She

04

Απομακρυνομαι με αργά βήματα από το πάρκο. Σοκαρισμένος από την εμφάνιση της στο μυαλό μου, ακολουθώ το πλάσμα της φαντασίας μου. Το κάθε μου βήμα όλο και πιο αβέβαιο καθώς ακολουθώ μια οπτασία.

Εκείνη, βρίσκεται μπροστά μου και περπατά προς άγνωστη για μένα κατεύθυνση. Τα μαλλιά της μακρυά μέχρι τη μέση χτυπιούνται ανέμελα με τον αέρα, το βήμα της είναι αποφασιστικό και σταθερό.

Γύρω μου υπάρχουν άνθρωποι να περπατούν, περνούν και από πάνω της σαν να μην υπάρχει. Τότε κατάλαβα πως υπάρχει μόνο στα δικά μου μάτια. Δεν πτοηθηκα όμως. Θα την ακολουθήσω, ακόμα και ας ειναι πλάσμα της φαντασίας μου.

Πρέπει να καταλαβω τι σημαίνουν τα όνειρα μου, ποιά είναι. Ίσως αν καταλάβω που πάει η αόρατη κοπέλα να οδηγηθω στην πραγματική. Καποια στιγμη, εκεινη μένει στάσιμη.

Σταματά μπροστά από ένα μέρος που μου φαίνεται γνώριμο, πολύ γνώριμο. Είναι το κέντρο τύπου, που πουλάει τις εφημερίδες και τα περιοδικά. Την εφημερίδα που δημοσιεύω τα διηγήματα και τα ποιήματα μου.

Κοιτώντας το σκηνικό ξεχνάω την παρουσία της. Μόλις γυρισα προς το μέρος της να την δω, είχε χαθεί από μπροστά μου. Ανοιγοκλεισα τα μάτια μου κάμποσες φορές, μήπως και ανοίξουν μαγικά τα άλλα μου μάτια, εκείνα  της ψυχής μου και εμφανιστεί η κοπελα πάλι, να με οδηγήσει.

Μάταια, όσες φορές και ας προσπαθούσα, βρισκόμουν μόνος στο δρόμο ένα χειμωνιάτικο πρωί. Εκείνη άφαντη σαν να την κατάπιε η γη σε μια στιγμή.

Από το μυαλό μου πέρασε η ιδέα να γυρίσω σπιτι, μιας και χάθηκε το όραμα. Η καρδιά μου όμως μου έλεγε να ψάξω για στοιχεία.

Το σχέση θα μπορούσε να έχει άραγε η κοπελα με το κέντρο τύπου;

Οι χτυποι της καρδιάς μου αυξήθηκαν καθώς μπήκα στο μαγαζάκι με σκοπό να ανακαλύψω αν η μυστηριώδης κοπέλα είναι αληθινή και αν έχει κάποια σχέση με αυτό το μέρος.

Ένιωσα οικεία μέσα στο χώρο με το που μπήκα. Η μυρωδιά του φρέσκου χαρτιού και του καφέ γέμιζε τα ρουθούνια μου καθώς έβλεπα πολλά από τα ποιήματα μου σε διάφορα ράφια.

Λίγο πιο δίπλα αντικρίζω τον υπεύθυνο πίσω από έναν πάγκο. Τον πλησιάζω με ευθυμία και στέκομαι μπροστά του.

"Πως μπορώ να σας βοηθησω;" με ρωτά όπως θα ρωτούσε έναν καθημερινό του πελάτη. Μου αρέσει αυτό. Ακόμη και αν τα γραπτά μου έχουν γίνει κατά κάποιο τρόπο διάσημα, έχω κρατήσει την ταυτότητα μου μυστική. Κανείς δεν ξέρει τίποτα άλλο εκτός από το μικρό μου όνομα.

"Έψαχνα για μια κοπέλα... Μπορεί να την έχετε δει κάπου." Με κοιτά παραξενεμενος αλλά εγώ συνεχίζω." Είναι μικροσωμη, με μπλε μαλλιά μέχρι τη μέση και πράσινα μάτια."

"Δεν μου ταιριάζει κάτι στην περιγραφή σου νεαρε συγγνώμη.  Μπλε μαλλια; Αλλόκοτο. " Λεει και γελάει καθώς τελειώνει την πρόταση του.

"Είστε σιγουρος; Δεν έχει έρθει ούτε μια φορά εδω;"επιμένω.

"Όχι ποτέ αν την είχα δει θα το θυμόμουν."  Άπαντα εκείνος αποφασίστηκα.

"Σας ευχαριστώ πολύ." Λέω φανερά απογοητευμένος και φεύγω με γοργό βήμα.

(...)

"Ποιος ηταν;" ρωτάει η γυναίκα του τον υπάλληλο στο κεντρο τύπου.

"Ένας άγνωστος νεαρός ήρθε πριν λίγο."

"Πελάτης ηταν; Τι ηθελε;" ρωτάει εκείνη με φανερή περιέργεια.

"Όχι, ρωτούσε για τη sigrid. " λέει ξεφυσωντας αγανακτισμενα.

"Δεν μιλάμε ποτέ για τη sigrid." Χαμηλώνει τη φωνή της ώστε να ακούγεται ένας ψίθυρος καθώς προφέρει τα λόγια.

"Το ξερω, για αυτό δεν του αποκαλυψα τίποτα."

Γεια σας .

Άρχιζα να γράφω χωρίς να ξέρω τι να κάνω στη συνέχεια αλλά καθώς έγραφα μου ήρθαν πολλές ιδέες..

Ελπίζω να σας αρέσε

Xoxo
-A