Ladrien (zakończone) ❤

6

~Czy to możliwe?~

~Marinette~

Biegłam zapłakana ulicą. Nie uratowałam go! Jak mogłam go nie uratować!? Spadł prost z około 50 metrów!! Jedyne co zdążyłam powiedzieć to: "Przepraszam Adrien!" Zabiję się! Co ja najlepszego zrobiłam!?! Musiałam się potknąć i na niego wywalić!? On chciał mnie uratować przed upadkiem ale zamiast tego spadł prze ze mnie!!
Dlaczego?!! Dlaczeg ja mam tylko pecha!!? Usiadłam na ulicy i zaczęłam płakać. Miałam gdzieś że jest noc i auto może mnie potrącić...

~°°~

Nagle zadzwonił moj telefon.
-Ucisz się!- podniosłam telefon i zablokowałam alarm. Po chwili spoglądam na godzinę.
-23.55?!!- Czyli to był sen! Ufff... Całe szczęście.
-Tikki?-Nikt się nie odzywał.-Tikki!!
-Marinette! Nie musisz tak krzyczeć...
-wybacz. Ale mamy ważne spotkanie-mrugnęłam. Kwami tylko zachichotało.
-Tikki kropkuj!-Po chwili byłam biedronką. Ale inną...
Mój strój wyglądał całkiem inaczej. Miałam na sobie czerwoną sukienkę. Z przodu strój był za kolana. A z tułu był do łydek. Rękawy były długie i czarne. Na mojej sukieńce nie brakowało czarnych kropek. Maska była taka sama tylko się błyszczała, tak jak cała sukienka. Wyglądałam w niej ślicznie. A no tak! Na moich nogach błyszcały czarne baletki.
Po chwili spojrzałam na zegarek. 23.59!! Szybko pobiegłam na balkon. Z tamtąd wyskoczyłam i poleciałam w stronę wieży Eiffla, która pięknie świeciła w nocy.

~Adrien~

Czekałem na nią już 10 minut.Co z tego że byłem wcześniej.
A co jeśli nie przyjdzie?
-Plagg
-Co młody
-Ona wogóle przyjdzie?-Nagle plagg schował się za mną.
-Cześć... Wybacz spóźnienie.
-Nic si-Nagle w oddali coś wybuchło. Biedronka popatrzyła na mnie przepraszająco.
-Rozumiem...-Po moich słowach podążyła na miejsce wybuchu.
-Plagg! Czemu akurat teraz!?
-Przecież masz okazje spędzić z nią tę noc, ale jako kot.
-Masz rację... Plagg! Wysuwaj pazury!

Witam w kolejnym rozdziale ;)
A raczej na jego końcu.

;p

Rozdział taki sobie... Ale mam nadzieję że wam się spodobał 😉

⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐

📝📝📝📝📝📝📝📝📝📝📝📝