Tatlı Bela

Bölüm -60- Final Part/2 "...her şeyin üzerinden..."

Bölümün sonunda acayipp
seveceğinizi düşündüğüm bir şey yazıyor, umarım hoşunuza gider ve o konu hakkında her türlü görüşlerinizi bana dile getirebilirsiniz. Lütfen vote verip yorum yapmayı unutmayınız ♡_♡

Multivideo'daki şarkıyla birlikte okumanız şiddetle tavsiye ediliyor😊

Instagram: BugceDmrpnc
SnapChat: premseslydia
AskFm: bugcedemirpence   (bana kimliğinizi belirtmeden de her şeyi sorabilirsiniz. Kitapla ilgili bile olabilir.)

İYİ OKUMALAR...

Gözlerim başımın dönmesinden dolayı yavaş yavaş kapanırken, tam yanımda bir hareketlilik hissettim. Kafamı azıcık sola çevirdiğimde, ters bir görüntüden Derin'in gözleriyle karşılaştım.

Yavaşça gülümsedim. "Git sevgilim."

Kafasını salladı. "Seni buradan çıkartacağım." Dışarıdan bir sürü sesler geliyordu. Sanırım biraz önce sollamış olduğum TIR şoförleri buradaydı. Derin'e onlara dönerek "Ambulansı aradınız mı!?"

Adam bir şeyler konuşurken, Derin tekrar bana döndü. "Bir yerin acıyor mu güzelim?"

Yavaş yavaş kapanacak olan gözlerimi aralamaya zorlayarak ona baktım tekrar. "Evet." Telaşlı bakışlarını vücudumda gezdirdi. "Ama en çok kalbim."

Sağ bacağımın üzerinde sanki yüksek bir basınç vardı ve orası cidden çok acıyordu. 

Derin ayağa kalkarak birkaç kere kapıyı zorladı. Kilitlememiştim, o yüzden kolay açılabilirdi. Ama onun yerine "Derin, git," dedim yine, yorgun çıkan sesimle.

Bir an durarak "Allah aşkına sus Defne! Seni öylece bırakıp gideceğimi falan mı sanıyorsun!?" dedi. Ve sonra yine kapıyı zorlamaya başladı.

Yanımıza bir adam gelerek "Durumu nasıl?" diye sorduğunda, Derin neredeyse açılmaya yeltenmiş kapıdan ellerini çekti. 

Eğildiğini hissettiğim sırada, gözlerimi artık serbest bıraktım. 

"Defne!" Derin'in sesini duyduğumda tekrar gözlerimi açmaya zorladım kendimi. Ama o kadar çok yorgundum ki, bunu yapmaya mecalim kalmamıştı.

"Sen onu ayık tut. Sakın gözlerini kapatmasına izin verme. Kapıyı ben hallederim." Bunu söyleyen, biraz önceki adam olması gerekiyordu.

Derin onun dediğini yaparak yanıma doğru eğildi. Birazcık açık olan, çatlamış camdan bir ses gelirken, gözlerimi ona çevirdim. Bir kere daha yumruk attığında, cam parçalara ayrılarak yere dağıldı. İçeriden kapının açılma düğmesine bastı. "Defne bana bak." Kapı büyük bir yavaşlılıkla açılırken, yanımızdaki adam kapıyı sonuna kadar açtı.

Gözlerim yine kendiliğinden kapanmaya başlarken, "Defne!" diye bir ses duydum yine. Göz kapaklarımı yavaşça araladım. Derin'in yanında duran, gence benzeyen adam emniyet kemerimin kırmızı tuşuna basarken, Derin beni yavaş hareketlerle tuttu.

Emniyet kemeri üzerimdeki etkisini kaybederken, yavaşça Derin'in kollarına doğru çekildim. Bacaklarım hareket edeceği sırada sıkıştığı yerde bir şey battı. Kısık bir ses tonuyla çığlık attığımda, Derin beni kendine çekmeyi kesti ve "Ne oldu!?" diye sordu.

"Bacağım," diye mırıldandım.

Yanımızdaki adam bacaklarımın üzerinden, sağ bacağımın sıkışmış olduğu yere doğru eğildi. "İsmin Defne değil mi?" dediği sırada Derin onu onayladı. "Pekala, bacağın vites ve koltuk arasında sıkışmış. Şimdi sen, Derin miydi?" Derin onu tekrardan onayladı. "Tamam Derin. Sen benim söylediğim şekilde koltuğu geriye doğru çekiyorsun, anlaştık mı?" Derin anladığını belirtircesine mırıldandı.