ERGEN MAFYALAR (TAMAMLANDI-DÜZENLEMEDE)

RÜZGAR-BUSE

Finale son 2

BUSE'NİN BAKIŞ AÇISI

Ah ah iyi ki Rüzgar gibi bir sevgilim var... demek bana inşallah nasip olur. Allah'ım her şeyde bir zorlama var. Mesela lunaparkta atlıkarınca işi... Sırf binsin diye kaç takla attım be. Yok 'Rüzgar eğer buna binmezsek bir daha benimle konuşma' yok 'Rüzgar eğer binmezsek şu an giderim buradan' falan derken zorla da olsa bindirmiştim. Peki o mesajlar... Telefonuna alarm kurdum 'mesaj vakti' diye. O da alarm çalınca mesaj atıp tekrar yatıp zıbarıyor. Mesaj vakti demişken nerede benim mesajım?

Hemen Rüzgar'ı aradım. 

''Sayın abonemiz hattınızda yeterli bakiye bulunmamaktadır lütfen-'' Bu telefon ne saçmalıyor? 

''Sena! Sen telefonlara kontör yüklemedin mi?'' diye bağırdım.

''Bu gün hal edecektim ne oldu?''

''Benimkiler hep bitti'' dedim üzgünce.

''İyi halt ettin. Tabii dakika başı Rüzgar'ı aramaktan kontör nasıl kalsın? Neyse yüklersin sen, ayrıca kahvaltı hazır. Gel hadi'' dedi. Bende hemen hazırlandım ve aşağı indim. Kahvaltı sırasında Asude'nin elinde bir dosya vardı. Meraklı bakışlarımı ona çevirdim. O da bunu anlamış olacak ki açıklama gereği duydu.
"Amcam... Son yaptığı araştırmanın konusuna bakıyordum ki durum hiç te iç açıçı değil." dedi. Üzgünce. Daha da meraklanıp konuşmaya başladım.
"Ne oldu anlat hemen!"
"Amcam en son... Bizimkileri araştırmış ve artık ne olduklarını biliyor... Irem hatırlıyor musun? Sen bize Mert'i söylediğin zaman amcam sana bir grubun olduğunu ve onların işini bitirmemizi istemişti. O zaman sadece isimlerini biliyordu. Bu sefer daha çaplı bir araştırma yapmış. Artık kimin kim olduğunu biliyor. Kısaca bitti..." dedi. Son söylediği cümlede gözunden bir damla yaş düşmüştü. Bitmişti... Bir kaç cümleyle başlayan yeni hayatım yine bir kaç cümleyle bitmişti. Tabii geride kırık dökük kalbimi bırakarak.
"Hey hey hey. Hiç bir şey bitmedi, bitemez. Izin vermiyorum. Hayatımıza neden hep amcam yön versin ki? Şu ana kadar hep boyun eğdik ama neden şimdi de eğelim ki?" dedi Sena sanki kendi de inanmaya çalışır gibi.
"Sen Ipek. Bütün şortlarının yanmasına rağmen yine de Kaan'a kızabildin mi?"
"Hayır"
"O zaman seviyorsun. Peki sen Asude, Meriç seni sabahın köründe uyandırdığında ona küsebildin mi?"
"Hayır"
"O zaman seviyorsun. Peki sen Irem. Mert seninle her iddeaya girdiğinde ve hile ile seni yendiğinde kızabildin mi?"
"Hayır"
"O zaman seviyorsun. Peki sen Buse... Sizin aranızda bir sorun yok ama olsun. Kavga ettiğinizde ne kadar tripli kaldın?"
"Hiç"
"O zaman seviyorsun. Kızlar bunlar şaka maka şeyler değil. Gel diyince gelen, git diyince giden kişiler miyiz? Asla. Eminim ki amcam bize gelcek ve bin ton azar işiteceğiz fakat her zamanki gibi boyun egmeyeceğiz. Var mısınız kızlar?"
"VARIZ" dedik hep beraber ve kapı çaldı.
"Eğer amcamsa ne yapacağınızı biliyorsunuz" dedi Sena ve kapıyı açtı. Amcamın gür sesi her yeri inletmişti.
"Bu nasıl bir rezalet! Bunu nasıl yaptınız!" diyerek geliyordu. Zaten iştahım kalmadığı için salona geçtim. Arkamdan da kızlar.
"Sizden bunu beklemezdim. Kızlar lütfen bana haberimiz yoktu diyin" dedi. O sırada Asude'nin elindeki dosyaya baktı
"Tabi mümkün değil!" dedi sinirle.
"Sakinim... Sakinim... Bakın siz şu an arayıp ayrılıyorsunuz ve gerisini bana bırakıyorsunuz" dedi. Hiç birimiz ses  çıkarmayınca seslendi
"Hadi"
"Hayır amca!" dedi Irem sinirle
"Ne demek hayır!"
"Ne anladıysan!" diye destek çıktı Ipek
"Şaka yaptığınızı var sayıyorum!" dedi amcam sinirle
"Hiç de bile!" dedi Asude
"Bakın sinirleniyorum!"
"Umrumuzda değil!" dedi Sena
"Son sözü ben söylerim. Ayrılıyorsunuz"
"Asıl son sözü biz söyleriz ve AYRILMIYORUZ!" dedim
"Çıkın!" dedi amcam
"Ne?" diye sordum
"Size evden çıkın dedim!" dedi.
Kızlarla birbirimize baktık ve aynı anda ayağa kalkıp kapıya yöneldik. Son anda aklıma gelerek kenardan arabamın anahtarını aldım ve dışarı çıktım. Kızlarla arabama doluştuk. Nereye gideceğimizi düşünürken yanımıza cüzdan almadığımızı hatırladık ve otel işini unutmak zorunda kaldık. Şu an tek seçenek bizimkilerin yanına gitmekti.