Surprise!! Ft One Direction

Hoofdstuk 11

Rose:

*tring tring tring tring tringggggggggggggggggggggg!* Daar gaat mn wekker. 'Everybody wake up!', roep ik en ga bij iedereen langs. Harry komt net de wc uitgelopen. Ik kijk hem na want alle jongens sliepen in hun boxershort. Nice body denk ik bij mezelf. "Do I look good Rose?", vraagt Harry lachend. 'Uhm.. Yes you look so hot'. "Haha thank you", en hij loopt weer zijn kamer binnen. Ik hoor van beneden ook al geluid komen dus ik neem aan dat Niall ook al wakker is. Ik loop naar de kamer van mijn broer. Ik zucht diep en klop uiteindelijk op de deur. "Come in!", wordt er vanbinnen geroepen. Ah hij is dus ook al wakker. 'Goodmorning Liam', zeg ik maar. "Goodmorning Rose". 'Did you sleep well?'. "Yes thank you". 'I'm going to get clothes on, see you downstairs for breakfast'. "Okay", en ik loop weer naar mijn kamer. Vandaag gaan we naar het ziekenhuis. Zucht. Ik ben best wel zenuwachtig. Ik wil graag weten hoe het met mijn familie is. Ik hoop dat ze snel wakker worden. Ik trek een normale spijkerbroek aan, shirtje en trek er een vest overheen. Mijn haren zitten zo wel goed. Ik loop naar beneden waar de andere jongens ondertussen ook al zijn. 'Goodmorning guys'. "Goodmorning Rose".

Na het ontbijt loop ik naar de buurvrouw. Ik vraag haar of zij mij en One Direction bij het ziekenhuis af kan zetten. Ze heeft een grote auto met donkere ramen waar je niet doorheen kan kijken, dus dat komt goed uit. * een gesprek met de buurvrouw verder* Dankjewel dat je ons kan brengen buurvrouw!! We hebben afgesproken dat ze ons over vijf minuten weg brengt en dat wij bellen wanneer we weer opgehaald willen worden. 'She can bring us over five minutes to the hospital. We have to call her when we wanna go back home', zeg ik blij. 

 Vijf minuten later zitten we allemaal bij de buurvrouw in de auto. Ik voorin, Niall en Louis op de achterbank en Harry en Liam in de kofferbak (waar ook twee zitplekken zijn). Ze ze ons bij de ingang af en we lopen naar binnen. De jongens hebben een zonnebril en pet opgezet. Ik heb ook maar een zonnebril opgezet, zodat het niet zoveel opvalt. We stappen allemaal de lift in die gelukkig nog leeg is. We drukken de afdelingen 2 en 4 in. *ping* Harry stapt uit. "See you later by Pauls' room guys and girl", zegt hij. "See you later Harry, en doe de groeten aan je moeder", zegt Liam. De lift gaat weer dicht en we gaan weer verder omhoog. Net nadat we de derde verdieping hebben gepasseerd staat de lift opeens stil. 'What happened?', vraag ik geschrokken. "I... I don't know. It... It's stuck!", roept Niall in paniek. "Calm down Niall, calm down', probeert Liam hem te kalmeren. "Shit, shit, shit", zegt Louis. Ik voel dat ik ook bijna in paniek schiet en probeer mezelf te kalmeren. Gelukkig is het een redelijk grote lift. Ik houd er totaal niet van om vast te zitten. Een lift op zich is nog niet zo erg, maar vastzitten in een lift... geen denken aan. "Niall, go sit down with your head between your knees before you go hyper ventilating", zegt Liam snel en Niall doet wat hem gezegd wordt. "Does someone maybe has a plastic bag or sometihing?", vraagt Louis. Uhm... ik kijk naar mijn handen. Een flesje water en niks. Ik kijk in mijn zakken en voel een plastic zakje. Ik haal het uit mijn broekzak en zie dat er nog wat geld in zit. Ik haal het geld er snel uit en geef het zakje aan Niall. "T.. Thank y.. you", zegt Niall al bijna hyperventilerend. 'Your welcome', zeg ik uit automatisme. 

