30 Days to Suicide

1ηΗμερα-2Part.

''Που πας μωρο μου;''Η μαμα μου εμφανιζεται απο την κουζινα με το κινητο της στο αυτι.

''Θα βγω μαμα.''Της λεω κοιτωντας το ειδωλλο μου στον οβαλ καθρεφτη πριν την εξοδο.

''Ααα τι ωρα θα γυρισεις;''Απομακρυνει το τηλεφωνο για να μην ακουει η αλλη γραμμη τι λεμε.

''Κανονικα γυρω στις 12.00 θα ειμαι πισω.''

''Να προσεχεις.''Λεει και ξαναμπαινει στην κουζινα συνεχιζωντας να μιλαει στο κινητο της.

Το κινητο μου ηχει .Ειναι η Λενα.

''Βγες.''Λεει βιαστικα για να μην την χρεωσω και μου το κλεινει.Ανοιγω την πορτα και κατεβαινω στο ισογειο.Βγαινω απο την εξωπορτα της πολυκατοικιας και την βλεπω με ενα φαρδυ τζιν και μια κοντη μπλουζα.

''Παμε.''Μου λεει σφιγμενα.

''Να σου εξηγησω.''Ξερω γιατι ειναι καπως.

''Ναι θελω πολυ.''Λεει εκνευρισμενη πηγαινωντας λιγο πιο μακρυα μου.

''Ηρθε ενα παιδι και καθισε διπλα μου και...''Σταματαω.''Εγραψε κατι και επρεπε να τον ακολουθησω.Και οσο τρελο και να σου φανει ...''Σταματαω δεν ξερω πως θα το παρει.Ειναι πολυ επιφυλακτικη σε τετοια θεματα.''Θα τον συναντησω σημερα.''

''Τι; Δεν εισαι με τα καλα σου Κρυσταλλια!''Λεει ανοιγωντας το στομα της διαπλατα.

'"Δεν τον ξες καν.Και αν ειναι επικινδυνος; Και αυτος τι εγραψε; Και που το εγραψε; Γιατι δεν μου εξηγεις; Υποσχομαι οτι δεν θα σου φωναξω.''Λεει πολυ πιο ηρεμη.

''Ωραια...''Ξεκιναω να της λεω και στο τελος της εξιστορισης βρισκομαστε στην σταση για το λεωφορειο μας. Το κεντρο ειναι κοντα αλλα παντα παιρνουμε λεωφορειο.

''Μηπως εκανε πλακα; Ισως δεν το εννοουσε.''Κανει ηλιθιες ικασιες.

''Οχι αυτο δεν παιζει.''Κουναω αρνητικα το κεφαλι.''Φαινεται διαφορετικος.''Προσπαθω να τον υποστιριξω.''Και μην ξεχνας οτι μπορει και να μην ερθει.''Αν και ειμαι σιγουρη οτι θα ερθει.

''Ενταξει αλλα και παλι εγω θα στεκομαι πιο πισω σε περιπτωση που ο τυπος ειναι κανας ανωμαλος.''Λεει γελωντας ελαφρα.

''Εκλεισε.''Της χαμογελαω.Ευτυχως που με καταλαβαινει.

Συνανταμε την παρεα μας στο 'πεταλο' το κυκλικο σημει που το λεωφορειο μας σταματαει.Η παρεα μας ηταν ηδη στο κεντρο απο πιο νωρις.