Nefesimi toparlamak için yataktan ayağa kalktım. Liza hemen baş ucumda duruyordu. Kaygısızca duvara yaslanmış, kollarını göğüsünfe kavuşturmuştu. Yüzünde dertli bir ifade vardı. Ama tanıdık özellikleri bu kadardı. Giysileri lime lime olmuş, kollarındaki deri yanıp kızarmış, kararmıştı. Yüzünde ve boğazında çizgi çizgi kan ve toprak vardı. Hatırladığım şeylerden o kadar azı kalmıştı ki onu tanıyabileceğimden emin olamadım. Yeniden bu lanet yerde bir araya gelmiştik oysaki. Nasıl olduğunu bilmeden. Odaya berbat bir koku dolmuştu. Birden yanmış etin ve çürümüşlüğün feci kokuları burnuma doldu..
İçimdeki dehşeti bir yana atarak tek dostumu selamladım.
"Liza" derken sesime iç rahatlığı dolmuştu. " herzaman ki gibi benim yanımdasın , evimdekide sendin değil mi ?"
Başını iki yana salladı ama sesli cevap vermedi. Konuşamadığını gösteren bir dilsiz gibi önce boynunu, sonra dudaklarını işaret etti. Olan bitene anlam veremiyordum. Aklıma birden yazdıklarım gelmişti. Gittikten sonra ne olmuştu onlara ? En son ne zaman yazdığımı düşünmeye başlamıştım. Liza'yı adeta odanın içindeki o kokuya ramen varlığını unutmuş gibiydim .
"Anlamaya başlıyordum."dedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşıyorum..
Ficción GeneralKaranlığın ortasında nerde olduğumu bilmeden önümü bile göremeden koşuyorum belkide ölüme gidiyorum .. korkuyorum. Soğuk sislerle kaplı bir ormandayım buraya nasıl geldim bilmiyorum. Eve gitmek istiyorum,benim için hiç önemi olmayan evime.. Sırtımda...