Ik denk terug vanaf het moment dat we de lift instapten om te kijken of wij niks verkeerds hadden gedaan. Ik kan niks bedenken dat we anders hebben gedaan dan dat ik normaal in een lift doe. Dan herinner ik me het gesprek tussen Liam en Niall  en dat Louis shit shit shit zei. 'What's wrong Louis?', vraag ik zonder na te denken. "Huh why you're asking that?", vraagt Louis die maar niet stil kan staan. 'I remind that you were saying shit shit shit'. "Oh uhm it's not that important". Ik kijk hem met een geloof-je-het-zelf blik aan. "Okay I'll tell it. I forgot to go to the toilet before we left your house. I wanted, after the two hour drive to the hospital, to go to the toilet on the main floor, but you guys walked straight to the elevator. And I thought I can hold it for a few more minutes. But now we're stuck in this elevator and I still really need to go", zegt hij en hij eindigt met een zucht. 'Ohw sorry Louis'. "It's okay, I was just stupid". 'Let's get some help', zeg ik en ik druk het hulp knopje in.

(H= hulp medewerker, R= Rose)                                                                                                                                     H: Hallo, kan ik u ergens mee helpen? R: Ja, we zitten vast in een lift in het ziekenhuis. H: Dat is niet zo fijn. Wat is de liftnummer? R: 174 665. H: Oké, dankjewel. Ik heb de hulpdiensten ingeschakeld, maar ze zijn momenteel heel erg druk met spoedgevallen. Ze kunnen als alles vlot verloopt over een uurtje u helpen. R: *mijn mond valt open en de jongens kijken me beangstigend aan*. Ik zit hier in een lift met drie andere jongens waarvan er eentje claustrofobisch is en aan het hyperventileren is en een ander moet heel erg nodig naar het toilet. Dus dit IS een spoedgeval!! H: Sorry maar dit zijn ergere spoedgevallen. Doei!

Ik haat dit ziekenhuis! Nou voortaan pak ik dus de trap. De jongens kijken me vragend aan. O ja vergeten, ze kunnen geen Nederlands en hebben dus niks verstaan. 'Okay guys, please don't flip out. But they can resque us at earliest over an hour, because there are worses emergencies than ours is!', zeg ik boos. "Noooo! Please no! I hate elevators! I can't survive this! I don't like this at all! Get us the hell out here!', schreeuwt Niall huilend. "Please Niall, calm down! You can do this.", zegt Liam en hij geeft het plastic zakje weer aan Niall, zodat hij niet weer opnieuw gaat hyperventileren. "If we finally get out here, ya know where you can find me", zegt Louis zenuwachtig. We knikken instemmend naar Louis.

Liam:

Ik ben moe van al dat staan. Ik ga op de grond zitten tussen Niall en Rose in. Louis staat nog en Niall en Rose zijn in slaap gevallen. Ik voel dat de snee die ik gisteren had gemaakt begint te jeuken. Ik hoop dat het snel stopt, maar dat gebeurd niet. Ik schuif voorzichtig mijn armbandje opzij om te kunnen krabben. Ik zorg wel dat het niet kan bloeden. "Does it still hurt?", vraagt Louis zachtjes om de anderen niet te wekken. 'A bit', antwoord ik eerlijk. Ik blijf nog een tijdje krabben totdat ik twee ogen op mij gericht voel die niet van Louis afkomen. Ik kijk naar Niall, hij is nog steeds aan het slapen. Dan kijk ik voorzichtig Roses kant op. En ja hoor, haar ogen zijn op mijn snee gericht. Shit. Wat zou ze er van vinden? Als ze in de gaten heeft dat ik naar haar kijk, geeft ze me een knuffel. "Please don't do it again Liam, talk to me whenever you want. We talk about this later". Ze gaat weer goed zitten en ze valt in slaap. Dat viel nog wel mee. Ik had eerlijk gezegd wel een ergere reactie verwacht. Zou ze het misschien zelf ook doen of gedaan hebben dat ze zo calm reageert en niet eens schrikt? Ik voel mijn oogleden moe worden en val langzaam aan in slaap...