Future | Part 3 | Dutch

T W E L V E

Kaylee Tomlinson.

Bijna vier maanden onderweg met de zwangerschap, ontzettend veel ruzie gehad met de kinderen, gerommel met Luke en de rest en ook nog eens tegenslagen met het bekijken van huisjes. "Gaat het liefje?" Vraagt Luke die een aai over mijn hoofd geeft. "Ja, redelijk." Een kleine zucht verlaat mijn mond en Luke kust mijn voorhoofd. "Ik neem het wel over vandaag." Zegt Luke lief en ik schud mijn hoofd. "Hoeft niet. Het is fijn voor nu om bezig te zijn." "Dan help ik je!" Zegt Luke die een wasmand pakt en de kleding er in gaat opvouwen. "Lieverd, dat is vuile was." Lach ik zacht en hij kijkt me dom aan. "Oh." Hij draait zich om en kiepert de wasmand leeg in de wasmachine. "Je moet er even zo een doekje uit dat doosje bij doen. Aangezien je de kleuren niet hebt gesorteerd en anders de kleding gaat afgeven." Luke knikt braafjes en houd daarna verschillende flessen wasmiddel omhoog totdat ik een goedkeurend knikje geef.

Ik slaak een diepe zucht zodra ik op de bank zak. ''Ik zei toch dat je eventjes moest gaan zitten.'' Zegt Luke en ik zucht. ''Je weet dat ik zo niet ben. Ik kan niet lang stil zitten, dan voel ik me nutteloos.'' Luke knikt kort en zet twee koppen thee met een doos koekjes op tafel. ''Precies wat ik nodig had, dankjewel lieverd.'' Luke glimlacht opgelucht. De keren dat hij thee en koekjes gaf waarna ik boos werd omdat ik daar echt geen zin in had is niet op een hand te tellen. Arme jongen... 

''Lieverd ik heb iets tofs geregeld!'' Luke komt vrolijk aangelopen en ik kijk op. ''Vertel.'' ''Dat huisje dat we vanochtend zagen dat zo groot en toch knus was? We kunnen vandaag nog langs komen om te kijken! Het is wel erg gewild dus we moeten er wat voor over hebben als we het echt willen!'' Roept Luke blij en hij valt naast me op de bank afwachtend op mijn reactie. ''Dat is geweldig!'' Ik druk een kus op zijn hoofd en hij glimlacht. ''Ik wist niet of je je beter voelde dan vanochtend, maar ik dacht ik maak de afspraak voordat iemand anders hem maakt.'' ''Dat is super. Je hebt helemaal gelijk. Echt waar. Mijn hoofdpijn is zogoed als weg. Hoe laat moeten we er zijn?'' ''Om vijf uur.'' Een glimlach spreid over mijn lippen. ''Dus we pakken daarna een gezellig diner voor twee?'' Luke knikt en glimlacht na het plaatsen van een klein zacht kusje op mijn lippen. ''Tuurlijk. Ga jij je maar klaar maken. Daar heb je normaal gesproken al te veel tijd voor nodig, moet je nagaan hoe dat gaat me je twijfelachtige gedrag de laatste tijd.'' Een kort lachje verlaat zijn mond tegelijk met een knipoog. ''Ik hou ook van jou...'' Lach ik en ik sta op om me boven klaar te maken. 

''Prachtig.'' Luke glimlacht en omhelst me. ''Vind je? Ik twijfelde over de...'' ''Jij twijfelt heel veel de laatste tijd, lieverd.'' Onderbreekt Luke mij en lach zacht. ''Sorry.'' Luke pakt mijn hand en drukt een kus op mijn wang waarna een zachte giechel mijn mond verlaat. ''Ik hou van jou.'' Zegt hij zacht en ik glimlach breed. ''Ik ook van jou!'' 

''Ik ben verliefd!'' Zeg ik blij en ik kus Luke's wang vrolijk. ''Ik ook! Het is super tof.'' Met een bedenkelijke blik in zijn ogen kijkt hij vanuit het grote slaapkamerraam naar de grote achtertuin. Het verbaasde me nog hoe groot de tuin is. Een tuinhuis en een garage. Zwembad en lounge hoek. Een grote in de vloer gebouwde trampoline waar Luke volgens mij in totaal even blij mee is dan Leroy en Luana bij elkaar. Een zwembad en zelfs nog een jacuzzi. Het is zo veel meer dan dan we verwachtten of wilden. Het is groter en mooier. Toch is het knus en geeft het een fijn gevoel. Mensen denken altijd dat iedere beroemdheid altijd maar een groot huis met een zwembad wilt voor status. Dat is zeker niet waar. Het zwembad bij dit huis is een extra en zonder dat hadden we het ook gewild.

