Stalker

Rozdział.10.

Kiedy się obudziłam leżałam w ramionach  Dereka. Chłopak nie spał. Przyglądał się bacznie mojej twarzy.

- Przepraszam.- szepnął, całują mnie delikatnie w czoło- Tak bardzo mi przykro.

Schowałam swoją głowę w jego tors i przytuliłam się do niego mocniej. Leżeliśmy tak dość długo. Po jakiejś godzinie zeszliśmy na dół do kuchni. Derek przygotował jajecznicę z bekonem dla siebie a dla mnie sałatkę. Jedliśmy w ciszy. Muszę go o coś zapytać. To jest ten moment Clair.

- Dlaczego ja?- spytałam po dłuższej chwili ciszy

- Słucham?- spytał zdezorientowany

- Dlaczego mnie porwałeś?- w pomieszczeniu zapadła cisza- Powiedz mi.- zażądałam

- Jeszcze nie teraz.- oświadczył z powrotem wracając do jedzenia

- Derek proszę cię.- złapałam go za dłoni mocno ściskając

Derek westchnął głośno i odłożył widelec.

- Dobrze. Zjesz to a później pójdziemy na górę i tam wszystko ci powiem.

Zaczęłam szybko wkładać kawałki sałaty, pomidora i reszty do buzi. Kiedy skończyłam wzięłam Dereka za rękę i pociągnęłam na górę. Usiadłam na łóżko i czekałam na jego odpowiedź.

- Obserwuję cię odkąd zobaczyłem cię na przyjęciu twojego ojca.- zaczął poważnym tonem- Miałaś wtedy 15 lat. Byłaś tak inna od reszty dziewczyn. Coś mnie w tobie urzekło. Twój ojciec był lekko wstawiony i zaczął ze mną grać w karty. Kiedy nie miał już nic przy sobie postawił ciebie za nagrodę. Wygrałem.- uśmiechnął się delikatnie- Ale twój ojciec jakby oprzytomniał. Uciekł zabierając po drodze ciebie i twoją matkę. Ukrywał cię przez te pierdolone 3 lat. Szukałem ciebie wszędzie ale bez skutku. Kiedy ciebie wreszcie odnalazłem miesiąc temu wiedziałem, że muszę działać szybko. Zacząłem z tobą pisać i kiedy unicestwiłem twoich rodziców porwałem ciebie.

Siedziałam skamieniałam nie mogąc się ruszyć. Boże to nie może się dziać naprawdę. To tylko sen. A ja się zaraz obudzę.

************************

Hejo!

Ten rozdział jest specjalnie dedykowany malinka519

Pozdrawiam Daga <3