My wattpad boyfriend!

Blood bond.

-Tara Polaris Stanislava-

Is forgetting means hating?
Is hating gives way to forgetting?
If so, did he forget me because he hates me? Or he use hatred to forget every details of me?

How can he get back his memory? How can  I let him understand destiny and serendipity? How can I help him? When I can see him smile like he is satisfied already?

Will I be selfish if I pull him back, when I know that his ship is sailing so good. Can I hold him back?My question is  may I?

If he forgets me, will he remember my love?
If he hates me, will my love be enough for him to remember me?

***

"Stellar" my voice cracked as I said her name. Is it just coincedence or is it fate.

Why is everything seems to be complicated?

"Welcome to Palawan" pag ulit niya. Nakangiti siya sa akin na parang nag hihintay ng sagot.

"Thank you! " I managed to say

"Star!" napatingin ako sa tumawag sakin at nakita ko sa di kalayuan sina Ence. Sumesenyas sila na parang tinatawag nila ako.

"You should go now" sabi ni Stellar sakin. Tinignan ko si Dim na nasa likuran niya, nakatingin siya sa barkada. I want to say that he is a part of it but how?

Tumango ako at naglakad palayo sakanila. I can't make a scene, baka lalo siyang magalit sa akin. Baka lalo siyang lumayo. "Okay ka lang?" tanong ni Javen paglapit ko sakanila.

"Jave" tinignan ko si Dim na abala sa pakikipagkwentuhan kay Stellar. They are close, they are laughing like there is no one around.Like they own the world "That girl is Stellar"

Tumingin si Javen sa dereksyon nila "And so??"

"what if?? she is meant for him?"

"How can you forget that you are also a Stellar?"napatingin ako sakanya. Seryoso si Javen sa bawat salita niya "It is from Kismet, how dare you question an information from a Goddess, huh Stanislava??"

"Could there be two Stellar in his life?" ang daming tanong sa isip ko, naguguluhan ako.

"Yes! but remember, NOTHING BEATS THE ORIGINAL" Jave can really make me feel at ease. He can always say the right words at the right time.

Dim is preparing our lunch. Dito daw kami maglulunch sa isla, tinutulungan siya ni Stellar. They seems to get along well.

"Star" tapik ni Ence sa akin " Perse is so well, I am glad he is alive"

Ngumiti ako kay Ence pero nasakanila pa din ang atensyon ko "What am I suppose to do Ence?"

"Do what you are suppose to do. No one has the right to question the reason of a girl who was left behind" tinignan ko si Ence

"You suffered so much already. I caused you pain, it is my time to help now" hinawakan ni Ence ang kamay ko "tell me your plans, I will give you ways" she added.

My plans? I don't have any actually. I just want him back, it is so simple and yet so complicated.

Nag set sila ng table sa gitna, Si Stellar ang naglagay ng mga pagkain. Nakangiti si Dim ng magtama ang nga mata namin. Tumango siya sakin at binalik ang tingin sa ginagawa niya.

Should I act like I don't like him? Like I don't know him at all?

Lumapit sa amin si Stellar at tinawag na kami para kumain. We will go back to the resort after this. Kumain kami kasama nila. Matteo is having a convo with Dim. Kinakausap niya ito na parang unang beses silang nagkita.

"You are doing good" bulong ni GD sa akin "control it, so we won't lose him again" he patted my head.

Bumalik kami sa pagkain. Nagpahinga lang kami saglit ng sabihin ni Stellar na kailangan na namin bumalik sa resort.
Dumating ang isa pang bangka at doon na kami pinasakay. Stellar and Dim took the speed boat.

Maliit lang ang distansya namin sakanila kaya kita ko kung gaano kalambing si Stellar kay Dim. I want to shout that she should stay away from my man.

Walang imik ang lahat pagdating si pangpang. Stellar wave to Dim as she enter a room beside ours. Dito yata siya nag stay. Pumunta naman si Dim sa kwarto katabi ng kay Stellar.

