Surprise!! Ft One Direction

Hoofdstuk: 15

Rose:

Als ik weer terugloop, komt Calum net de wc's uitgelopen. 'Hey Calum!'. Hij draait zich om en ik kijk recht in zijn betraande ogen. Ik schrik en weet niet zo goed wat ik moet doen. 'Do you want to talk somewhere without the others?'. "Yes please", antwoord hij met een bibbering in zijn stem. We lopen naar onze kamer toe en ik draai de deur op slot. 'So, what happened?'. "I.. it's...", ik zie dat er weer een traan over zijn wang rolt en ik sta op om een glaasje water te pakken. Ik geef hem het glaasje en hij neemt voorzichtig een slokje. Hij gaat weer verder met zijn verhaal: "Luke had a car accident and is in a coma", zegt hij in één adem en ik kan duidelijk zien dat hij het er moeilijk mee heeft. Ik geef hem een knuffel en vraag of hij samen met mij even langs wilt gaan. "If you don't bother to see me cry...". 'No I don't Calum', zeg ik met een glimlach. 'Every boy, how big or strong they are, crys sometimes'. Hij knikt beduidend. 

Hij staat op en laat iets op het bed achter. 'You forget something...'. "No it's not mine. It's Harry's". 'Wait what!', het komt er iets harder uit dan de bedoeling was en ik zie dat hij schrikt. Ik schrik ook van mezelf en de tranen springen in mijn ogen. "Calm down Rose. It's okay. He held it behind his back when I met him in the toilets this morning. I just found it on the floor. I was in shock too when I saw it. Maybe it's better if we take him apart and talk to him, than that we'll talk to him including the other boys". 'Yeah, I think that's better and easier for Harry. I think I know why he did it...'. Calum kijkt me afwachtend aan. 'His mother had a surgery yesterday and there was something more wrong, so she has to stay in the hospital. He's very worried about her'. Ik zie dat Calum schrikt. Ik kan zijn gedachten lezen: shit wat erg, dat wist ik helemaal niet. 'I know it's bad and hard... He'd visited his mother this morning for the last time, I guess. Before breakfast. I think he did it after visiting her'. Ik zie Calum een beetje verward kijken. Hij zal wel denken, hoe weet ze dit allemaal? 'Shall we go to Luke', zeg ik maar om van onderwerp te veranderen. Zijn gezicht betrekt maar toch zegt hij ja. 'Hey, if you're not ready for seeing him, it's okay. We can visit him an other time'. "No it's okay, I want to see him. Don't scare if you see him. He doesn't look good", en we lopen naar Lukes kamer toe. Onderweg vraag ik hem of Ashton en Michael het al weten. Hij schrikt duidelijk, dus waarschijnlijk weten zij het nog niet. "Shit, I haven't called them". Hij raakt een beetje in paniek en ik probeer hem te calmeren. 'Calm down Calum, it's okay. They'll understand. Let's call them after we visisted Luke. Than we'll have an update how Luke is doing', hij knikt instemmend en kalmeert weer.

Luke zag er inderdaad niet zo goed uit. Overal schaafwonden en blauwe plekken. Hij heeft ook verschillende dingen gebroken. Zijn toestand is stabiel gebleven, niet verslechterd, maar ook niet verbeterd. Calum barstte meteen in tranen uit toen ik de deur achter ons sloot. Ik kon mijn tranen ook niet bedwingen en we huilden onze tranen op elkaars schouders uit. Toen we weer rustig waren, gingen we Ashton en Michael bellen. Facetimen. Allebei tegelijk. Ze schrokken en zouden meteen naar het ziekenhuis komen. We hadden de afdeling en kamernummer aan ze doorgegeven en hingen toen op. Wachtend op een stoeltje naast Lukes bed tot ze terugkwamen. Na een half uur stonden ze allebei met hun mond open naar Luke te kijken. 

Oké, misschien is dit een slecht  moment, maar de fangirl in mij komt naar boven. Langzaam dringt het tot me door dat ik met 5SOS in een kamer sta. Samen met 1D zijn zij mijn favorite band. Ik zal ze dolgraag om een handtekening en foto willen vragen, maar ik durf niet zo goed. Na alles wat er net is gebeurd enzo. Ik wil ze ook niet lastigvallen. Nouja, dan hebben we maar mijn herinneringen.  Dat is tenminste nog iets... en ik heb foto's met 1D. Dus ik mag niet klagen.

Ik haat het echt om gedachtes te kunnen lezen! 

