην αρχή όταν τον φέρανε τα παιδιά δυσκολεύτηκαν με το να τον ξαπλώσουν, να του καθαρίσουν τις πληγές και να τον... Γδύσουν." Όταν ο Scott είπε το τελευταίο, σήκωσα αμέσως την κουβέρτα να δω αν είναι εντελώς γυμνός αλλά ευτυχώς για τους άλλους φορούσε το μποξεράκι του.

"Είπε η Lucy δεν το έβγαλαν για να μην πάθουν καμιά συγκοπή." Γελάσαμε και οι δύο.

"Αναπνέει..." είπα ξέγνοιαστη.

"Ναι. Έχει φάει τόσο ξύλο που δεν παθαίνει τίποτα. Λοιπόν σε αφήνω. Αν χρειαστείς κάτι βάλε φωνή." Ο Scott ήταν στην πόρτα.

"Εντάξει, και σε ευχαριστώ για όλα." Του χαμογέλασα και ο Scott αποσύρθηκε.

Όσο ο Derek κοιμόταν, εγώ ήμουν στο μπάνιο και πλενόμουν παντού και ήμουν έτοιμη να τον προσέχω όσο χρειαζόταν μέχρι να ξυπνήσει. Πήγα στην κουζίνα για να πάρω το μεσημεριανό γεύμα μαζί με ένα ποτήρι νερό. Πήρα τον δίσκο και πήγα ξανά στο δωμάτιο. Λες και είναι ξενοδοχείο ακούγεται. Έκατσα στο άδειο τραπέζι και έτρωγα καθώς κοιτούσα τη θέα από το παράθυρο. Όλη αυτή η πείνα μου θυμίζει την εγκυμοσύνη μου και ότι η δράση και η περιπέτεια κατά αυτή την περίοδο πρέπει να σταματήσουν. Μου αρέσει μεν το ανθρωποκυνηγητό με τους Αρτζεντ και οι τσακωμοί με συγκεκριμένους αλλα τώρα πρέπει να σοβαρευτώ.

"Ellen?" Άκουσα την αγουροξυπνημένη φωνή του Derek από πίσω μου και έτρεξα προς το κρεβάτι.

"Πώς εισαι;" ξάπλωσα δίπλα του και χάιδευα τα μαλλιά του.

"Είμαι καλύτερα που είσαι μαζί μου. Στην αρχή φοβήθηκα πως θα με σκότωναν τα τσογλάνια αλλά ευτυχώς είχα εσένα και το μωρό στο μυαλό μου και κατάφερα να μείνω ήρεμος. Είσαι η άγκυρα μου." Όταν επιτέλους είπε πως είμαι η άγκυρα του, αισθάνθηκα τόσο ευτυχισμένη και χαρούμενη, δεν περίμενα ποτέ να το ξεστομίσει.