-Kızımız HAMİLE!
-----
O nerden biliyordu ki?
-Bırak lan Yağmur'u!
Arda'nın sesini duyduğum da rahatlamıştım.
-Ah hiç sanmıyorum, bir kere kaçırdım birdaha kaçırasım yok.
-Öyle mi benim de seni birdaha kaçırasım yok o yüzden bırak Yağmur'u.
-A tabi ama şimdi bırakırsam bebişiniz zarar görebilir.
-Umrum da değil sadece Yağmur'u bırak!
-Arda?
-Ah duydun diymi tatlım bebeğinin babası bebeğini önemsemiyor.
Yüzüne yumruk geçirdim.
-Sus lan!...Arda ne diyorsun sen? Nasıl umrunda değil?
Bana kısa bir bakış atıp tekrar Cemil'e döndü. Cidden bu neydi şimdi. Ne yapmaya çalışıyordu?
-Sana Yağmur'u bırakman için 3 saniye veriyorum.
-Ama bak iyi düşün bebiş diyorum, sizin bebişiniz diyorum.
-Bırak dedim!
-Peki!
-Cemil hayır, bırakma!
Şuan Cemil'in boununa sarılacak kadar korkuyordum bebeğime birşey olmasından.
-Ah bak gördün mü? Bana sığınıyor, sana güveniyor ama bana sığınıyor. Sanırım artık sana güvenmeyecek çünkü bebeği umursamadın!
Saçımı okşadı, pis elli.
-Şşş korkma bitanem seni bırakmıycam.
-ÇEK LAN ELLERİNİ YAĞMUR DAN!
-Niye, bak o da tutuyor.
-YAĞMUR ÇEK ELLERİNİ ONUN BOYNUNDAN.
Bakışlarımı sert bir şekilde Arda'ya döndürdüm.
-NİYE YENİ ALIŞTIĞIM BEBEĞİMİ KAYBEDEYİM DİYE Mİ? KUSURA BAKMA BEN SENİN KADAR UMURSAMAZ DEĞİLİM BİR ÇIRPIDA BİR İNSANI SİLEBİLECEK KADAR ACIMASIZ DA DEĞİLİM!
Hiç birşey söylemiyordu, yada söyleyemiyordu.
Cemil yere düşünce ve bende tutulunca kim olduğuna baktım Murat yarasıyla güç bela Cemil'e yumruk atmıştı.
Arda Murat'i görünce bağırdı.
-MURAT'A NE OLDU?
-Bıçakladılar.
Sesim çok kısık çıkmıştı. Çünkü benim yüzümden yaralanmıştı.
Arda koşarak yanımıza geldi. Murat'ı sırtına aldı ve arabaya koşturdu. Bende arkasından koşuyordum.
--------
1 saattir hastanedeydik, Murat'ı ameliyata almışlardı, neredeyse 50 dakika dır burada bekliyoruz. Bir kaç doktora sorduğumuz da durumunun kritik olduğunu söylüyordu. Resmen benim yüzümden can çekişiyordu. Orada can çekişmesi gereken benken o çekişiyordu. Benim yatmam gerekirken o yatıyordu.
-Görüyorsun diymi nelere sebep oluyorsun!
Ben zaten acı çekerken Arda da üstüme geliyordu.
-Bilmezdim, böyle olacağını bilemezdim.
Yere bakıyordum, ağlıyordum ama Arda sadece bana bakarak bağrıyordu, sinirliydi onu ben bıçaklamışım gibi bana kızıyordu.
-DÜŞÜNMELİYDİN! O ŞEREFSİZ GERİ GELİCEM DEDİĞİN DE DÜŞÜNMELİYDİN! BANA SÖYLEYEBİLİRİDİN ÇIKARKEN! SENİNLE GELİRDİM BUNLAR YAŞANMAZDI.
