She

07

Κάθομαι στην καρέκλα του γραφείου μου την οποία έχω φέρει κοντά στο παράθυρο και κοιτώ απ'έξω. Βρέχει πάλι, το αγαπημένο μου. Μ'αρέσει να κάθομαι εδώ και να σκέφτομαι κοιτώντας τις σταγόνες.

Ο ήχος της βροχής που σκάει στο τζάμι φαντάζει πως εκείνη είναι ακόμα μαζί μου, ακόμα και αν δεν είναι. Έχω την ψευδαίσθηση του δέρματος της και των καταπράσινων ματιών της να ζωγραφίζονται στο παράθυρο μου με κάθε μικρή σταγόνα νερού.

Και αυτή η ψευδαίσθηση,βροχή μου, είναι πιο αληθινή από τη συνηθισμένη ,σε όλους,αλήθεια.

Είναι η πιο κρύα μέρα σήμερα από όλες τις αλλες. Ο ψυχρος αέρας θαμπώνει το τζάμι και τραβώ απαλά σχέδια με το δάχτυλο μου. Ακόμα και αν σε λίγο ξέρω πως θα σβηστούν.

Ακουμπάω το τετράδιο μου στα πόδια μου και περνώ το μολύβι στα δάχτυλα μου. Αρχίζω να γράφω το σύντομο κείμενο που θα δημοσιευθεί αυτή την εβδομάδα στην εφημερίδα. Θα είναι κατι που σκέφτηκα για τη συνάντηση μου με τη sigrid.

Sigrid, όταν κοιταχτήκαμε εκείνη τη νύχτα, οι ματιές μας διασταυρώθηκαν όμορφα κάτω απ το φεγγαρόφωτο και ταιριαξαν απόλυτα σαν τα δυο φτερά μιας πεταλούδας. Τα οποία με τη σειρά τους κολλούν ομοιόμορφα πάνω στο σώμα της, στη δική μας περίπτωση, το δικό μας ποίημα. Το ποίημα που δημιουργούν οι ψυχές μας.

Το χαρτί μου γεμίζει με τα λογια μου για εκείνη και δεν χορταινω να ακούω τον ήχο του μολυβιού καθώς τρίβεται με την επιφάνεια του τετραδίου.

Writers pov

Εκείνος συνέχιζε να σκαρφιζεται και να γράφει ποιηματακια για αυτή καθώς κοιτούσε τη βροχή που, όλο και περισσότερο, του την θύμιζε. Η βροχή είχε γίνει για εκείνον μια αναπαράσταση της sigrid. Ακόμα και αν δεν την ξαναεβλεπε ποτέ, θα την ένιωθε όταν οι κρύες σταγόνες  χορεύαν ξανά πάνω στο δέρμα του.

Ο Wren πίστευε πως η sigrid δεν ήξερε τίποτα για αυτόν και αυτά που γράφει για εκείνη. Όμως κατά κάποιον τρόπο τον έψαξε, τον ακολούθησε. Εκείνη ήθελε τόσο πολύ να μάθει από που την ξέρει. Γνώριζε, πώς ήταν πρόσωπο μυστήριο από μόνη της. Όσοι άνθρωποι την ηξεραν δεν μιλούσαν για αυτή, βλέπεις κανείς δεν ήθελε να μπλέξει στο κουβάρι με τα μυστικά της sigrid.

Εκείνη τα ξέρει αυτά. Ξέρει πως ο κόσμος την αγνοεί, τη φοβάται. Ο Wren όμως την έγραφε τόσο όμορφα πράγματα για αυτή, χωρίς να την έχει δει. Η περιέργεια της και το ενδιαφέρον της φουντωσαν. Ήθελε να τον μάθει.

1 εβδομάδα π ρ ι ν. . .

//Sigrid//

Μπαίνω στο κέντρο τύπου ώστε να αγοράσω μια εφημερίδα. Θέλω να νιώσω κάπου ευπρόσδεκτη και αυτό είναι ίσως το μόνο μέρος που νιώθω οικεία. Το ζευγαρι που εχει το μαγαζί μου συμπεριφέρεται απλά, όπως σε κάθε άλλο άνθρωπο. Αυτό είναι που μου αρέσει εδώ.
Βαθιά μέσα μου ξέρω πως ακόμα και αυτοί οι άνθρωποι ξέρουν το 'μυστήριο ' που υπάρχει γύρω μου αλλά δεν μου το δείχνουν. Εκτιμώ την ευγένεια τους.

Έρχομαι εδώ κάθε εβδομάδα, ίσως το μόνο πράγμα που κάνω και συναναστρέφομαι με τους συμπολίτες μου. Αγοράζω την τοπική εφημερίδα και γυρνώ στο μικρό διαμέρισμα στον τελευταίο όροφο της πολυκατοικίας ,όπου μένω.

Φτάνω στο ράφι με τα καινούρια αποθέματα. Βλέπω την συνηθισμένη μου εφημερίδα και παίρνω ένα αντίτυπο. Στην μπροστινή σελίδα υπάρχει ένα σύντομο γραπτό και τίτλος του άρθρου είναι "Ποιήματα και λόγια." Καταλαβαίνω πως εδώ στέλνει τη δουλειά του κάποιος διάσημος συγγραφέας.

"Νιώθω σαν να την ξέρω. Η μορφή της χαραγμένη στη μνήμη μου και δεν με εγκαταλείπει. Μπλε μαλλια να πέφτουν στους ώμους της και τα πράσινα της μάτια να με κάνουν να θέλω όχι μόνο να εξερευνησω το μυστήριο αλλά και να γίνω μέρος του. Βροχή μου, άραγε να είναι αλήθεια αυτό που λένε για τις αδερφές ψυχες; Αν δεν είναι, μου είναι ανεξήγητο το γιατί στοιχειωνεις τόσο όμορφα το μυαλό μου και σε ψάχνω, ακόμα και αν δεν υπάρχεις."

Ένα παράξενο συναίσθημα με κατακλύζει καθώς το διαβάζω. Αισθάνομαι την ανάγκη να του απαντήσω.

Γει σαςςς ελπιζω να σας αρεσε
Xoxo
-A