Future | Part 3 | Dutch

F I V E

Kaylee Tomlinson

Vandaag is de begrafenis van Mathijs. Ik kijk er zwaar tegen op. Afgelopen dagen ben ik zo druk geweest. Op het werk blijven lachen en thuis alles doen. Intussen Lucas zijn steunpaal zijn terwijl ik zelf ook wel door de grond kan zakken. Al helemaal vandaag. Ik hou Luke zijn hand vast zodra de kist de lijkwagen ingaat. Ik knijp zachtjes en sluit mijn ogen. Ik voel mijn andere hand zwakjes vastgegrepen worden door een ijskoude hand. Lucas. Wat voel ik me vreselijk. Moet je nagaan hoe Lucas zich voelt... Zodra de klep dichtgaat knijp Lucas hard in mijn hand. Ik voel wat tranen en veeg ze weg. "We gaan..." Mompelt Patrick. We knikken allemaal en stappen in onze auto's.

Lucas valt in mijn armen en begint hard te huilen. Het condoleren is inmiddels afgelopen en zijn nu bij Felicia thuis. Ik voel me aan de ene kant lullig dat ik de gene ben waar Lucas bij uithuilt. En niet bij Patrick. Ze gaan over een week trouwen. "Lieverd jij kent Lucas al je hele leven. Ik niet... Jullie hebben samen meer meegemaakt met Mathijs." Zegt Patrick en ik kijk op. "Je dacht hardop." Zegt Patrick en ik knik. "Sorry." Zeg ik zacht.

Morgen is de bruiloft van Lucas en Patrick. "Ik kan het niet, Lou." Mompel ik en ik laat mezelf tegen Louis aan vallen. "Wat niet, mop?" Vraagt hij lief en ik zucht diep. "Ik kan Lucas niet weggeven. Iedereen vind het prima en is blij maar... Ik kan het niet. Hij is mijn beste vriend. Ik heb het zijn vader belooft, maar zijn moeder moet toekijken..." Zeg ik en Louis zucht en draait zich naar me toe. "Je gaat het gewoon doen, want je kan het wel. Ze staan er volledig achter." Zegt Louis lief. "Ik weet het niet, Lou..." Ik laat mijn hoofd met een zucht op zijn schouder vallen.

Ik kijk even of alles goed zit en glimlach in de spiegel. De zenuwen gieren door mijn lijf. Lucas en Patrick trouwen vandaag. Ik zie er goed uit. Al zeg ik het zelf. Ik ben samen met alle bruidsmeisjes in een kamer en zucht diep. Lucas zijn moeder trekt me in een knuffel en ik glimlach. "Ik ben trots op je. Gewoon voor alles. Hoe je voor Lucas bent en hoe je nu... Zo..." Ze slaakt een diepe zucht en ik zie dat ze tranen in haar ogen heeft. "Dankje. Ik ben ook trots op jou. En op Lucas. Op iedereen!" Ik glimlach en zij ook. "Het is tijd." Zegt Patrick zijn moeder en ik knik.

Met een zakdoek veeg ik mijn tranen weg. Ik voel me een oud wijf maar oké. Het was zo spannend om met Lucas naar het altaar te lopen. Ik hield me sterk. Ik sta naast Luke en de kinderen en klap met iedereen vrolijk mee. Het ja woord is er uit...

Het eten is geweest en het is nu tijd om te dansen. Mijn favoriete deel... De grote deuren gaan open en Lucas en Patrick komen hand in hand aangelopen. Ze glimlachen breed. Heel cliché komt er een langzaam nummer op. Hun eerste dans. Ik knijp Luke blij in zijn hand en glimlach breed. "Zullen wij ook ooit zo eindigen?" Fluister Luke en ik glimlach breed. "Misschien!" Ik druk een klein kust op zijn lippen en iedereen begint mee te bewegen op de langzame muziek. Zo ook ik en Luke.

"Ik steel even je meisje." Zegt Lucas en hij sleurt me mee de dansvloer op en begint vrolijk te dansen. Ja de alcohol is er bij beide al ingeschoten ja. Ik schiet in de lach en begin vrolijk mee te dansen met Lucas. Dit belooft nog een lange gezellige avond te worden.

Een HELE gezellig avond.