The Gang Leader turns into a Mafia Heiress

Chapter 25: Assurance

↭KELLY'S POV↭

"-----In the name of the Father, and of the Son and of the Holy Spirit. May he rest in peace."

"You may now have your last look to him."

Dahan dahan akong lumapit sa kabaong ni Justin habang hawak ang isang puting rosas. Hinawakan ko ang ibabaw ng kanyang kabaong nang makalapit na ako at nilagay ang bulaklak.

Nakita ko ang mukha niya na mapayapang nakapikit. Maputla na din ang kulay ng balat niya. Ang natural red lips niya dati ay naging pale pink na ngayon.

Justin, I'm sorry. I'm so stupid. I'm sorry if I'm not there to protect you. Am I not enough? Am I not that wise enough to protect all of you? I swear Justin. I'll do everything to kill that bitch. I swear I'll do everything not to happen this again.

Tito Dave, Tita Mae, I'm sorry. Nang dahil sa akin napahamak siya. Sorry po kung hindi ko siya naligtas. I should've protect him. I'm so sorry. Sana mapatawad niyo po ako.

Tumalikod na ako at naglakad palayo sa tent kung saan nandon ang ililibing na si Justin. Nandito kami sa Angel Memorial Park. Dito ko naisipan na ilibing din siya, katabi sa puntod ng mom at dad niya.

Huminto ako sa ilalim ng isang malaking puno ng Acacia tree at humarap sa katawan ng puno. Naramdaman ko ang pagtutubig ng mata ko kaya napapikit ako ng mariin. A fist form on my both hands.

Out of frustration, I punch the tree's trunk over and over again. I didn't mind my bleeding right hand. I just keep on punching until someone stop me and hug me from the back tightly.

"Baby stop hurting yourself please." He whispered on my left ear and face me then hug me again.

I didn't utter any word but I just let him hug me and let my tears flow. I feel so stupid. It's my fault. Hindi ko siya nabantayan. Hindi ko siya natulungan. Hindi ko siya naligtas. Wala na siya. Wala na ang gang member ko. Wala na ang kaibigan ko. Wala na ang isa sa mga tinuring kong kuya sa gang. Wala na si Justin.

"Go on baby. Just let it out. I'm here."

"It-it's my fault. I-I di----"

"Don't blame yourself baby. It's not your fault, okay? If Justin is here, he would also say it. So please don't blame yourself."

Mas lalo pa akong napaiyak. Si Justin, he's been a good friend to us. A kind and sweet kuya to me. And now, he's gone. Wala na siya.

Kung sana nandon ako no'ng mga oras na yun. Buhay pa sana siya ngayon. Wala sana kami ngayon sa lugar na ito. Hindi sana kami nagdadalamhati ngayon. Sana hindi ako umiiyak ngayon. Sana hindi malungkot ang buong gang ngayon.

Naramdaman ko na medyo nanghihina na naman ako dahil sa pag-iyak. Nawawala na naman ang lakas ko. Napapikit nalang ako at humihikbi pa din. Naramdaman ata ni Ichiro na nanghihina na ako kaya humigpit ang pagkakayakap niya sa akin.

Binuhat niya ako (bridal way) at isinandal ang ulo ko sa dibdib niya. I felt him kiss my forehead. I just keep my eyes close and my tears flowing. Wala na akong lakas pa para magsalita.

"Sleep for now baby. I'm always here. We will do everything to defeat her."

Marahang tango lang ang naging tugon ko. And let him carry me.