lFinish or Play?| (TAMAMLANDI/DÜZENLENİYOR)

Tamamlanma

"Bugün eski okuluna yazdırdım seni,kabul ettiler! Hadi ama, her şey çok güzel olacak."
Ne kadar da heyecanlı bir şekilde söylemişti bu sözleri. Midemde anlayamadığım bir ağrı daha sonrasında hafif bir baş dönmesi yaşamıştım. Doğrusu bunu tarif etmek anlamsızdı.
"Ne, sen ciddi misin? Te-şekkür ederim."
Kekelemiştim evet. Çünkü okulum çok pahalı bir okuldu. Ne kadar çabalasam kazanamazdım. Onun önemsemeyeceği rakamlardı ama önemliydi işte.
Gittim ve ona sarıldım.Brakmak istediğim söylenemezdi.O'na borcumu asla ödeyemezdim.Bunu biliyordum, beni yaralasa da bu doğruydu.

O benim kahramanımdı.

Ne kadar kötü şeyler yaşamış olsam da,bana umut veriyordu.

Kim bilir diye sordum kendime. Kim bilir? Eskisinin yerine asla tutmasa da belki de yeni bir ailem olur.

Bu kadar mucizevi olaylar oluyorken.. Artık imkansıza inanmak da mucizeyken.

"Sana her şey güzel olacak demiştim." dedi bana sarılırken. Beni bıraksa düşecekmiş gibi hissediyordum ama yine de onu bırakanın ben olacağımı biliyordum.

"Teşekkür ederim Harry. Asla sana,borcumu ödeyemeyeceğim. "

"Şhhh. Borç yok."

dedi ve yanağımdan öptü. Bunun bir sebebi vardı.

"Şey , şu cenaze işleri için pazartesin gidecek." ve bu sözleriyse açıklamasıydı.

Ondan ayrıldım ve başımı eydim.Sonrasında kahvaltıya oturduk
Kahvaltı bittikten sonra , tabağımı lavoboya koydum ve ellerimi yıkadım.

Okul tamamdı.Yarın cenaze işleri.
İş bulmalıydım , sonra da ayrı  eve çıkardım zaten.

O gün Harry neler olduğunu anlatmam da ırar etmese ,her şey daha farklı olucaktı.GARİP.

"Düşünmeyi bırak."
dedi yanıma otururken
"Ailen için üzülmen normal ama diğer işler için kafanı yorma."

"Okul ne zaman başlıycak ? "diye sordum.

"Bir ay sonra."

Bir ay ... Bir ay durmadan çalışmalıydım. İş bulmalıydım.Ayrı eve çıkmalıydım.
"Peki."
dedim . Belki son günlerde en sık kullandığım kelime olmuştu.Peki,tamam,teşekkür ederim,gerçekten mi?
Gerçek miydi bunlar, gerçekten?