ERGEN MAFYALAR (TAMAMLANDI-DÜZENLEMEDE)

YA-YARA-YARASA! (düzenlendi)

BUSE'NİN BAKIŞ AÇISI
Irem de hastaneden çıktıktan sonra eve gittik. Aklımda baya bir soru vardı çünkü Irem sinirlendiğinde bayılmak yerine karşısındakinden siniri çıkarıyordu. Bayılması demek kendini çok sıktığının belirtisiydi. Ama niye sıktı ki kendini. Yoksa aşık diyeceğim ama yok yani sanmıyorum hem daha ne kadar tanıyor ki? Evde tabi ki İrem’i soru yağmuruna soktular.  Tek aklı başında olan ben miyim? Sanki irem hepsini cevaplayacak. Ben bu düşüncelerle boğuşurken boş verip onları dinlemeye başladım.
"Aferin kızlar, zaten orda da onları savundunuz." dedi İrem.

"Ulan biz ne yapalım? haklılardı sonuçta. Onlar bir panik oldu ki sorma. Özellikle Mert." dedi Sena.

"Ozolloklo do Mort!" dedi İrem Sena'yı taklit ederek.

 "Ne yani, hem sen niye sinirini ondan çıkarmadın da bayılmaya kadar kendini sıktın?"dedim imalı bir ses tonuyla.

 "Şey yani ne? Hem konumuz bu değil!" dedi telaşla.

"Vay demek konumuz bu değiller, kekelemeler biz de bilelim yani." dedim.

"Yuh kızlar saçmalamayın boşluğuna gelmiştir" dedi Ipek. Sanki amacını bilmiyoruz. Simdi İrem’in tarafında duracak gece yatarken İrem’in odasına gidip konuşacak. Simdi zaten yol yapıyor.
"Hadi herkes yatsın bakalım geç oldu zaten." dedi. Bakalım kimin odasına gidecek!? Tabi ki tahmin ettiğim gibi İrem’in. Neyse en iyisi uyumak.

IPEK'IN BAKIŞ AÇISI
Tabi ki inanmıyorum boşluğuna geldiğine. Kesin bir şey var ama ne?Tabi ki öğrenecektim sonuçta bu teknik hep işe yarıyordu. Ben de böylece her şeyi öğreniyordum. Çok fazla beklemeyip herkesi odasına gönderdim ve İrem'in odasına girdim. Aslında girmek değil de dalmak gibi bir şey oldu çünkü girdiğimde üstünü giyiniyordu. Aman salla gitsin. Zaten altını giymişti üstünü giyiyordu yani sorun yok. Beni gördüğünde sallamadı. Galiba gideceğimi sandı. Avucunu yala:-D 
"E gitsene odana." dedi Irem. Canım sen avucunu yala.
"Nah giderim ben sen ilk beni dinle beni bilirsin-" diye sıralayacakken Irem lafımı böldü.
"Söz çıkmaz ağzından güvenilir birisin dimi!"dedi imayla. Tamam yani birkaç kere kızlara demiş olabilirim öğrendiklerimi (hepsini söyledi :-[ ) . Neyse zaten konumuz bu değil. İrem’e bayağı bir baskı uyguladım. en sonunda kızları çağırdı.
" kızlar gelin odama! " diye bağırdı. Kızlar hemen geldi.
" şimdi hepiniz dürüst olun. Şu çocuklarda bir şey var sanki. Yani ne bileyim herkese vereceğiniz tepkiyi onlara veremiyorsunuz değil mi?" dedi İrem.
"Lan daha ne kadar tanıyoruz ki onları. Aramızda kısa bir konuşma geçti o kadar." dedi Sena. Haklıydı.
"Ama yani şey belki de kaderdi tanışmamız nerden biliyoruz?" dedi Asude.
"Ya ne kaderi geç oraları." dedim ben de. Yani gerçekten saçmaydı. Ne kaderi ya?
"Kızlar bence ne yapalım biliyor musunuz?"dedi İrem.
"Nerden bilelim?"dedi Sena.

"Tamam ya anlatıyorum. En iyisi ilk araştıralım. Bakalım olaylara nasıl tepki verebilirler. Ve biz de onları sinir edelim. Bakalım bize nasıl tepki verecekler. O zaman anlarız." dedi İrem. Aslında iyi bir fikirdi. Peki kim kim sinir edeceğiz?

