KANSER

Alışveriş-

İyi okumalaar...

***

(Afra)

Bahadır ve Gülsüm odadan çıkınca kendimi, yatağa geri bıraktım. Bu başıma gelen tılsımlı şey beni benden almış benliğimi kaybetmeme sebep olmuştu. Herkesin başına gelmez böyle şeyler...

En azından benim gelmezdi...

***

Gözlerimi bir telefon sesi ile açmak zorunda kalmıştım. Şaşırdığım nokta benim telefonum kırılmıştı ve bu telefonun kime ait olduğu idi. Yataktan zor bela kalktığımda gerçekten inanılmaz yorgun olduğumun farkına varmıştım. Bu kısa dinlenme bana yetmemişti ama üç saat sonra kalkmam söylenmişti. Bunları düşünürken telefona iyice yaklaşmıştım, e bu telefon sesi benim çantamdan geliyordu diye düşünürken, şaşkınlıkla elimi bana ait olmayan fakat benim çantamda bulunan telefona uzattım.

'Efendim?'

'Afra! Ilgın ben... '

'Ilgın? Bu telefon kimin? '

'Kızım sen iyi misin? Seni arıyorum ben mantıklı olarakta telefon senin oluyor. '

'Bahadır... '

'Bahadır mı? Neredesin sen? Eve geldim kapı duvar. '

'Sercan yok mu evde? '

'Kapı duvar deyiminden ne anlıyorsun şekerim? Ya hu neredesin? '

'Ilgın sana güvenebilirim değil mi?'

'Her zaman. '

'Trabzondayım, Bahadır ile beraberim. Geri dönmeyeceğim. '

'Ne! Ne işin var orada! Baban öldürür seni Afra!'

'Orada kalsam da öleceğim, burada olsam da. Bırak bir kaç zamanım iyi geçsin. Kimseye söyleme olur mu? Ben iyiyim. '

'Evlenicek misiniz?'

'Ne evlenmesi? Üniversiteye hazırlanacağım. Kim bilir belki aynı okulu kazanırız... '

'Sormak istemiyorum ama... Bu adam bunu neden yapıyor? '

'Bilmiyorum. Gerçekten... '

Kapıdan gelen Gülsüm'ün sesi ile irkildim. Sanırım uyandırmak için yanıma gelecekti.

'Ilgın, kapatmam lazım. Açamayabilirim aradığında. Mesaj yaz bana olur mu? '

'Dikkat et kendine. Habersiz bırakma. '

Telefonu şifonyere koymam ile beraber kapım aniden açıldı. Gülsüm gerçekten gülen bir suratla yanıma yaklaştı.

'E hadi giyinmemişsin!'

'Giyiniğim. Böyle geleceğim. '

'Pekala, hadi o zaman. '

Arkasından yürürken bir anda bana doğru döndü ve yanaklarımı yukarı kaldırarak gülümseyen bir ifade takmamı sağladı.

'Enerjimi çalıyorsun Afra. Hadi gülümse biraz. Kötü bir şey yok. '

'Babam ve abim dışında... '

'Bak ben varım, abim var. Dedem var. Biliyor musun dedem seni çok sevdi. Sevmese izin verir mi burada yaşamana hiç!?'

'Tamam gülümseyeceğim. '

Arabaya geçtiğimde şoför koltuğunda Gülsüm'ü görmem minik bir şok etkisi yaratmıştı. Abisi yanımızdaken o mu kullanacaktı? Arabaya bindiğim sayı bile sınırlı iken, kadının kullandığı araca binmem bir ilkti.