Hayatın acımasızlığıyla tanışmak için daha çok gençtim. Neler yaşadığımı benden başka kimse bilemez, bunla yaşamayı kabullendim . Herşeye ramen.. Kullandığım ilaçlar yüzünden gerçekliği yada rüyaları ayıramaz oldum yada nelere inanmam gerektiğini. Zihnimdeki bu sesler her zaman bane ne yapmam gerektiğini söylüyor ancak yapsam bu benim için dahamı iyi olucak bilmiyorum..
Odamın duvarlarında yazılı olan hayatımın hikayesi ve sonsuz aşkımın anlatıldığı o yazılarla baş başayım. İçimdeki seslerden biri bana bu saçmalıktan vazgeçmemi söylüyor diğeri ise benim devam etmemi , bense bunun yanlış yada doğru olduğunu bilmeden yazmaya devam ediyorum . Eskiden ailemle yaşardım orda bana deli diyorlardı ailemin isteği üzere ilk önce bir klinikte bir yıl tedavi gördükten sonra onlardan uzak bir yere taşındım. Herşey en başta normaldi. Şaşırtıcı derecede zihnimdeki olan kaybolmayan seslere ramen...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşıyorum..
General FictionKaranlığın ortasında nerde olduğumu bilmeden önümü bile göremeden koşuyorum belkide ölüme gidiyorum .. korkuyorum. Soğuk sislerle kaplı bir ormandayım buraya nasıl geldim bilmiyorum. Eve gitmek istiyorum,benim için hiç önemi olmayan evime.. Sırtımda...
