Αλλάζει το βλέμμα του και φυσωντας τον καπνό εξω απο τα χείλια του, αναστεναζει.. Δεν ξερω αν τον Λυπάμαι ή αν τον συμπαθώ.. λογικά περνάει δύσκολα στην οικογένεια του. Και παλι δεν καταλαβαίνω όμως γιατί να θέλει να πεθάνει.
Αποφασιζω να παραμείνω σιωπηλή. Γυρίζει το κεφάλι του κι με κοιτάζει με ενα έντονο βλεμμα που το νιώθω πάνω στο δέρμα μου. Σχεδόν ανατριχιάζω..
"Δεν θα σου πήγαινε ο θάνατος.." Ψιθυρίζει σαν να μην ήθελε να το ακούσω. Η καρδιά μου χτυπάει λίγο πιο γρήγορα.
"Ο θάνατος θα έρθει έτσι κι αλλιως." Δεν ξέρω αν είναι καλό που του λεω ψέματα που θέλω να αυτοκτονήσω, το κάνω για το καλό του.
"Η ζωή σου δείχνει τέλεια, γιατί θες να αυτοκτονήσεις;! Τέλειος πλούσιος μπαμπας , μαμα στο σπίτι, πολλούς φίλους, αγόρια.. έχεις ότι θα ήθελε ενας φυσιολογικός άνθρωπος. " Σβήνει το τσιγάρο στο πάτωμα.
"Αυτό είναι το θέμα, δεν είμαι φυσιολογική. " Λεω θλιμμένα.
"Αυτό είναι προσόν πολλες φορές.."Νιώθω ότι η αύρα μας έχει αλλάξει δραματικά. Μιλάει σαν άνθρωπος ηρεμα κι χωρις να μουγκριζει.
"Λίγοι άνθρωποι βλέπουν πέρα από το εξω." Μιλαω αργά.
"Λίγοι είναι αυτοί που θα σε καταλάβουν κι θα σε δεχτούνε χωρίς να σε εκμεταλλευτουνε. Οι άνθρωποι είναι σκληρά ζωα πολλές φορές χωρίς καρδιά..." Σηκώνεται όρθιος με τα χέρια στην τσέπη. Τα μαύρα του μαλλια πάνε πίσω από τον καυτό αερα.
"Σήκω τωρα.."Ψιθυρίζει σιγανά. "Θα σε παω σπίτι.." λέει κοιτώντας με κλεφτα.
''Ειναι νωρις ακομα...''Παραπονιεμαι.
''Μιλησα..''Μουγκριζει και προχωραει μπροστα.
''Περιμενε..''Του φωναζω και περπαταω διπλα του.
Δεν απανταει απλως κοιταζει με βαριεστημενο βλεμμα μπροστα.Νομιζω πλεον δεν εχει τοση ορεξη για κουβεντα.
''Ξες..''Ξεκιναω ακομα μια φορα εγω.
''Συμπαθω τους ανθρωπους απο αλλη χωρα, οι περισσοτεροι ηρθαν εδω για μια καλυτερη ζωη. Ειναι βιοπαλαιστες..''Προσπαθω να του εξηγησω τις προθεσεις μου απο την προηγουμενη αναφορα στην μαμα του.
''Ξερω...''Μιλαει σιγανα.
''Αυτο ηταν; Δεν θα ξαναμιλησεις σαν ανθρωπος;''Μπαινω μπροστα του κλεινωντας τον δρομο του. Εχω ενα ηλιθιο χαμογελο στα χειλι, απλως θελω να μου μιλησει. Οταν μιλας γινεσαι καλυτερα και αυτος ειναι πιο σφιχτος κι απο στρειδι.
YOU ARE READING
30 Days to Suicide
Teen Fiction.. Καθε 30 μερες το φεγγάρι μας χαρίζει την ομορφιά του. Και μετα ξανά απο την αρχη, περιμένεις αλλες 30 μερες. Ο Κρίστιαν αποφασίζει σε 30 μερες να σκοτώσει καθε μισητό, βαρετό κομματι της ζωής του. Τα σχέδια του χαλανε απρόσμενα οταν μια κοπελα πρ...