"I should talk to him" Javen grab my hand

"Where do you think you're going Stanislava?" he asked me

"Jave, saglit lang. 10 minutes"

"Best friend,wag na muna" singit ni Mattie

"Paano kung pag gising ko wala na ulit siya Matt? Hayaan niyo ko please, alam niyo naman na ang tagal kong hinintay to" paliwanag ko

"Baka masaktan ka sa sasabihin niya, tandaan mo hindi ka niya kilala" sambit ni Mattie

"Matagal na kong nasaktan, wala ng sasakit pa sa napagdaanan ko."  bwelta ko

Javen let go of my hand "Go now!"

"Jave!" sigaw ni Trixie

"I will stay here, you should go back to our room. Hihintayin ko si Stanislava dito"  he gave me a signal para sundan si Dim and with that tumakbo na ko papunta sa kwarto niya.
Hindi din naman sila nakakontra pa kay Javen.

Kumatok ako ng marahan at narinig ko siyang sumigaw mula sa loob "Hi!" bati ko sakanya pagbukas ng pinto.

"May kailangan ka ba?" tanong niya.

"Ah. Wala!" I smiled at him thinking on how I can control myself.

"Umm. Bakit ka nandito?" mahina niyang tanong.

"I need to tell you something." napatingin ako sa bintana niya and I saw my dream catcher, it disappeared with him. All the while nasakanya pa din pala yun. "That dreamcatcher!" turo ko

Tumingin siya sa bintana niya na nagtataka. "That is mine" I said with a voice full of confidence. Sumimangot siya at tumingin sakin

"I don't think so" he was about to close the door pero pinigilan ko

"Listen!" alam kong nakikinig siya dahil medyo bukas pa ang pinto "I know it is hard for you to understand, you don't even know me as I speak here but trust me, I am destined to be with you. I am hoping that you will remember me as I didn't let a day pass by remembering you"

Binuksan niya ulit ang pinto at tumingin sa akin. Galit at pagtataka ang nakikita ko sakanya "Listen!" simula niya "Hindi ko alam kung sino ka, kung kakilala mo ako, SALAMAT pero sorry dahil hindi talaga kita kakilala. I told you not to push me too hard. Ayaw ko ng ginagawa mo" tinalikuran niya ako at umupo sa sofa niya.

Naglakas loob akong pumasok kahit na alam kong hindi ako welcome sa kwarto niya. Linabas ko sa kabilang tenga lahat ng narinig ko kahit ang sakit na.Pumunta ako sa kinalalagyan ng dream catcher, hindi ako pwedeng magkamali "Dim!" tawag ko "Alam kong maaalala mo ako. Hindi ako titigil at hindi na kita iiwan"

"Stop it" bulong niya

"Gusto ko lang malaman mo na kahit anong mangyari kakayanin ko para sa iyo, wag mo lang akong-----"

"I said Stop it!" sigaw niya. Hinawakan niya ang ulo niya na para bang bigla itong sumakit.

"Bakit?" pumunta ako sa dereksyon niya pero lumayo siya

"Stop this,will you?" hawak hawak niya pa din ang ulo niya kaya tumakbo ako papunta sakanya.

Nagmadali akong makalapit "Ah!" napahawak ako sa kamay ko ng bigla akong madapa dahil sa nakaharang na upuan. Lumapit siya sa akin.

"Okay ka lang?" tanong niya. Umupo siya sa harap ko and he offered his hand.

I grab it. "Thank --"

"Aray!!!" napahawak ako sa likod ko dahil sa sakit. Biglang sumakit ng hawakan ko siya. I squeeze his hand.

"Anong nangyayari sa'yo?" halatang nagulat siya sa pagsigaw ko. Ang sakit ng likod ko na parang pinupunit, parang may inuukit sa balat ko.

Hindi ako pwedeng magkamali. The blood bond is still here.

This is the same thing I felt when..
…
…
…
…
"The shower of Gold appeared"