''Τι χαμογελα ειναι αυτα;''Με ρωταει η μαμα μου μολις ο μπαμπας μου φευγει απο το σπιτι για την δουλεια.
Ρουφαω το κρυο μου γαλα και κοιταζω κατω προσπαθωντας να κρυψω το χαμογελο μου.
''Τιποτα, τιποτα..''Λεω βιαστικα χωρις να την κοιταζω.
''Και καλυψε με κατι τον λαιμο σου. Εισαι πολυ τυχερη που δεν το παρατηρησε ο μπαμπας σου.''Μου λεει αυστηρα αλλα στο τελος χαμογελαει.Καταλαβαινω οτι μιλαει για το σημαδι που αφησε στον λαιμο μου ο Κριστιάν.
Βαζω το χερι μου εκει πανω και της χαμογελαω.''Χαιρομαι που ο Στελιος σε κανει τοσο χαρουμενη..''Λεει και το δικο μου χαμογελο σβηνει.Δεν μπορω να της πω ψεματα.Δεν μπορω..Αλλα. Τι να πω; Οτι βλεπω τον Κριστιάν; Οτι αυτος ειναι υπεθυνος για αυτο το χαμογελο;
''Εμ ναι..ειναι καλο παιδι.''Σχολιαζω μονο και υστερα σηκωνομαι ορθια.''Παω να καθαρισω το δωματιο μου.''Της λεω κατεβαζωντας το σορτσακι μου.
''Ενταξει..''Ψιθυριζει και εγω πηγαινω βιαστικα προς το δωματιο μου. Μπαινω μεσα και κλεινω την πορτα.Κατευθυνομαι προς το παραθυρο μου.Ειναι καλοκαιρι και σε λιγοτερο απο 10 μηνες θα γραψω Πανελλαδικες. Εχω ενα μιση μηνα να καθησω και μετα αρχιζω τα θερινα.Ενα μιση μηνας δεν θα μου φτασει με τιποτα για να φορτωσω τις μπαταριες μου. Αντιθετως καθε μερα νιωθω σχεδον κουρασμενη. Το καλοκαιρι μου ξεκινησε περιεργα και επικινδυνα. Αλλα σημερα νιωθω πολυ ομορφα.Ακουμπαω το ζεστο τζαμι και κανω πισω ψαχνωντας το κινητο μου.
Απο χθες δεν εχω μιλησει με τον Κριστιάν αλλα θελω να παω να τον δω.Βρισκω το κινητο κατω απο το σεντονι μου και καλω τον Κριστιάν αμεσως.
''Χμ;''Λεει και εκνευριζομαι.
''Καλημερα λεμε..''Προσπαθω να κρατησω την ηρεμια και την καλη μου διαθεση.
''Μερα.''Λεει και βαριανασαινω.
''Εμ εχεις να κανεις κατι;''Τον ρωταω.
''Ναι.''Λεει και εγω δεν ξερω τι να πω.
''Ενταξει, τα λεμε καποια στιγμη τοτε.''Προσπαθω να ακουστω ανετη αλλα δεν νομιζω να τα καταφερνω.
''Οχι δεν εχω να κανω κατι.''Λεει βαριεστημενα.
''Και τοτε τι βλακειες μου λες;''Εκνευριζομαι.''Αν αποφασισεις τι θες, παρε με.''Του λεω και το κλεινω.
Το αφηνω πανω στο κρεβατι και το κοιταζω.Εκεινη την στιγμη χτυπαει.Ειναι αυτος.
YOU ARE READING
30 Days to Suicide
Teen Fiction.. Καθε 30 μερες το φεγγάρι μας χαρίζει την ομορφιά του. Και μετα ξανά απο την αρχη, περιμένεις αλλες 30 μερες. Ο Κρίστιαν αποφασίζει σε 30 μερες να σκοτώσει καθε μισητό, βαρετό κομματι της ζωής του. Τα σχέδια του χαλανε απρόσμενα οταν μια κοπελα πρ...
