....4....

295 19 1
                                    

เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือร้องอยู่ตรงไหนสักแห่งอย่างต่อเนื่องทำให้ร่างสูงบนเตียงขยับอย่างรำคาญก่อนกวาดสายตาไปรอบๆเพื่อโฟกัสจุดที่มาของเสียงและปรากฎว่ามาจากกระเป๋ากางเกงที่กองอยู่บนโซฟาตัวยาวข้างเตียง ราหูหมุนซ้ายหมุนขวาก่อนเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวที่พับไว้ตรงตู้วางของใกล้ห้องนำ้มาพันกายยกมือเกาหัวแรงๆเมื่อคว้าโทรศัพท์มาดู

"อะไรของมึงวะไอ้เชน....ลุกขึ้นมาทำบ้าอะไรแต่เช้าฮะ..."ชายหนุ่มกรอกเสียงถามอย่างรำคาญ

"มึงสิบ้าไอ้ยักษ์ทำอะไรลงไปรู้ตัวหรือเปล่า..."เสียงเชนเครียดมาตามสาย

"ทำอะไร??..กูนอนอยู่...เหนื่อย...ง่วง...."ราหูหลับตาตอบ

"เออ!!..เดี่ยวมึงจะได้เจออะไรที่เหนื่อยกว่า...มาเปิดประตูหน่อยสิวะทุกคนมาถึงหน้าห้องมึงแล้ว..."ราหูขมวดคิ้วใส่โทรศัพท์อย่างงุนงง ทุกคน?? ทุกคนบ้าอะไรของมันแม้จะไม่เข้าใจแต่ก็เดินไปที่ประตูแล้วเปิดออก...

"ไอ้บ้ากาม!!..แกทำอะไรลูกสาวฉัน...."ปรียานุชผลักอกกว้างออกจากประตูก่อนถลันเข้าไปในห้อง

"เกิดเรื่องบ้าอะไรว่ะ...."ราหูกระซิบถามเชนหลังจากใครต่อใครยกขโยงกันเข้ามาในห้องที่เขาพักแต่เชนยังไม่ทันได้ตอบคำถามเมื่อจู่ๆปรียานุชก็กรีดร้องออกมา

"ตายแล้ว!!...ลูกแม่ แก!..แก!..แกทำอะไรลูกสาวชั้น..."ราหูถอยหนีร่างที่ถลาเข้ามาทุบตีเขาอย่างตกใจ

"เฮ้ย!!ป้า เป็นบ้าอะไรเนี่ย!..."ชายหนุ่มปัดป้องฝ่ามือและเล็บคมๆมองอีกฝ่ายร้องถามออกไปงงๆ

"นุชใจเย็นๆ...พูดกันก่อน...อย่าทำอย่างนี้...."วิเวียนแยกปรียานุชออกมาขณะอีกฝ่ายดิ้นรนไม่ยินยอม

"พูดดีเหรอ!!...พูดดีได้ยังไงไอ้บ้านี่มันข่มขืนลูกสาวฉัน...ฉันจะแจ้งความ...ฉันต้องการตำรวจ..."ปรียานุชเถียงพร้อมร้องหาตำรวจทำให้ทุกคนลอบถอนใจเมื่อเรื่องชักจะไปกันใหญ่

"Lovely Giants"  รักจากใจของนายยักษ์Where stories live. Discover now