"Kim kim sinir edeceğiz peki?" dedim.

"Ben zaten o Mert’i sinir edeceğim. O bu günün cezasını çekecek." dedi Irem.

"O zaman ben de Meriç sinir edicem. En basiti o." dedi Asude.

"E ben o zaman Yağız'ı sinir edeyim." dedi Sena.

"Ben Kaan’ı sinir edeceğim çocuk meteor resmen." dedim.

"E bana da Rüzgar kalıyor." dedi Buse.

"O zaman hadi başlayalım." dedi İrem. Bence sinir etmek hiç zor olmayacak. Hadi bakalım, el mi yaman bey mi?

İREM'İN BAKIŞ AÇISI
Sinir etmek tabi ki basit. Ama ya onlarda çok tepki vermezlerse? Zaten kendilerini çok iyi saklamışlar. En fazla 1-2 şey biliyoruz ve tahmin yürütüyoruz ama okulda neredeyse herkes onlara saygı duyuyor. Demek ki bunlar tehlikeli. Bingo!!! Ben tehlikeye bayılırım. Acaba ne konuda sorun çıkarsam? O Mert Bey benim sinir krizi geçirmemin bedelini ödeyecek! Of hemen sabah olsun da şunları sinir edelim.

MERT'İN BAKIŞ AÇISI
Ulan kızlara ne oldu? Bi garip davranıyorlar. Bir kendi aralarında konuşup kıkırdıyorlar, bir bize bakıyorlar. Normalde olsa onları direk sürtük olarak bellerdim fakat onlar sürtük olamayacak kadar tehlikeli. Tehlikeli olduklarını ise ilk tanıştığımız gün öğrendim. Tabi ki araştıracaktım onları. Onlarla ilgili bildiğim tek şey tehlikeli oldukları değil. Onlar Tarlabaşı’na sahip. Bu durumda onlar bizim düşmanımız. Biz o kadar çok uğraştık ki Tarlabaşı için ama bir türlü alamadık ellerinden. Bir sır gibi saklıydı Tarlabaşı’nın sahipleri. Kimin aklına gelirdi ki 5 tane kız olacağı? Ben bunları düşünürken İrem yanıma geldi. Ben her şeye hazırlıklıyım İrem.

"Selam." dedi İrem gülümseyerek.

"Selam n'aber?" dedim

"Hiç. Yeni evcil hayvan aldım da derste rahatsız edebilir beni, acaba sende kalsa olur mu?" dedi masumca. MASUMCA oha İrem masumca konuşabiliyor.

”Tabi ki hiç sorun olmaz." Nasıl sorun olmaz? Olur. Hem ben hayvanları sevmem ki, SEVMEM .

"Çok sağol ben getireyim.” dedi İrem.

"Bak çok tatlı değil mi?" dedi İrem. Elindeki kutuya baktığımda bir sıçramışım ki!

"Ya-yara-yarasa!" dedim kekeliyerek ve hemen sınıftan çıktım. Çıkmadan önce duyduğum son ses İrem’in kahkahasıydı. Bilerek yapmıştı ama nasıl? Nereden bilecek ki benim korkumu? Of! Sınıftakiler kim bilir benimle nasıl dalga geçiyordur? Ulan  İrem, ulan İrem. En iyisi sınıfa geri dönmek. Bakalım suratıma karşı gülebilecekler mi? Sınıfa koşar adımlara ilerliyordum. Birden bi çığlık duydum. Sınıfa daha hızlı koştum. Bir baktım ki İrem eline bir kızın saçını dolamış duvara vuruyor. Hemen yanlarına gittim ve İrem’i itekledim ve kızı arkama aldım. İrem bana öyle bir bakıyordu ki... En fazla olan duygu hayal kırıklığıydı ama neden? Sonra bir baktım gözü doluyordu. Ona bir adım attım. O hemen geri çekildi ve sınıftan koşarak gitti.
Bizimkiler bana öfkeyle bakıyordu. Yanlarına gittiğimde bana ben gittikten sonra olanları anlattılar. Ah benim salak kafam. Şu an o kızı koruduğum için o kadar pişmanım ki. İrem’in peşinden gittim ama çok geçti. İrem gitmişti...