Η Έλξη [TW au] ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ

XVII

Στο προηγούμενο κεφάλαιο:
"Και πως έγινες Ωμέγα; Είσαι μοναχικός λύκος." Έχω αγωνία.

"Με αποδυνάμωσε μια αγέλη απο Άλφα. Δεν με σκότωσαν. Είναι χειρότερο." τον κοιτούσα...

"Πραγματικά πολύ συγκινητικό..." Χτύπησε παλαμάκια ο Peter μιλώντας ειρωνικά...

...

Τελικά έτσι πιστεύεις για μενα;" ο Peter απευθύνθηκε σε εμένα.

"Και χειρότερα." Σηκώθηκα. Ο Derek έκανε την ίδια κίνηση με εμενα.

"Τι γνώμη έχεις δηλαδή για εμένα;" έβαλε τα χέρια του στις τσέπες του.

"Φύγε από εδώ." Αγριεύτηκα. Τα μάτια μου έγιναν γαλάζια. Έβγαλα περισσότερες τρίχες στο πρόσωπο μου. Οι κυνόδοντες μου μεγάλωσαν.

"Ellen σταμάτα. Τι πας να κάνεις;" ο Derek με κράτησε αλλά από την οργή μου πήρα το χέρι του και καταλάθος τον γρατσούνισα. Δεν τον ένοιαζε, έκανε το ίδιο με εμενα και έγινε κι αυτός λυκάνθρωπος.

Ο Peter έδειχνε ατρόμητος. Ήξερα ότι η κίνηση που πήγα να κάνω ήταν λάθος. Έτρεξα με τον Derek επάνω του αλλά έγινε κι εκείνος λυκάνθρωπος και μας έσπρωξε με δύναμη προς τα πίσω. Χτύπησα το κεφάλι μου στη κουπαστή της σκάλας ενώ ο Derek την μέση του στο σκαλί.

"Είστε και οι δύο ίδιοι δεν έχετε πάρει το μάθημα σας ακόμη." Τα νύχια του μεγάλωσαν και ήρθε προς το μέρος μας έτοιμος να μας σκοτώσει.

Ξαφνικά άκουσα παλμούς από μακρυά να έρχονται.

Το ουρλιαχτό της Lucy ακούστηκε τόσο δυνατά, ο Derek έπεσε πάνω μου να με καλύψει. Ο Peter απροστάτευτος, εξαφανίστηκε δίχως να δω που πήγε.

"Είδα ότι σας επιτέθηκε. Καταλαβα ότι κάτι θα γινόταν." Πήραμε πάλι την ανθρώπινη μορφή μας όσο η Lucy μιλούσε. "Ποιος είναι αυτός;" συνέχισε.

"Ένας ηλίθιος." απάντησα και σκούπισα τα χώματα απο το κολάν μου.

"Πες περισσότερα δεν με βοηθάς." ο Derek την κοίταξε.

"Θα σου πω μετα." την καθησύχασα.
"Κατι άλλο θες;" ο Derek την ρώτησε με αγενές τροπο.

"Δεν φτάνει που έσωσα την ζωή της φίλης σου μιλας κιόλας." η Lucy ηρθε απειλητικά μπροστα του.

"Μπορεί να σωθεί και μονη της. Δεν θέλει βοηθεια." ηρθε κι αυτος ακομα πιο κοντα της.

"Lucy τι ήθελες; " την άρπαξα απο το χερι και πήγαμε πιο πέρα. Οχι ότι ο Derek δεν ακουει.