''Κριστιάν..''Σμπρωχνω το χερι μου μακρυα απο το το παντελονι μου και το διωχνω ευγενικα απο πανω μου. Σηκωνομαι αμηχανα απο τον καναπε και κοιταζω εξω απο το παραθυρο.
''Τι εγινε;''Με ρωτα χαμηλοφωνα.
''Τιποτα.''Ψιθυριζω σκεπτικη. Δεν θα ηθελα να προχωρησω με ενα ατομο που γνωριζω ουτε μια εβδομαδα. Ξερω να βαζω ορια στον εαυτο μου. Ξερω πότε να λεω οχι. Δεν μπορω να τον αφησω να κανει κατι τετοιο σε εμενα. Δεν θελω.
''Ξες οτι δεν ειναι τιποτα..''Σηκωνεται και στεκεται ακριβως απο πισω μου. Ακριβως εκεινη την ωρα ερχεται στο μυαλο μου τα χαρτια που διαβασα τις προαλλες. Και αν ειναι πραγματικα αρρωστος; Τι κανω εγω εδω μαζι σου μονη σε ενα σπιτι που δεν ξερει κανεις που βρισκεται.
''Τι κανω;''Αναρωτιεμαι δυνατα και βαδιζω μακρυα απο το σωμα του Κριστιάν.
''Θες να μου πεις τι σκεφτεσαι;''Η φωνη του ειναι απαλη. Φαινεται οτι δεν θελει να με πιεσει.
''Τι ειμαι για σενα;''Ρωτω κοιτωντας τον στα ματια. Ανοιγοκλεινει βιαστικα τα ματια του και μπερδευει τα μαλλια του. Φαινεται τρομαγμενος απο την ερωτηση.
''Δεν μπορω να ξερω τι εισαι για μενα. Δεν σε ξερω.''Κανει μια παυση.''Εισαι μια κοπελα που περναω καλα μαζι της.Απλως αυτο.''Με πλησιαζει αλλα κανω δυο βηματα πισω.
''Τι σε επιασε τωρα;''Αλλαζει πορεια και κατευθυνεται στον καναπε.Καθεται με ανοιχτα τα ποδια και πλησιαζει το τραπεζακι. Ξεκιναει να στριβει ενα τσιγαρο μεσα στην ησυχια αυτου του διαμερισματος. Ο ηχος του αναπτυρα με κανει σχεδον να τρομαξω. Παρατηρω καθε του κινηση. Προσπαθω να καταλαβω τι ειναι. Αυτη την στιγμη δειχνει φυσιολογικος. Αλλα.. κατι μεσα μου , μου λεει οτι δεν τον ξερω. Κατι λειπει. Σαν ο Κριστιαν να ειναι ενα παζλ. Και εγω θα πρεπει να το λυσω , μα λειπουν τα μισα κομματια.
''Θα σταματησεις να με κοιτας;''Λεει ξαφνικα χωρις να σηκωσει το κεφαλι του. Το κινητο μου ξεκιναει να δονειται στον καναπε.Τρεχω να το πιασω. Ειναι η μαμα μου. Η καρδια μου χτυπα τοσο γρηγορα. Και αν πηγε στην Λενα και δεν με βρηκε; Και αν με ψαχνει;
''Ποιος ειναι;''Ο Κριστιαν ρωταω και εγω του κανω νοημα να κανει ησυχια. Σηκωνω το τηλεφωνο και παιρνω μια βαθια ανασα.
''Ελα μαμα.''Προσπαθω να ακουστω αναλαφρη.
''Που εισαι;''Λεει ατονα.Τα ξερει ολα.
YOU ARE READING
30 Days to Suicide
Teen Fiction.. Καθε 30 μερες το φεγγάρι μας χαρίζει την ομορφιά του. Και μετα ξανά απο την αρχη, περιμένεις αλλες 30 μερες. Ο Κρίστιαν αποφασίζει σε 30 μερες να σκοτώσει καθε μισητό, βαρετό κομματι της ζωής του. Τα σχέδια του χαλανε απρόσμενα οταν μια κοπελα πρ...
