Surprise!! Ft One Direction

Hoofdstuk 20

Liam:

"I.. I don't want to go Liam. I don't dare to go", en weer begint hij te huilen. 

'It's okay Ashton, I'm going with you if you want. And if you want, someone else can go with you too. I'm here for you, you know that huh?', zeg ik als ik hem probeer te kalmeren. Maar het lijkt niet echt te werken als Ashton harder begint te huilen. "Ashton, would you please come out of the bathroom? For one minute only, you can go back as soon as I'm done. Please?", zegt Harry en ik werp hem een boze blik toe. Hier ga je hem er echt niet mee uit krijgen hoor. Zo wordt Ashton alleen nog maar banger en blijft hij er langer op zitten. "No, sorry", antwoord een snikkende Ashton zacht. "Liam, I really got to go", zegt Harry zacht genoeg zodat Ashton het niet kan horen. "Maybe you can go to the other room and go there to the bathroom?", horen we Rose antwoorden. "Thank you Rose", and Harry loopt snel naar de andere kamer. Twee minuten later komt hij weer terug met een niet zo'n leuk gezicht. "Niall is sick in the bathroom, so it'll take a while before he's coming off", zegt hij snel.

Rose:

'I'll try to talk to Ashton', en ze loopt naar de badkamer toe. 'Ash?'. "No, I don't want to go to a doctor", zegt hij huilend terug. 'Wait doctor? Why should you go to a doctor?', vraag ik verbaasd. Ik zie Harry naar me gebaren dat ik op moet schieten en ik knik hem begrijpend toe. 'Okay nevermind I'll ask you about that later, but would you please come out of the bathroom?'. "No, I'm too afraid". 'We won't do anything Ash'. "But the doctors will". 'There aren't any doctors here', het blijft stil aan de andere kant van de deur. 'Ash? I think I understand you...', en ik wacht op antwoord. 'Liam would you wait outside the room please?', hij kijkt me eerst wat afvragend aan maar doet uiteindelijk wel wat hem gevraagd wordt. Ik doe de deur op slot en schuif de sleutel onder de badkamerdeur door. 'See, I shut the door and only me and Harry are in here. You don't have to be afraid anymore'. "Rose", fluistert Harry zacht. "I can't hold it any longer...". 'Ashton, do you trust me?'. "Yes", gelukkig er komt antwoord van Ashton. 'Would you than please come out the bathroom for a minute so Harry can go to the toilet?', de deur gaat eerst langzaam op een kiertje open. Als Ashton inderdaad ziet dat alleen ik en Harry nog in de kamer zijn doet hij de deur helemaal open. Harry stormt meteen de badkamer binnen en ik doe de deur achter hem dicht. 

Ashton staat nu tegenover mij met de sleutel van de deur in zijn handen. Ik fluister zacht tegen hem dat ik wacht tot Harry klaar is. Als Harry klaar is, komt hij opgelucht naar buiten lopen. "Thank you Rose". 'Your welcome Hazz', en ik vraag hem of hij ook even buiten de kamer wilt wachten. Ik zeg tegen hem en Liam dat ze wel even naar de anderen kunnen gaan en dat wij komen wanneer ik klaar ben met praten tegen Ashton.

Als ik de deur achter me dicht heb gedaan richt ik me weer op Ashton. Ik ga op mijn bed zitten en gebaar naar Ashton dat hij naast me moet komen zitten. Hij komt naast me zitten. 'Why would you have to visit a doctor?', Ik zie een paar tranen voorzichtig uit Ashton's ogen ontsnappen maar hij veegt ze snel weg in de hoop dat ik ze niet gezien had. Maar ik zie alles, helaas... Ik zie dat Ashton pijn heeft doordat hij een moeilijk gezicht trekt. 'Is it your head?', en hij knikt. 'Do you want a painkiller', en weer knikt hij. 

Ik loop naar m'n tasje en pak er een pijnstiller uit. Bij de kraan vul ik een bekertje met water en ik geef hem aan Ashton. 'Take a deep breath', hij doet wat ik zeg en neemt een diepe hap adem. 'Do you want me to tell why you should visit a doctor?', ik zie dat hij beangstigend kijkt. Hij gaat wat rechter op zitten. "I've had quite a lot of headaches over the last couple of weeks. Painkillers won't work that well and the itches are hurting really bad". 'But why haven't you visited a doctor yet?'. "I'm afraid", zegt hij zacht. 'Why are you afraid of doctors?'. "Well... My Dad... You know, everyone thinks he left us and our Mum...". 'Yeah, I know... But it's not the truth?'. "No", en er rollen weer tranen over zijn wangen. Dit keer veegt hij ze niet weg.

