Fısılda

12.bölüm

Gözlerimi açtığımda yüzüme vuran ışık yüzünden göz kapaklarım istemsizce tekrar kapandı. Tekrardan gözlerim ışığa alışınca nerede olduğuma göz gezdirdim , yavaşça dorulmaya çalıştım ama başım o kadar çok ağrıyorduki ağlamamak için kendimi zor tuttum. Bulunduğum odanın hastane odası olduğunu fark ettim, peki ya ben buraya neden geldim kim getirdi yavaşça zihnimi yokladım ve gözlerimi kapattım ama nedense hiç bir şey hatırlamıyordum sadece kızlara gittiğimi ve eve gitmek için yürüyüşümü hatırlıyorum ama sonrası yok sonra ne oldu neden burdayım neden başım ağrıyor düşünmeyi bırakıp üzerime örtülen beyaz örtüyü açtım ayaklarımı yere sarkıttım kolumdaki serumu çıkardım yerdeki beyaz terlikleri giydim, başım hafif bir şekilde döndü hemen duvardan tutunarak kapıya doğru ilerledim ve kapıyı açıp dışarı çıktım.
Daha iki adım atmıştım ki karşı koltuktaki Irmak ve Yağmuru gördüm oturdukları yerde uyuya kalmıştılar onlar neden buradaydı tam yanlarına giderken koridordan Uzay ,Çınar ve Aras yanıma gelmeye başladılar uykusuz oldukları yüzlerinden belli oluyordu
Uzay konuştu;
" Sen niye kalktın dinlenmen gerek "

" Neden dinlenmem gerek ben gayet iyiyim sadece biraz başım ağrıyor"

Biz konuşunca kızlarda uyandılar ve birden ikiside bana sarıldılar bende onlara ama neden birden sarıldıklarını anlamadım .
Yağmur konuştu;

"Canım sen iyimisin çok korktuk"

"İyiyim de biri bana ne olduğunu anlatabilirmi acaba eve gidişimi hatırlıyorum sonrası yok "

Irmak konuştu;

Canım sana her şeyi anlatacağız ama ilk önce odana geçelim her şeyi konuşuruz...

1 SAAT SONRA
•••

Gece ' den devam ...

Zile bastım karşıma Ayşe teyze çıktı kısaca "merhaba Ayşe teyze"dedim ve yukarıya odama çıktım bunca olandan sonra kısa bir hafıza kaybı yaşamışım ama bu normalmiş hatırlamamam daha iyi bence de şuan bile bu haldeysem düşenemiyorum dahasını...
Kızlar dün annemi ikna etmişler onların evde kalacağıma o yüzden o konuda rahattım güzel bir duş ve ardından soluksuz uykuya kucak açtım...

Sabah gözlerimi açtığımda yüzüme vuran güneş ışığından dolayı yüzümü tekrardan yastığa gömdüm telefonum artık olmadığı için yeni telefon almam gerekiyordu bunu aklıma not edip yatakatan çıktım .
Banyoda işlerimi halledip altıma siyah jean ve üstüne de mor boğazlı kazağımı giydim ve kahvaltı için aşağıya indim.
Annem ve babamı kahvaltı masasında otururken gördüğümde şaşırdım normalde çalışıyor olmaları gerekirdi ...

" Günaydın millet "

"Günaydın kızım "," günaydın "

"Hayırdır siz ve sabah kahvaltısı bu saatte ve evde ilginç doğrusu"

"Ne varmış evimizde kahvaltı yapamazmıyız hem sen boşver de gel masaya seninle konuşacaklarımız var . "

Masaya oturdum kahvaltımı yapmaya başladım annemin sesiyle çatalımı tabağın kenarına bıraktım ...

" Gececim canım bu güne kadar senin her dediğini yapmaya çalıştık ne yaptıysak her şeyi senin geleceğin için mutlu olmanı istediğimiz için yaptık buraya gelmeyi sende istememiştin ama burada daha iyi öğrenim görüyorsun daha güzel bir evde yaşıyoruz baban ve ben ne yapıyorsak senin iyiliğin için, bu dünyada kötülüğünü isteyecek olan en son kişi bile değiliz demem o ki babana yurtdışından teklif geldi orda hastanede çalışacak ben de babanla gideceğim ve sen"

"Anne sen ne dediğinin farkındamısın ya İstanbul dediniz geldik şimdi de yurtdışına mı gidiyoruz siz ne saçmalıyorsunuz bu kadarı fazla ben hiç bir yere gelmiyorum ."

" Kızım zaten bu kararı sana bırakacaktık eğer gelmek istemezsen ki zaten gelmek istemeyeceğini biliyorduk onun için kararına saygı duyuyoruz iki gün sonra gideceğiz ama aklımızda sen olucaksın burada istediğin gibi yine aynı şekilde hayatına devam edeceksin her şey senin için bunu asla unutma "

2 GÜN SONRA

•••

ASIL HER ŞEYİN ŞİMDİ

BAŞLADIĞINI ÖĞRENMEYE

HAZIRMISINIZ......