Η Έλξη [TW au] ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ

Επιπρόσθετα Κεφάλαια: II

Έβλεπα την Ellen όλον αυτό τον καιρό ανασφαλής με το σώμα της και με την προσωπικότητα της. Ποτέ δεν την είχα δει έτσι. Γνωρίζω πως είναι δυναμική και όλο αυτό που αγαπώ πάνω της αλλά δεν ξέρω τι να της πω. Κοιτάζει συνέχεια την κοιλιά της στον καθρέφτη και καμιά φορά την καταλαβαίνω ξύπνια το βράδυ.

"Τις μπουκιές μου μετράς, τι θες;" Με ρωτάει συνέχεια οπότε τη βλέπω να τρώει ελάχιστα έως καθόλου.

"Πρέπει να τρως." Τη συμβούλεψα.

"Το τι πρέπει και τι δεν πρέπει το ξέρω καλύτερα από εσένα."

"Ο γιατρός λέει πως πρέπει να τρως, από εσένα εξαρτάται η υγεία του εμβρύου!"

"Είσαι κουραστικός σταμάτα..."

Κάπως έτσι είναι κάθε μεσημέρι. Για εμένα είναι ανησυχητικό να τη βλέπω να μην πέρνει κιλά. Αντίθετα, χάνει και τα απαραίτητα στοιχεία δεν περνούν στο μωρό με αποτέλεσμα να διακινδυνεύει τη ζωή του παιδιού μας.

Όταν μπαίνω στο δωμάτιο μας τη βλέπω με τα εσώρουχα να κοιτάζει τον εαυτό της πάλι στον ολόσωμο καθρέφτη. Εστιάζει περισσότερο στην κοιλιά της και στις ραγάδες που σιγά σιγά εμφανίζονται στο κάτω και στο κεντρικό μέρος της κοιλιάς της.

"Τα βλέπεις;" απευθύνεται σε εμένα και έχω χάσει τα λόγια μου. "Αυτά δεν θέλω επάνω μου. Τα μισώ. Θέλω να φύγουν."

"Θα φύγουν όταν γεννήσεις." Την καθησύχασα.

"Δεν θα φύγουν, θα μείνω έτσι με αυτές τις άθλιες γραμμές να ντροπιάζουν το σώμα μου." Βούρκωσε έτοιμη να κλάψει.

"Θα ντρέπεσαι για τον εννέα μηνών αγώνα σου; Θα έπρεπε να είσαι περήφανη. Άλλες γυναίκες κάνουν θυσίες για να κυοφορήσουν ένα μωρό και εσύ δεν το δέχεσαι;" με πλησίασε και χάιδευε την κοιλιά μου.

"Δεν θα σου αρέσω μετά... Θα είμαι με ραγάδες και τις μισώ." Έκλαψε.

"Με βλέπεις;" με κοιτάει μπερδεμένη. "Με βλέπεις;" Την ξαναρωτάω και γνέφει.

"Θα είμαι μαζί σου. Σε αγαπάω και δεν είναι καν λόγος αυτός να είσαι ανασφαλής. Μου αρέσεις ακόμα και θα μου αρέσεις. Μην είσαι αυστηρή με την εγκυμοσύνη σου." Την αγκάλιασα και κατάλαβα τους παλμούς της να είναι ξανά φυσιολογικοί. " Έλα έξω να φας το βραδινό σου, σου έχω ετοιμάσει τραπέζι. Εγώ πρέπει να πάω στη δουλειά."

Προοπτική της Ellen

Φορεσα το νυχτικό από πάνω μου και τον ακολούθησα στην κουζίνα μας. Ετοίμασε ένα υπέροχο βραδινό για εμένα που δυστυχώς θα το έτρωγα μόνη μου.

"Αν χρειαστείς κάτι πάρε με τηλέφωνο εντάξει;" Ρώτησε και με τοποθέτησε στην καρέκλα.

"Εντάξει. Σε αγαπάω." Του χαμογέλασα και εκείνος έσκυψε να με φιλήσει.

"Και εγώ σε αγαπάω Ellen... Να προσέχεις."

Έφαγα ήρεμη και τώρα πια ανακουφισμένη το φαγητό μου χωρίς τύψεις. Αισθάνθηκα καλύτερα με τον εαυτό μου.

Συμμάζεψα το τραπέζι, έπλυνα το πιάτο μου και έπειτα πήγα στο μπάνιο να πλυθώ. Έκατσα λίγο παραπάνω από το κανονικό. Ίσως επειδή μου άρεσε να κάνω κύκλους με το νερό στην κοιλιά μου και το μωρό να καταλαβαίνει τι κάνω χωρίς να κλωτσάει νευρικά.

Όταν ξάπλωσα στο κρεβάτι, μόνη μου, χάιδευα την κοιλιά μου με τον δείκτη του χεριού χτυπώντας απαλά την κοιλιά μου έτσι ώστε να κοιμηθώ και ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο μου όταν είδα το χεράκι του να φαίνεται. Αισθανόμουν ότι έπαιζα μαζί του για πρώτη φορά, μέχρι κουβέντα έπιασα μαζί του ώσπου με πήρε ο ύπνος.

Η ώρα είχε πάει τέσσερις και ένιωσα κίνηση στην διπλανή πλευρά του κρεβατιού. Αγουροξυπνημένη κοίταξα δίπλα μου και είδα τον Derek να ξαπλώνει όσο αθόρυβα μπορεί για να μη με ξυπνήσει. Μύριζε όμορφα. Έκανε μπάνιο πριν λίγο. Γύρισα αμέσως δίπλα του και τον αγκάλιασα.

"Κοιμήσου, είναι πολύ νωρίς ακόμα." Μου είπε ψιθυριστά και με φίλησε.

Κοιμήθηκα ακριβώς πάνω στο χέρι του ενώ το χέρι του βρισκόταν στην κοιλιά. Ήταν τόσο όμορφο αυτό το άγγιγμα.