Surprise!! Ft One Direction

Hoofdstuk 19

Rose:

Het is avond en we hebben allemaal al ons bed opgemaakt. *klop klop*. 'Come inside!', en Niall komt binnen. "Shall we go for dinner downstairs in the restaurant? I'm hungry". Ik kijk Harry, Liam en Ashton aan. "Sure!", en Liam staat al op. "I'm coming with you", en ook Harry staat op. "We're coming in a few minutes", zegt Ashton en hij knikt naar me. "Great! I'm gonna get the others!", en Niall loopt vrolijk dansend weg. "See you in the restaurant", en Liam zwaait nog naar ons voordat hij de deur dicht doet. Ik zwaai terug en kijk Ashton afwachtend aan. "I just wanted to say thank you. If you didn't gave me that sandwich I don't know what happened next. I ate the whole sandwich", en hij klinkt erg trots. 'That's great Ashton!', en ik geef hem een knuffel. 'Are you feeling better?'. "Yes".  We lopen naar het restaurant en zoeken de anderen op. 

"Are you guys okay after what happened in the elevator?", vraagt Liam. 'Yes', zeggen ik en Ashton tegelijk en we lachen. Eigenlijk voel ik me nog steeds niet zo goed, maar dat hoeft de rest niet te weten. Het is een tijdje geleden, maar ik wil mezelf graag weer snijden. Of krassen. Dat is ook een goede optie. Dan zijn de krasjes na een paar uur weer verdwenen en ziet niemand het. Niemand hoeft het dan ook te weten. Maar waar moet ik me dan mee krassen? Ach ja, ik kijk dadelijk boven in mijn tas wel of daar iets in zit waarmee ik mezelf kan krassen. 

Liam:

Waarschijnlijk is Rose vergeten dat ik gedachtes kan lezen... Ik wil niet dat  Rose zichzelf opnieuw gaat snijden of krassen. Wij moeten nu voor Rose zorgen nu haar ouders dat niet kunnen. Ik voel een sterk verantwoordelijkheidsgevoel opkomen. Maar ik kan nu niks zeggen. Niet met iedereen om ons heen. Ik wacht nog wel effen.

Rose:

De ober geeft ons de menukaart aan. We bestellen allemaal een pizza. We doen een wedstrijdje wie het eerste zijn pizza op heeft. Niall wint natuurlijk. Iedereen heeft zijn pizza op, ook Ashton. "So, what shall we do now?", vraagt Louis als we naar onze kamers lopen. Via de trap, want ik ga ECHT NIET nog een keer met een lift in dit hotel! 'I want to visit my parents and brother if you guys don't mind'. "Of course we don't mind Rose!". "I want to visit my Mum too", zegt Harry zacht. "Do you guys want us to go with you?", vraagt Niall lief. 'I prefer go on my own, but you can come after 15 minutes or something if you like'. "Sure! And you Hazz?", vraagt Louis. "The same as Rose". "Alright, then we'll see you guys in 15 minutes. Good luck!", en Louis loopt zijn kamer in. 'Do you want to visit Luke, Calum?', vraag ik zacht. Hij knikt. 'Do you want to go alone or do you prefer go with someone else?'. "I prefer don't go alone", zegt hij zacht. "Is it okay if I go with you?", vraag Michael voorzichtig die mee heeft geluisterd. "Yes". 

Ik loop mijn kamer in en stop wat spulletjes in mijn tas. Ik kijk wat er allemaal in mijn tas zit. Ik kijk waarmee ik mezelf kan snijden. En dan zie ik een klikpotlood in het zijvakje van mijn tas liggen. Ik denk weer aan een paar maanden terug. Toen ik me voor het eerst gekrast had. Ik gebruikte een klikpotlood, want daar zit een scherp ijzeren stukje in waar de punt uit komt. Ik stop gauw de andere spullen in  mijn tas en loop de kamer uit. 

Samen met Harry, Calum en Michael lopen we naar het ziekenhuis. Ik houd stevig mijn tasje vast. Ik wil  niet dat iemand ziet wat erin zit. Ook al zit het diep in een zijvakje. Ik ben gewoon bang dat iemand weet wat ik wil gaan doen. Shit! Denk ik en ik sta even stil. "Everything okay Rose?", vraagt Michael bezorgd als hij mijn grote ogen ziet. 'Y..Yes'. "Are you sure?". 'Yes, it's just a stitch in my head'. "Okay, but if you need anything or anyone just ask okay?". 'Thank you Michael', en ik zet een nep smile op, wat hij gelukkig niet merkt. Om eerlijk te zijn heb ik helemaal geen steek in mijn hoofd. Ik realiseerde me net dat Liam ook gedachtes kan lezen. Wat nou als hij mijn gedachtes in het restaurant heeft gelezen? Wat nou als hij weet dat ik mezelf weer opnieuw wil krassen? Ik durf niet meer om te kijken en loop gauw met de anderen mee naar binnen. Duizenden gedachtes spoken door mijn hoofd. En ik kan ze niet meer langer onderdrukken. Al wil ik het nog zo graag. Als we binnen zijn wacht ik tot de anderen een kamer in zijn gelopen. Zelf loop ik door naar de wc's. Ik wil mezelf nog snijden voordat Liam me tegen kan houden. Als ik ben aangekomen bij de wc's pak ik snel het klikpotlood. Ik loop een wc in en draai de deur op slot. Zo kan niemand me zien. En al zou Liam me graag tegen willen houden, hij is een jongen en mag hier dus niet binnen komen. Ik heb mezelf op mijn pols gekrast, omdat dat zo snel het enige was wat bloot lag.