Ashton:

Ik staar naar de deur, en in gedachten zie ik mijn vader. Vrolijk spelend met ons in de tuin. Goede herinneringen aan vroeger. Een geheim dat ik al veel te veel jaren met me meedraag. De dag dat ik erachter kwam dat mijn vader ons helemaal niet in de steek gelaten had, was vreselijk. Ik was woedend op mijn moeder en nam het haar kwalijk. Ze verbood het me tegen iemand te zeggen en ik hield braaf mijn mond. Ik ging er bijna nog zelf in geloven dat hij ons verlaten had. Maar de waarheid ben ik nooit vergeten. 

"Ash", en ik kijk Rose aan. O ja ik zou haar vertellen wat er echt aan de hand was. 'Well, my Dad had cancer', zeg ik snel. "What? Really? I'm so sorry for you Ash", en ze geeft me een knuffel. Na een paar minuten stilte stelt Rose weer een vraag. "What kind of cancer if I may ask?". 'I'm not sure, my Mum never told me anything about him. She only said he had a lot of headaches and a tumour in his head', en ik kijk naar beneden. 'He died of it', zeg ik er zacht achteraan. 

"I honestly don't know how to react...". 'I understand'. "But still I think you should go to a doctor... Even now I know you're afraid to go, what I completely understand", ik denk er een minuut over na, maar ik weet gewoon dat Rose gelijk heeft. Ik moet naar een dokter toe. Als het inderdaad een hersentumor is en ze komen er vroeg achter kan ik misschien nog genezen. 

"Ashton", zegt Rose opeens best wel enthousiast. 'Yes'. "Maybe it's not a tumour", en ik kijk haar vragend aan. Wat bedoeld ze? "I mean, you can get headaches from different things. Can you see everything clear when you look around and when you read?". 'Yes'. "Okay, and are you stressed for the last couple of weeks?". Ik denk eens goed na. 'Yes', nogal eigenlijk. Er is veel gebeurd en er gaat ook nog veel gebeuren de rest of de komende maanden. Ik beleef daar best wel veel stres onder. "Okay maybe that's it. Maybe that's the reason why you have a lot of headaches. And when you have headaches from stress, painkillers won't work", ik voel me al een stuk rustiger worden nu Rose dit gezegd heeft. Een deel van de angst is verdwenen. 

"We can go visit a doctor today, if you want". Het is misschien wel snel, maar wel het beste denk ik. 'Okay, that's fine. But don't tell the other things to the doctors please'. "I won't tell anything about your anorexia problem Ash, if you meant that". 'Thank you. And don't tell the others about my Dad please... You're the only one who knows about it'. "Really?". 'Yes'. "Why haven't you told the others about what really happened with your Dad?". 'I prefer not to talk about it if that's okay to you...'. "Of course that's okay to me Ash, I won't say anything about it to the others. You only have to tell things to me which you want to share". 'Thank you Rose'. "Your welcome Ash".

Liam:

Iedereen heeft ondertussen honger gekregen, dus ga ik maar naar Rose en Ashton toe om te vragen of ze mee gaan ontbijten. Aangekomen bij de deur zie ik Louis nog staan. Hij zei vijf minuten geleden dat hij naar de wc ging, maar hij staat nog steeds voor hun deur. 'Why are you still standing here in front of the door?'. "Uh... I kinda don't want to interrupt them...", en hij kijkt naar beneden. 'You're afraid of interrupting people, aren't you? You're afraid they'll get angry at you', en hij kijkt mij vol ongeloof aan. "Y..yes. How did you know?". 'Well, I was just kinda guessing and it happened before, but I guess I'm right'. "Why are you here?", vraagt Lou. 'Everyone's hungry so I'm here to ask them if they want to have some breakfast with us. But go ahead and knock on the door', hij kijkt me aarzelend aan. 'They don't bite and I'm sure they won't get angry at you', Louis zet een stap naar voren en klopt voorzichtig op de deur.