''Waar denk je aan? Is er iets? Ben jij dit keer de gene die twijfelt?'' Ik sla mijn armen om hem heen. ''We moeten er alles aan doen om dit huis te krijgen. Ik wil het. Nu.'' Een lach vormt op mijn gezicht. Als Luke er van overtuigd is dat hij iets wilt dan doet hij er meestal alles voor om het te krijgen. ''Dan zorgen we daar voor toch?'' Zeg ik en Luke knikt en drukt een korte kus op mijn lippen. ''En wel nu.'' Een speelse lach siert zijn gezicht als we weer naar beneden lopen naar de makelaar hopend dat we vanavond nog een deal kunnen sluiten. 

Helaas konden we nog niet gelijk een deal maken. De eigenaar van het huis wilde eerst nog weten of er overbieders waren. Belachelijk. Luke had een belachelijk hoog bod gedaan waar ik het overigens niet mee eens was. Dus nu zitten we met zijn tweeën in een restaurant. Ik vrolijk en Luke helaas geïrriteerd. ''Wees nou niet zo geïrriteerd. Laten we er een leuke avond van maken. Morgen horen we meer. Kop op.'' Ik pak Luke zijn handen vast en kijk hem lief aan. Zijn blik verzacht na een korte blik naar onze handen en dan naar mijn ogen. ''Je hebt gelijk. Sorry.'' Hij glimlacht klein en drukt een kus op mijn handen. ''Ik hou van jou.'' ''ik ook van jou.'' 

Luke kijkt verbaasd op van zijn eten als zijn mobiel gaat. Een kleine zucht verlaat zijn mond en met een kleine twijfel pakt hij zijn mobiel. Hij weet dat ik daar een hekel aan heb. ''De makelaar.'' Luke kijkt me verrast aan en toch nerveus aan. ''Neem op.'' Ik pak zijn hand vast terwijl hij snel opneemt. Ik geef hem een klein zacht aanmoedigend kneepje in zijn hand.

Door het gesprek heen ging Luke naar mijn mening door een achtbaan van emoties. Ik schoot lichtelijk in de lach omdat hij nu eindelijk weet hoe ik me voel als ik ongesteld ben. Misschien waren het ook zenuwen. Waar hebben ze het over? Luke hangt op en gooit zijn mobiel op tafel waarna hij op me af komt en me stevig knuffelt. Dat we nog niet naar achter zijn gevallen met stoel en al is een wonder. ''Wat zeiden ze?'' Vraag ik dom terwijl het eigenlijk al overduidelijk is. Het besef is er gewoon nog niet. ''De eigenaren geloofden ons bod niet omdat het zo hoog was. Ze dachten dat het een grap was. Ze hebben het geaccepteerd. Morgen kunnen we tekenen!'' Zegt Luke enthousiast. ''Echt?'' Vraag ik blij terwijl ik alle geïrriteerde blikken negeer. Ja als je uiteten gaat in een chic restaurant met allemaal nette mensen en een of andere mongool zijn vriendin aanvalt met een knuffel dan krijg je blikken ja. 

''Huil je?'' Vraagt Luke verbaasd. ''We hebben een huis gekocht!'' Zeg ik met een glimlacht en hij lacht hard. ''Je bent gek.'' Lacht hij en kust mijn hoofd voordat hitterug op zijn eigenstoel gaat zitten. ''Ik wil champagne bestellen, maar dan ben ik de enige die ervan kan drinken.'' Luke pruilt. ''Sorry.'' Pruil ik terug en hij glimlacht. ''We hebben een huis!'' Zegt hij blij en ik glimlach breed. ''Eindelijk!'' Zeg ik blij.

''Hoe was het?'' Vraagt Louis die opkijkt van de film. ''We hebben een huis!'' Roep ik blij en Louis lacht. ''Ik bedoelde het eten, maar eindelijk positief iets over verhuizen! Gefeliciteerd. Ik wilde zeggen daar drinken we op ma-'' ''Jaja maak het niet moeilijker dan dat het al is. Dankjewel.'' Zucht ik zacht. ''Sorry lieverd. Wat leuk. Ik ben blij voor jullie. Was het zoals jullie verwachtten?'' Vraagt hij en ik schud mijn hoofd waarna Louis zijn blik veranderd. ''Oh, maar waarom hebben jullie het gekocht dan?'' Vraagt hij met een frons. ''Omdat het veel beter is dan wat wij hadden verwacht!'' Roep Luke blij en beide glimlachen we. Louis zijn blik word gelijk weer vrolijk. ''Ik ben blij voor jullie!'' Zegt hij lief en hij omhelst ons beide.