Μόλις απομακρύνεται από τον τόιχο βλέπω το μικρό της έργο τέχνης.
"Είναι ένας ήλιος από τον οποίο ρέουν σταγόνες βροχής. " Λέει εκείνη κοιτώντας με στα μάτια. "Σαν εμένα και εσένα. Τόσο διαφορετικοί, σαν χειμώνας και καλοκαίρι, μα πάντα βρίσκουμε το δρόμο μας ο ένας πίσω στον άλλον. "
Με πλησιάζει αργά και με αγγίζει για πρώτη φορά στο πρόσωπο με τα ακροδαχτυλα της. Εάν ο παράδεισος ήταν μια στιγμη, θα ήταν η συγκεκριμένη.
(...)"Sigird, θέλω να σου προτείνω κάτι. Δεν θέλω να σε ξαναχασω βροχή μου." Της λέω και τα πράσινα της μάτια στιγμιαία βαθαινουν. "Θέλω να έρθεις μαζί μου, θέλω να ζήσουμε ανεξάρτητα από την εποχή μας, θέλω να ταξιδέψουμε κοντά η μακριά, θέλω να υπάρχω μόνο εγώ για σένα και εσύ για μένα."
Εκείνη χαμογέλασε και ήταν τόσο όμορφα αταίριαστο αύτο. Να βλέπεις την βροχή να χαμογελά. Να βλέπεις τη λύπη να φορά το όμορφο της πρόσωπο.
Δεν μιλά πολύ μα εγώ καταλαβαίνω τα ενοουμενα λόγια της από τις έντονες εκφράσεις τις.
Απλώνω το χερι μου μπροστά της και την κόιτω στα μάτια. "Βροχή μου, το ταξίδι για το ουράνιο τόξο είναι αιώνιο. Η ευτυχία μας εξαρτάται από εμάς. "
Εκείνη ακουμπά το χερι της στο δικό μου και συμπλήρωνει. "Η ευτυχία μας δεν είναι σίγουρη. Το μόνο σίγουρο είναι πως μπορούμε να την κυνηγήσουμε. "
Περπατάμε μαζί έξω από το διαμέρισμα μου. Εγώ, δεν παίρνω τίποτα μαζί μου παράμονο εκείνο το τετράδιο, το τετράδιο που γράφω τις σκέψεις μου. Ένα μέρος μου φοβάται πώς θα την χάσει πάλι και θέλει να θυμάται για πάντα πώς με έκανε να νιώθω.
Πολλές φορές δεν ξέρω αν ονειρεύομαι. Είναι τόσο ομορφο για να ναι αληθινό.
Ο καιρός είναι ευνοϊκός, η ανοίξη έχει αρχίσει μα δεν με πτοεί αυτό. Εγώ θα έχω μαζί μου τον χειμώνα μου, την αγαπημένη μου σταγόνα νερού.
Την θαύμαζω καθώς με κατευθύνει προς το δάσος της. Φορά ένα τόσο απλό άσπρο φόρεμα και τα μαλλιά της είναι ελεύθερα να πέφτουν στους ώμους της. Έχουν το χρώμα του ουρανού και μοιάζει σαν εκείνη και αυτός να είναι κομμάτια από παζλ.
Νεράιδα. Είναι μαγική. Θα ήθελα να μην μπορούσαν να την δουν οι υπόλοιποι άνθρωποι. Θα ήθελα να ήταν μόνο δική μου.
Αυτή τη στιγμή η κοπέλα κοίτα τον ήλιο καθώς περπατάμε. Είναι αντίθετοι αυτοί οι δύο. Ξέρω πως δεν της αρέσει η αλλαγή της εποχής, το διαισθανομαι. Τα πράσινα της μάτια τώρα έγιναν ανοιχτά, σαν να μπορώ να διακρίνω και λίγο μέλι μέσα τους.
Ομορφιά. Ποτέ δεν ήξερα τι ήταν. Πλέον μπορώ να απαντήσω μονολεκτικά.
Ομορφιά είναι η Sigrid.
Γειά σας 💙
Τώρα αρχίσουν οι συναισθήματικες στιγμές. Αυτά τα κεφάλαια είναι αρκετά κρίσιμα μπορώ να πω.
Σχολιάστε
-A
YOU ARE READING
She
SpiritualΕκείνος ήταν συγγραφέας, έγραφε για αυτά που του τραβούσαν το ενδιαφέρον. Αυτή ήταν το πιο υπέροχο πράγμα που είχε δει. Το μόνο πρόβλημα ήταν πως την είχε δει μόνο στα όνειρα του. WATTPAD STORY 2016 - 2017 BY: ARTBLUED 1η θέση στα vilvasawards 2017 ...