Son Druid (efsane Leydiler Serisi 3)(TAmamlandı)

salıncak

Emily içine düştüğü bu dipsiz kuyudan nasıl çıkacağını bilmiyordu. Saatlerce odasında ağlamış eline geçirdiği herşeyi fırlatmış olsada hala mutsuzdu. Daha fazla odasında kalamayacağına karar vermiş ve  Hava almak için kalenin ön bahçesine çıkmıştı. Burası annesine aitti. Her yer annesinin değerli gülleriyle süslüydü.onlara dokunmak,koklamak herzaman annesini hatırlatıyordu emilye. Daha ufacık bir kızken annesi sevdiği adamın acısına dayanamamış ve kısa bir süre sonra oda ölmüştü. annesine en çok ihtiyacı olduğu yaşta hem annesiz hemde babasız kalmıştı.bir tek abileri kalmıştı. Alex ve will annelerinden kalan bu son hatırayı da ellerinden geldikçe korumuşlardı. Yavaş adımlarla ilerdeki meşe ağacının yanına geldi. Eskimeye yüz tutmuş ve ipleri kopmak üzere olan salıncağa baktı. Bunu babası yapmıştı, küçük kızını mutlu etmek için. O günü dün gibi hatırlıyordu. Babası savaşa gitmeden önce o daha fazla ağlamasın diye salıncağı kurmuştu. O kadar mutluydu ki küçük aklıyla sanki dünyalar onunmuş gibi sarılmıştı son kez babasına ve sadece üç gün sonra babasının ölüm haberi gelmişti kaleye.Anılar zihnine hücum ettikçe  gözyaşlarına hakim olamıyordu.

" onları bende özledim" emily alex in sesini duyup arkasını döndü. Alex dünden beri görmediği kız kardeşinin odasına gitmiş orda olmadığını gördüğünde üzüldüğünde gidebilceği tek yere gitmişti,annesinin bahçesine. Alex kız kardeşini böyle gördükçe kahrolsada başka çaresi olmadığını biliyordu.
Laneti yüzünden 7 asır onlardan ayrı kalmıştı. Bunu hiç biri bilmesede alex biliyordu. Anne ve babalarını kaybettiklerinde Em ufacıktı. Korunmaya muhtaç, kimsesizdi. Ama klanının daha büyük acılar yaşamaması için bu iğrenç anlaşmayı kabul etmişti alex. Krala göre iki klan için en iyisi buydu.

" onları özlediysen neden beni o katile veriyorsunuz lordum"

" lordun değil abinim em" emily ne zaman öfkelense alexe karşı resmileşirdi.

" bana emir verdiğiniz sürece lordumsunuz" alex, emilynin inadını çok iyi biliyordu.

" öncelikle bu mecburiyet emily ne kadar büyük bir yıkım yaşandığını hatırlayamayacak kadar ufaktın,klanımızın daha fazla acı çekmemesi için bunu yapmalıydım" emily,alexin çaresizliğini görebilsede bunu kabul edemiyordu.

" alex,lütfen başka yolu olmalı"emily alexi babası yerine koymuştu ve ona küs kalmaya dayanamıyordu.

" elimden geleni yapacağım ufaklık,gerekirse krala görüşeceğim,yeterki kendine zarar verme will ve benim için çok kıymetlisin" emily duydukları karşısında mutlulukla alexe sarıldı. Abisi ondan vazgeçmemişti.
" teşekkürler alex" mutlulukla boynuna atıldı.

Az ilerde bu güzel sahneyi izleyen lisa gülerek onlara bakıyordu. Emilynin ağladığını gördüğünde yanına gitmek istemişti fakat alexinde gittiğini görünce iki kardeşi yalnız bırakmayı tercih edip onları izlemişti.

" bu kadar yeterli alex, başka bir kadına ilgi göstermen gerek" diye kıkırdamıştı lisaya bakarak. Alex ilk anda ne dediğini anlamasada az ilerde onları izleyen lisayı görünce gülümsemişti.
" o iyi bir kadın alex"
" evet lisa klana uygun bir leydi olucak"
" onu gerçekten seviyorsun değil mi kırılmasını istemem"
" ufaklık boyundan büyük işler bunlar" diyip burnunu sıkmıştı.
" ah abi yapma"
" hadi şimdi gül ve görevlerinle ilgilen ufaklık " emily gülerek önünde komik bir reverans yaparak lisaya doğru yürümeye başlamıştı.

" sevgili yengecim bizimi izliyordun"
" ben mi hayır" lisa yakalandığı için panikle kekelemişti.
" kızarma hemen ben odama gidiyorum abim seni çağırıyor lordumuzu bekletme" diyerek göz kırpıp kaleden içeri girdi.

Alex emilynin ardından bir süre salıncağı izledi. Annesini tekrar hatırlamak içini acıtmıştı.

" beni çağırmışsın alex ne oldu"