Tavandan gelen ışık gözlerimi rahatsız ediyordu. Duvarlardaki o kirli beyaz renk midemi bulandırıyordu , bu rengi en son gördüğüm yer de hastaneydi. Üzerimde o hiç sevemediğim gömlek. Yeni gelmiş olmalıydım bu odada tek kalıp, üzerimde bu iğrenç şey olduğuna göre..
Yoksa o, gerçektende gelmiş miydi ? Hayır, olamaz nasıl gelebilir. Kollarımı çözmeye çalışıyordum bundan kurtulmam lazım , ben buraya ait değilim die içimden tekrarlıyordum. Ben buraya ait değilim! Bunu sesle söylemiştim sanırım kapının ardından ayak sesleri duyulmaya başladı. 2 kişi kapının önünde durdu ve içlerinden biri " Doktoru çağırın hemen" dedi..
Kapıdan beklenmedik bir şekilde gıcırtı geldi , bu ses burayı dahada trajedik biçimde korkutucu kılıyordu. "Neden burdayım?" Dedim bir anda. Sesim çok düz ve soğuktu , sanki az önceki yaşananlar gerçek değilmiş gibi.
"Sizi evde yerde yatar halde bulduk Bayan Monnes , komşularınız bizi aradı. İçeride biriyle tartışıyormuşsunuz, seslerinizi duymuşlar."
Bu nasıl olabilirdi onların hepsi benim paranoyam mıydı ? Olamaz..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşıyorum..
Художественная прозаKaranlığın ortasında nerde olduğumu bilmeden önümü bile göremeden koşuyorum belkide ölüme gidiyorum .. korkuyorum. Soğuk sislerle kaplı bir ormandayım buraya nasıl geldim bilmiyorum. Eve gitmek istiyorum,benim için hiç önemi olmayan evime.. Sırtımda...