Ik zie dat Ashton wat wit begint te worden. 'Shall we go to the others?'. "Others?", vraagt Michael. "One Direction is here too", antwoord Calum. "Rose's parents and brother had a car accident with Paul". "I'm sorry Rose...", zegt Michael lief. 'It's..It's okay'. "I'm sure they'll get better".  Dat had hij beter niet kunnen zeggen. Ik had vanmorgen nog met een dokter gepraat en het zag er steeds slechter uit voor ze. Mijn broer heeft een infectie opgelopen tijdens de operatie, mijn vader's hart klopt steeds langzamer en mijn moeder's hart klopt niet meer helemaal goed. Haar hart slaat steeds over zegmaar. Ik krijg tranen in mijn ogen, krijg het opeens heel warm, ik voel dat mijn hart steeds sneller gaat kloppen, ik word duizelig in mijn hoofd en ga sneller ademen. "Rose! Rose! Please calm down!", hoor ik Calum roepen. Hij legt me op een leeg bed neer en trekt mijn vest uit. Hij pakt een zakje en legt het over mijn neus en mond. "Breath Rose, breath". Na een paar minuten in en uit ademen in een zakje voel ik me al weer een stuk beter. Ik heb amper geslapen vannacht en dit bed ligt erg lekker. Maar ik mag niet slapen! Dan denken ze vast en zeker dat ik weer flauwgevallen ben en moet ik straks ook nog in dit stomme ziekenhuis overnachten. En dat wil ik echt niet! 'Can I sit straight?', vraag ik. "Sure", en Calum pakt mijn arm vast om mij te helpen rechtop te zitten. Mijn gezicht vertrekt van de pijn. Hij ziet het ook. "Everthing okay  Rose?", vraagt hij bezorgd. 'Yes, it's just an headache', en ik glimlach. Hij laat mijn arm los en kijkt ernaar. Hij ziet de littekens die ik vorige week had gemaakt. Ik zie dat hij errnaar kijkt en schrikt. 'I have it cold, can I have my vest?', vraag ik en hij geeft mijn vest aan. Ik doe hem gauw aan. 

Calum:

Ik pak Rose bij haar arm beet om haar te helpen rechtop te zitten. Haar gezicht vertrekt van de pijn. 'Everything okay Rose?', vraag ik bezorgd. "Yes, it's just an headache", zegt ze en ze glimlacht. Ik laat haar arm los en kijk ernaar. Ik zie littekens die langzaam aan het vervagen zijn. Ik schrik. "I have it cold, can I have my vest?", vraagt ze en ik geef haar haar vest aan. Ze doet hem gauw aan. Hoe moet ik hier nou weer mee omgaan? Harry en Rose snijden zich allebei... Als ik weer een keer alleen met Rose ben, ga ik er met haar wel over praten. Dat idee klinkt nog best goed. 

Rose:

Ashton wankelt een beetje en houd zich nog net staande aan de muur. Calum en Michael zijn met elkaar aan het praten, dus ik ben waarschijnlijk de enige die het heeft gezien. 'Shall we go to the others now?'. "Sure", antwoord Michael. Ashton grijpt naar zijn hoofd. En weer ben ik de enige die het ziet. Ik sta op. Calum en Michael lopen voorop. Als ik naar de deur loop vraag ik aan Ashton: 'Are you okay?'. Hij kijkt me aan en ik kan de pijn in zijn ogen zien. Wat moet ik doen? Ik ken Ashton nog helemaal niet. Ik zou hem graag een knuffel of zoiets willen geven, waardoor hij zich beter gaat voelen. Maar ik durf het niet. "Yeah, I'm fine..", antwoord hij. Ik kijk hem bedenkelijk aan. 'Do you have an headache?', vraag ik maar. Ik wil hem graag helpen, maar ik wil ook weer niet opdringerig overkomen snap je. "Yes, but I have it already since yesterday". Gelukkig hij zegt iets. Dan betekend het dat hij er over wilt praten. 'Have you already taken a painkiller?'. "No, I live with the boys and we don't standard painkillers at home..", zegt hij met een zucht. 'Would you have one?'. "Yes!", zegt hij en grijpt weer naar zijn hoofd. Weer een steek dus. Ik roep naar Calum en Michael dat we even wat drinken gaan halen. "Okay, we see you later!", en ze lopen alvast naar de jongens toe. 'Come with me, I have some painkillers at my room', en hij volgt me naar mijn kamer. Ik rommel wat in mijn tas en haal er een stripje paracetamol uit. Ik geef er een aan hem en loop naar de kraan om een bekertje met water te vullen. Ik geef ook het bekertje met water aan hem en twee seconden later heeft hij de pijnstiller op. 'Do you need something else?'. "No thank you, it's fine". 'If you need anything else, you can always ask okay?'. Hij knikt bedankend. 

We lopen naar het koffieapparaat en pakken allebei een beker met chocomel. Ik zie dat Ashton al wat meer kleur krijgt. Daarna lopen we naar de rest van de jongens toe.