"อะไรของแกนักหนาหายายแหนม....ชีวิตนี้แกเคยคิดจะมีชีวิตปกติสุขอย่างชาวบ้านชาวช่องเขาบ้างไหม...หรือจะขวางโลกมันอยู่อย่างนี้เรื่อยไปฉันละหน่ายกับแกจริงๆ...."
อาการฟึดฟัดไม่พอใจของนุชนารียังมีอยู่แม้ราหูกับดำรงฤทธิ์จะแยกตัวออกไปแล้วจนทำให้ปรียานุชหันมาแหวใส่ลูกสาวเบาๆอย่างไม่พอใจ
"หนูเนี่ยะนะขวางโลก??...แม่ไม่เห็นหน้าตาท่าทางผิดหวังที่ไอ้บ้านั่นมันทำตอนมองหนูหรือไง.....คงคิดละสิว่าน้องสาวพี่แยมอย่างน้อยก็คงดึ่งดั่งตู้มต้ามมากกว่านี้พอเจอแบบหนูเข้าเลยทำหน้าผิดหวังจนออกนอกหน้า....ทุเรศจริงๆคิดแต่เรื่องอย่างว่ามองผู้หญิงแค่ที่นมกับที่ก้น...ในหัวสมองคงมีแต่เรื่องลามกจกเปรต...."
"น้อยๆหน่อยไหมแม่คุณ....ฉันก็ไม่เห็นเขาจะมองอกมองก้นแกสักหน่อย...จะคิดลึกคิดกว้างไปถึงไหนกันย่ะ.....แล้วอะไรๆที่แกพูดถึงฉันก็ไม่เห็นแกจะมีอะไรให้เขาดูเลยสักอย่างยังจะมีหน้าไปด่าเขาปาวๆ..."
"แม่...หนูเป็นลูกแม่นะ...เมื่อไหร่แม่จะเลิกมองเห็นใครต่อใครดีกว่าหนูไปหมดแบบนี้สักที....."นุชนารีต่อว่ามารดาอย่างน้อยใจ
"ก็เมื่อแกเลิกนิสัยขวางโลกแบบที่ทำอยู่แบบนี้ไง แล้วฉันก็ไม่เคยเห็นคนอื่นดีกว่าแกฉันแค่อยากเห็นแกทำตัวดีๆน่ารักๆเข้ากับคนอื่นได้ไม่ใช่แปลกแยกอยู่แบบนี้...ถ้าเพียงแต่แกแต่งตัวดีๆนุ่มนวลอ่อนหวานกว่านี้อีกหน่อยแกก็สวยไม่แพ้พี่แกหรอก แต่นี่....เฮ้อ!..."ปรียานุชถอนใจเมื่อกวาดตามองลูกสาวแต่หัวจดเท้าราวเข้าใจถึงความผิดหวังของดำรงฤทธิ์
"หนูก็เป็นของหนูแบบนี้...แล้วหนูก็จะไม่ทำในสิ่งที่หนูไม่ชอบด้วย...."
"งั้นแกก็โทษหมอนั่นไม่ได้หรอกที่แสดงอาการผิดหวังจนออกนอกหน้าเมื่อเจอว่าแกกับยายแยมต่างกันราวฟ้ากับเหวแบบนี้..."
"พอเถอะค่ะ...เราขึ้นข้างบนกันดีกว่าไปดูห้องที่หนูเตรียมไว้ให้แม่กับแหนมกันเดี่ยวจะได้ลงมาทานข้าว...."วันวิสาก้าวเข้ามายืนตรงกลางระหว่างมารดากับน้องสาวก่อนเปลี่ยนเรื่องคุยยุติการโต้เถียงของสองแม่ลูกลงโดยปริยาย.......
VOUS LISEZ
"Lovely Giants" รักจากใจของนายยักษ์
Roman d'amourในยุคสมัยที่ข้าวยากหมากแพงเงินทองหายากแต่อยากจ่ายเยอะๆ เมื่อชีวิตก้าวเข้าสู่มุมอับเธอก็ต้องดิ้นรนและทำทุกวิถึทางเพื่อเอาตัวรอด ถึงขั้นขุดบ่อล่อเก้งก็ยอม...แต่จะทำอย่างไรเมื่อไอ้ที่ตกบ่อมาไม่ใช่เก้ง ตัวที่หมายแต่กลับเป็นหมีควายตัวเบอเร่อ...แล้วคราวน...
