Surprise!! Ft One Direction

Hoofdstuk 23

Harry:

Ik ben de afgelopen tijd vaak bij mijn moeder geweest. Het gaat steeds slechter met haar. Ze heeft een hartritmestoornis en ligt in coma. Hoe langer ze in coma blijft, hoe moeilijker het wordt om eruit te komen.

De dokter zei dat ze 5% overlevingskans heeft. Het bevestigd steeds meer en meer mijn gevoel dat ze het niet gaat redden.

Ik denk dat de anderen gemerkt hebben dat ik me steeds meer ongelukkig voel. Als ik me zo rot voel, doe ik verschillende dingen. Aangezien ik het ene niet wil/mag doen, ga ik vaak naar het park.

Rose:

Over een paar minuten begint de operatie aan mn moeder. Ze hebben een match gevonden en het hart is al gearriveerd.

We zitten nu in de kamer van mijn vader te wachten op nieuws van mijn moeder.

Louis:

We zitten nu al een tijdje in de kamer van de vader van Rose. Eindelijk komt er een verpleegkundige binnen met nieuws over hoe de operatie van de moeder van Rose verloopt. Ze kijkt alleen niet zo blij.

Ik kijk even snel naast me naar Rose. Ze heeft nog niet gezien dat de verpleegkundige moeilijk kijkt. Waarschijnlijk denkt ze dat alles goed gaat. Maar ik heb zo'n gevoel dat dat niet zo is.

"Uhm Rose. I don't have good news for you. Actually it's bad news." Rose schrikt en knijpt in mijn hand. Het doet pijn, maar ik haal mijn hand niet weg. No way dat ik dat ga doen.

"You're Mum got a heart attack and sadly didn't survive it... I'm sorry."

'You.. You mean she died?', vraagt Rose met een piepstem. "Yes, I'm sorry Rose. We tried everything we could, but her veins didn't like the new heart so it died. I'm sorry."

Rose trekt lijkwit weg en rent de kamer uit. Waarschijnlijk op weg naar de wc. Harry schrok ook van het nieuws en excuseert zich, voordat ook hij wegloopt.

'Someone should go to Rose', zeg ik maar om de stilte te verbreken.

"You can go", antwoord Liam. "You're good in those things". Dat is waar. Toen Liam's opa overleed heb ik hem door zijn verdriet heen geholpen.

'And who goes to Harry?'. "I think he could be better alone for a while. He'll be fine", antwoord Liam. Ik probeer ze nog te overtuigen om naar Harry te gaan, maar niemand wil.

Ik klop voorzichtig op de deur van het damestoilet. "Ja?", hoor ik Rose zeggen. 'Rose, it's me, Louis'.  De deur vliegt open en Rose springt in mijn armen.

"It's okay to cry Rose, come here", en ik geef haar een stevige knuffel.

Nadat we even hebben gepraat en Rose tot rust is gekomen, lopen we terug naar de kamer.

Rose:

'Where is Harry', vraag ik als ik de kamer binnen gelopen kom en iedereen behalve Harry zie zitten.

"He walked away", antwoordt Liam. 'And no one went after him to help him?', vraag ik geïrriteerd. "No, only Louis wanted to go after him, but we sent him to you", weer Liam.

'Oh come on! I'm gonna find him and don't go after me', en boos loop ik weg.

Eerst ga ik naar de kamer van de moeder van Harry. Daar is hij niet te vinden. Dan loop ik naar het park waar Harry wel vaker te vinden is.

Ik zie hem verderop op een bankje huilen. Ik loop naar hem toe en geef hem een knuffel.

"I'm sorry Rose, I just couldn't be in the room anymore. It's just too hard for me", zegt Harry snikkend.

'It's okay Harry. It's okay to cry and being sad'. "The doctor... He... He said...". 'What did the doctor say Harry?'. "He said my Mum has a 5% survival rate",  en Harry begint weer te huilen.

"I just have a feeling that she won't make it", zegt een snikkende Harry. Eerst schrik ik van zijn opmerking, maar ook weer niet. Ik bedoel, ik heb ook zo'n gevoel dat mijn vader het niet gaat redden. Maar ik durf het niet uit te spreken.

"Everything okay Rose?", vraagt Harry bezorgd. 'I just have the same feeling about my Dad... I think he won't make it...'.

We praten nog een tijdje verder voordat we weer terug naar de anderen lopen.

Als we binnenkomen gaar de hartmonitor van mijn vader af.