30 Days to Suicide

3ηΗμερα-Part-3.

Με το ποδηλατο μου φτανω εξω απο το σπιτι της Λενας. Κατεβαινω βιαστικα απο την σελα και χτυπαω το κουδουνι.


''Παρακαλω;''Ακουγεται η φωνη της μαμας της.

''Η Κρυσταλλια ειμαι..''Λεω δυνατα για να με ακουσει.


''Ανοιγω κοριστι μου.''Λεει βιαστικα και η πορτα της εισοδου ανοιγει. Ανεβαινω στον πρωτο οροφο οπου στην δευτερη πορτα με περιμενει η Λενα με ενα χαμογελο. Τρεχω πανω της και την αγκαλιαζω. Τι θα εκανα χωρις αυτην;



''Πως εισαι;''Με απομακρυνει για να με κοιταξει.


''Καλα..Παμε μεσα ομως..''Κοιταζω χαμηλα και μπαινω μεσα στο σπιτι.


''Κρυσταλλια κοριτσι μου πως εισαι;''Η μαμα της Λενας με αγκαλιαζει βιαστικα και με κοιταζει εξονυχιστικα.


''Μια χαρα ειμαι μην ανησυχητε.''Της χαμογελαω.


''Χαιρομαι.. να σας βαλω να φατε;''Ρωταει κυριως την Λενα.


''Κρυσταλλια πεινας;''Με ρωταει η Λενα.


''Λιγο..''


''Ωραια θα σας βαλω..''Πηγαινει προς την κουζινα κι εγω με την Λενα προχωραμε προς το δωματιο της. Μπαινουμε μεσα και καθομαστε στο δωματιο κρεβατι της οκλαδον η μια απεναντι απο την αλλη.


''Ξες ποσο εχω ανησυχησει;!''Προσπαθει να κρατησει χαμηλη την φωνη της.


''Λενα..''Ξεφυσαω.''Ολα ειναι υποελεγχο.''Προσπαθω να πεισω κι εμενα.


''Τι λες; Τι λες ρε Κρυσταλλια; Αυτος νιωθω οτι ειναι αρρωστος κι εσυ πηγαινεις σπιτι του; Ως τι;  Ως γκομενα του;''Δεν μου αρεσει αυτη η λεξη κι το ξερει..''Συγνωμη..''Ψιθυριζει.


''Ειναι ενταξει..''Κοιταω χαμηλα.


''Απλως..δεν μπορω να ξερω οτι εισαι στο σπιτι ενως τετοιου ανθρωπου ειναι πολυ επικινδινο. Γιατι κανεις ετσι; Εννοω..παλια ουτε που θα σκεφτοσουν να ακολουθησεις αυτον τον τυπο κι εσυ τωρα τι προσπαθησεις να πετυχεις;''Μπορω να νιωσω οτι ειναι σε πληρη ενταση.


''Να τον βοηθησω..Εσυ θα μπορουσες να αφησεις καποιον να πεθανει; Εννοω.. θα αυτοκτονησει σε λιγες μερες , αυτο θελει να κανει..μου ειναι...''Σταματαω.''Δεν θα μπορεσω να το αντεξω αν τελικα αυτοκτονησει. Θα ειναι σαν να φταιω εγω.''


''Τι μαλακιες λες..''σηκωνεται ορθια.


''Γιατι να φταις εσυ; Που ξες εσυ τι προβληματα εχει; Δεν εισαι εσυ η αιτια που θελει να αυτοκτονησει για να φταις εσυ..''Δεν με κοιταζει.


''Λενα...δεν μπορεις να καταλαβεις.''Η Λενα με την τετραγωνη λογικη και εγω με την στρογγυλη καρδια.



''Φυσικα και καταλαβαινω τι θες να πεις. Δεν μπορεις να τον αφησεις αλλα ξες τι; Φοβαμαι οτι αν εχεις τοση κοντινη επαφη με ενα τετοιο ατομο...Ξες εσενα σου αρεσει να βοηθας ανθρωπους ισως στον τελος τον αγαπησεις.Και αν αυτοκτονησει στο τελος; Θα ειναι χειροτερο για σενα.Ακουσε με Κρυσταλλια..''Ερχεται και καθεται ξανα οπως πριν και πιανει τα χερια μου.



''Θελω να ξεκοψεις. Σε καλυψα πολλες φορες..δεν μπορω να το ξανακανω. Εχω προαισθημα.Κοψτο.''Με κοιταζει σοβαρη.Δεν το πιστευω αυτο που μου ζηταει να κανω.


''Περιμενα να με καταλαβεις τουλαχιστον εσυ..''Σηκωνομαι βιαστικα απο το κρεβατι της.


''Που πας;''Με ρωταει.


''Σπιτι μου.. ''Βγαινω απο το δωματιο της.Η μαμα της Λενας με κοιταζει απορρημενη.


''Με πηρε τηλεφωνο η μαμα μου και θελει να γυρισω για να παρω το χαπι μου..''Της εξηγω πριν ρωτησει.Με ακολουθει η Λενα με μια εντονη εκφραση.


''Κατσε να μιλησουμε λιγο ακομα..''Τονιζει τα ματια της κανοντας μου νοημα για να μην καρφωθει.


''Καποια αλλη φορα..''Της χαμογελαω ψευτικα.



''Καλο σας μεσημερι.''Τους λεω και βγαινω απο το διαμερισμα τους.


Ηλπιζα ..οχι δεν ηλπιζα καν. Ημουν σιγουρη οτι θα με βοηθησει η Λενα οτι θα με καταλαβει. Τωρα.. δεν εχω κανεναν να μιλησω. Να πω για τις φωτογραφιες με τους φιλους του και τις κοπελες που βρηκα και για τον τροπο που γελασε και για τον τροπο που τα ματια του με τρομαζουν αλλα με κανουν να θελω..Σταματα Κρυσταλλια.Ανεβαινω στο ποδηλατο και βγαζω το κινητο μου εξω. Καλω χωρις σκεψη τον Κριστιάν.



Στο τεταρτο χτυπημα το σηκωνει.Δεν μιλαει.


''Κριστιάν;''Ρωταω.


''Μμ..''Μουγκριζει.


''Ισχυει για το βραδυ;''Απο την στιγμη που η Λενα δεν ειναι διπλα μου θα αναλαβω μονη μου. Δεν θα πεθανει. Ο Κριστιαν δεν θα πεθανει.


''Αφου..''Παει να πει αλλα τον διακοπτω.


''Αλλαξαν τα σχεδια..Μπορεις;''Ρωταω βιαστικα.


''Μπορω.Που;''Ρωταει κι αυτος με τον ιδιο τονο.