MAFYA BANA MUHTAÇ

12~BOMBA GİBİ DÜŞTÜ YÜREĞİME

Öncelik olarak özür diliyorum beklettim. Ama okullar açıldı ve benim boş vaktim pek olmuyor, normal okullara göre daha ağır dersler görüyorum. Daha okulun ilk gününden beri hemde neyse işte. Sizi asla unutmadım!!!!!

Sizi seviyorum.

Veto ve en önemlisi yorumlarınızı bekliyorum.

Her şeyi kaçmakta bulan bir zamanlar bendim. Ama şimdi anlıyorum ki bir boka yaramıyor.
Kaçmak ile gitmek farklı şeyler o olsa bile uzaklaşmak hep aynıydı.
Bir düşünce vardı hani, seversin sevmez, sevmezsin sever. Buna yüzde yüz hak veriyorum.

Sevdiğim adamda itiraf problemi vardı. Ve hiç bir şekilde aşırı yakışıklı olsa bile sevemiyeceğim bir adam vardı. Ben nerelere gideyim?

Kimlere anlatayım?

Aniden kafama bir darbe geldi korku içinde arkamı döndüm.

Başıma kötü şeyler gelmeye meyilli olduğu için korktum ama benim gibi bir insanın normal arkadaşı olurmu?
Olmaz.

"Pelin."

Pelin dizlerinin üzerine çöküp bana sarıldı. Ona sıkı sıkı sarılırken bir iki damla gözyaşıma engel olamadım.

"Kızım çok korktum sana bir şey olacak diye."

Sahil kenarında oturup bunları konuşamazdım.

"Her şey geride kaldı."

Benden ayrılırken ona bakmayı sürdürdüm. Bana tekrar sarıldı.

"Ben çok özür dilerim. Çok hayırsız bir arkadaşım."

İçimden derin bir 'oh' çektim. En azından bunu biliyor. Yanağımdan öpüp geri çekildi.

"Seni burda görünce şok oldum."

Tabii şok olursun her şeyi ona anlatırken şok olmuş gibi beni dinliyordu yani bende acayip şok oldum.

***

Bir yığın dosya önümde onları düzenlemeye çalışıyordum. Eve gidip yatmak pandalar gibi yayılmak varken ben burda iş yapıyordum.

İşten daha doğrusu Pamir beyden kaçtıktan, Pelin ile olan uzun konuşmamızın ardından tekrar işinin başına gelmiştim. Ne yapalım ekmek parası.

İçeri paldır küldür giren Yağız'a kaşlarımı çatarak baktım. Sinirle masaya doğru gelip tüm düzenlediğim dosyaları yere itikledi her şey yerle bir olurken başımı masaya koyup ofladım.

Bu adamın derdi ne?

"Kaldır başını." Diye kükredi. Korku ile başımı kaldırırken onun bakmaya kortuğum bal rengi gözlerine baktım.

Ben ne yapmıştım! Bu aptalın beni suçlamaya hakkı yoktu? Dur bir dakika beni neden suçluyordu. Ben burda oturmuş işimi yapıyorum.

Gerçek bir patrona nasıl saygı duyuluyorsa ona aynı saygıyı göstermem gerekiyordu hemen ayağa kalkarak. Ona baktım.

"Yanlış bir şeymi yaptım efendim?"

Bu benim kaçış yolum! Çaktırmayın.

Sinirle gözlerini kıstı. Bana henüz bir şey itiraf etmemişti. Etmesini de beklemiyordum, her ne olursa olsun evlenecekti.

Beni umutlandırmak istemiyordu belkide?

Veya en kötü ihtimal beni sevmiyordu?

Kolumu sıkıca tutup çekti. "Başlatma efendine! Pamir ile daha sonra konuştun mu?"