"แม่ผัวกับลูกสะใภ้"...วันวิสาไม่เคยคิดเคยฝันว่าเรื่องราวที่เคยได้ยิน ที่เคยดูในละคร จะมีอยู่จริงๆ...จะเกิดขึ้นกับชีวิตคนจริงๆและที่เหลือเชื่อมากไปกว่านั้น...มันกำลังเกิดขึ้นกับชีวิตเธอ
"สวัสดีค่ะ...คุณแม่...."แบบนี้ใช่ไหม??ลูกสะใภ้ที่ดีต้องพูดจากับแม่สามีแบบนี้ใช่ไหม
"ทำไมคุณยังอยู่ที่นี่อีก...."และนั่นคือคำถามที่ลูกที่ไม่ดีใช้กับแม่เมื่อเจอกันที่โต๊ะอาหารเช้า
"แม่จะมาพักอยู่กับแกที่นี่สักพัก...แล้วแกก็ไม่ต้องมาไล่เพราะฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ฉันจะอยู่จนกว่าฉันจะพอใจและอยากกลับไปเอง...."ฉวีวรรณตอบลูกชายพร้อมเชิดหน้าไม่แม้เหลือบตามองหรือตอบคำทักทายลูกสะใภ้ราวกับว่าวันวิสาไม่ได้มีตัวตนอยู่ที่นั่น
"แล้วลูกผัวคุณเขาจะอยู่กันยังไงล่ะ...ทั้งที่เมื่อก่อนใครจะเป็นจะตายยังไงคุณก็ต้องกอดไอ้จิวไว้ทิ้งมันไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น...."ราหูถามมารดาเสียงเยาะหยันเมื่อนั่งลงตรงเก้าอี้ประจำตัว
"แน่นอนฉันทิ้งจิวไม่ได้...ฉันอยู่ที่ไหนจิวก็ต้องอยู่ที่นั่น...."ฉวีวรรณตอบลูกชายเสียงเรียบ
"หมายความว่ายังไง....อย่าบอกนะว่าขนกันมาที่นี่...ผมไม่ต้อนรับ...."ราหูผลุดลุกขึ้นตะโกนออกมาอย่างไม่พอใจ
"ยักษ์...ยักษ์จริงๆด้วย...เค้าคิดถึง...."เสียงทักทายจากชายหนุ่มที่เพิ่งก้าวเข้ามาพร้อมอาการผวาเข้ามากอดร่างสูงของราหูทำให้วันวิสาอ้าปากค้างอย่างแปลกใจ....ใครกันอีกล่ะทีนี้
"ปล่อย!!...ไอ้บ้า...ปล่อยนะ...."ราหูผลักร่างที่พยายามกอดรัดเขาออกไปพร้อมตวาดเสียงดังทำให้อีกฝ่ายชะงักก่อนแบะปากร้องให้เหมือนเด็กๆ
"แม่...ยักษ์ดุจิวทำไม...เค้าทำไรผิด...แม่...."
"ยักษ์....แกจะตวาดน้องทำไม ไม่เอานะลูกไม่ร้องนะพี่เขาแค่ล้อเล่นเท่านั้นจิวคนดีไม่ร้องให้นะ...."ฉวีวรรณดึงร่างสูงของลูกชายคนเล็กมากอดพร้อมปลอบเบาๆ จิรายุมีอายุน้อยกว่าราหูสิบปีตอนนี้ชายหนุ่มอายุสิบแปดแล้วแต่อายุสมองและความรู้สึกเทียบได้กับเด็กหกขวบเธอจึงปล่อยเขาอยู่ลำพังไม่ได้และถึงอย่างไรความเป็นพี่น้องก็ทำให้จิรายุทั้งรักและเทิดทูนพี่ชายที่สุดทั้งๆที่พี่ชายไม่ได้สนใจจะรักตอบเขาเลย
KAMU SEDANG MEMBACA
"Lovely Giants" รักจากใจของนายยักษ์
Romansaในยุคสมัยที่ข้าวยากหมากแพงเงินทองหายากแต่อยากจ่ายเยอะๆ เมื่อชีวิตก้าวเข้าสู่มุมอับเธอก็ต้องดิ้นรนและทำทุกวิถึทางเพื่อเอาตัวรอด ถึงขั้นขุดบ่อล่อเก้งก็ยอม...แต่จะทำอย่างไรเมื่อไอ้ที่ตกบ่อมาไม่ใช่เก้ง ตัวที่หมายแต่กลับเป็นหมีควายตัวเบอเร่อ...แล้วคราวน...
