"ฉันไม่เข้าใจน้องแกจริงๆ...ชอบนักเชียวกับงานใช้แรงอยากเห็นเขาจับปลา...เก็บกล้วย...ใช้สมองส่วนไหนคิด คงจะทั้งร้อนทั้งเลอะแค่ฟังกิจกรรมมันฉันก็เหนอะหนะแทน...."นุชปรียาบ่นเบาๆอย่างระอาหลังคุยโทรศัพท์กับลูกสาวคนเล็กจบลง
"แหนมเขาคงสนุกน่ะค่ะแม่...แล้วแม่กับแหนมจะกลับเมื่อไหร่ค่ะ...แล้วเรื่องขายบ้านละค่ะ...."วันวิสาถามมารดาก่อนนั่งลงมองอีกฝ่ายที่ยืนถอนใจแรงๆอยู่ไม่ห่าง
"แรกๆแม่ก็คิดจะขายแหละแต่คิดๆดูก็อดเสียดายไม่ได้บ้านหลังนั้นเป็นบ้านเก่าของปู่กับย่าพวกแกแค่เลี้ยงดูพวกแกแบบลำบากทุลักทุเลแม่ก็ละอายใจพอแล้วขืนถึงกับขายบ้านขายช่องทิ้งแล้วแม่จะเอาหน้าที่ไหนไปพบพ่อแกบนสวรรค์ล่ะ...."
"แม่...คิดมากไปหรือเปล่าค่ะ...."วันวิสาเอื้อมมือไปกอดมารดามองแม่อย่างเห็นใจ
"ไม่หรอก...แม่ควรคิดให้มากกว่านี้ด้วยซำ้...ดูแม่ทำกับแกสิแกต้องตามมาอยู่กับใครที่ไม่รู้จักเขาดีถึงที่นี่ ยายแหนมมันทั้งตำหนิทั้งโกรธแม่อยู่ตั้งหลายวันหลังจากรู้ความจริงแล้วเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องแรกที่แม่ยอมรับกับมันว่าแม่ผิด....แม่เสียใจ..."
"แม่...."วันวิสากอดมารดาก่อนร้องให้เบาๆ
"แยม...ถ้าต้องฝืนใจเรากลับไปอยู่กันแบบเก่าก็ได้นะ...."ปรีชานุชลูบผมนุ่มของลูกสาวก่อนกระซิบเบาๆ
"ไม่หรอกค่ะแม่...เขาก็ดีกับหนูทุกอย่าง...หนูอยู่ได้..."
"งั้นก็ตามใจแก....ตอนนั่งเครื่องมาพร้อมป้าวิเวียนเขาชวนแม่ร่วมหุ้นทำธุรกิจท่องเที่ยวกันแม่ก็สนใจอยู่นะ...แกว่าไง..."
"แต่เราไม่มีเงินนะค่ะ...."
"แม่ก็ไม่ได้ปิดบังอะไรเขานะ...เล่าทุกอย่างให้เขาฟังป้าวิเวียนยังต่อว่าแม่ที่ไม่ยอมบอกถึงปัญหา....เขาจะไถ่ถอนบ้านให้เราและชวนแม่ไปร่วมธุรกิจถ้าแม่ปฏิเสธเขาก็จะตัดญาติขาดมิตรกับแม่...."ปรียานุชบอกเล่าขณะยิ้มเมื่อคิดถึงตอนวิเวียนตะโกนใส่หน้าเธออย่างโกรธๆเมื่อรู้เรื่องบ้านและเหตุการณ์ที่เธอทำกับวันวิสา "ยายนุชบ้าแกคิดว่าณาติอย่างฉันเขามีไว้ทำไมหา...ผีบ้าอะไรสิงแกถึงทำกับลูกแบบนั้น..."ตอนนั้นถ้าวิเวียนทำได้คงตบเธอสักเปรี้ยงเป็นแน่
YOU ARE READING
"Lovely Giants" รักจากใจของนายยักษ์
Romanceในยุคสมัยที่ข้าวยากหมากแพงเงินทองหายากแต่อยากจ่ายเยอะๆ เมื่อชีวิตก้าวเข้าสู่มุมอับเธอก็ต้องดิ้นรนและทำทุกวิถึทางเพื่อเอาตัวรอด ถึงขั้นขุดบ่อล่อเก้งก็ยอม...แต่จะทำอย่างไรเมื่อไอ้ที่ตกบ่อมาไม่ใช่เก้ง ตัวที่หมายแต่กลับเป็นหมีควายตัวเบอเร่อ...แล้วคราวน...
