Future | Part 3 | Dutch

N I N E

Kaylee Tomlinson

"Ik wil niet weer weg!" Roept Leroy en hij stampt op de grond. Afgelopen maand sinds Luke weet dat ik zwanger ben gaat alles heel goed. Ik heb nogsteeds heel veel hoofdpijn aanvallen en ochtend misselijkheid maar het gaat goed. Luke lijkt sterk in zijn gedrag te veranderen en doet echt zijn best. "Lee... Alsjeblieft. Vind je het niet leuk om weer met papa leuke dingen te doen?" Vraag ik op mijn allerliefst. "Ik wil mama en papa!" Gilt Leroy en ik bijt op mijn lip. "Stop met schreeuwen ik sta naast je en kan je prima horen." Zeg ik geïrriteerd. "Kaylee rustig... Laat hem heel even vijf minuten bijkomen..." Zegt Luke en ik rol mijn ogen en sta op. Ik zucht diep en Leroy rent naar Luana in de woonkamer toe. "Kayl-" "Ik wil ook niet dat je gaat." Zeg ik zacht en ik kijk naar mijn voeten. "Wat?" Vraagt Louis verbaasd en ik wiebel heen en weer op mijn voeten. "Ik wil niet dat je weggaat... Ik wil niet steeds dat je weer weg moet. Ik wil dat je blijft en alles weer als vroeger was. Vanaf het begin van onze relatie weet je... Het is niet alleen moeilijk voor de kinderen, ook voor mij..." Zeg ik zacht en ik vecht tegen mijn tranen. Luke tilt mijn hoofd op met twee vingers onder mijn kin en ik kijk hem aan. "Als jij dat wilt... Dan kunnen we het proberen." Zegt Luke met een lief glimlachje en kleine vrolijke pretlichtjes van geluk in zijn ogen. Ik knik langzaam en Luke zijn glimlach word groter en voorzichtig drukt hij een kort maar teder kusje op mijn lippen. "Ben ik weer welkom thuis?" Vraagt hij zachtjes met een glimlach en ik glimlach automatisch terug. "Van harte." Zeg ik blij en ik omhels hem stevig.

Samen hangen we op de bank terwijl de kinderen vrolijk aan het spelen zijn terwijl we eigenlijk film aan het kijken waren. Nu zijn hun dus aan het spelen terwijl wij een cars film aan het kijken zijn, maar goed. Het maakt allemaal even niet uit. "Stel dat wij de sims zijn." Zegt Luke ineens en ik kijk op. "Wat?" Vraag ik verward en Luke lacht zacht. "Stel dat wij de Sims zijn. Dat iemand achter zijn computer zit nu en alles bepaald wat wij moeten doen." Zegt Luke ineens en ik schiet in de lach. "Dat zou hilarisch zijn." Zeg ik lachend. "Soms zijn wij net zo random of weigeren om iets te doen terwijl we al halverwege zijn. Loop je ergens heen en dan is het oh nee toch niet." Zegt Luke. "Dat is waar..." Zeg ik zacht terwijl ik nadenk.

----

Kort hoofdstuk maar het duurde heel lang. Sorry.