Bodyguard in Disguise

Chapter 11

[Ashley]

"Damn, Ashley!" Nagulat na lamang ako sa biglang pagsigaw ni Tristan.

"Ba...bakit?" Takang tanong ko.
"Anong bakit? Naririnig mo ba ang sarili mo? Naririnig mo ba ang pinagsasabi mo?" Naniningkit ang mga mata nitong nakatitig sa akin. Galit yata siya.

Sa totoo lang ngayon ko lang nakitang nagalit itong si Tristan. He is always calm unlike today.

"Bakit? Ano ba ang sinabi ko?"

"Babalikan mo talaga ang lalaking iyon? Katangahan na iyan, Ash! Sabihin na nating totoo ang sinasabi niya, sabihin na nating binayaran nga siya ng tatay mo para layuan ka, may nabago ba? You are broken. He broke you! Hindi mababago na sinira niya ang buhay at pagkatao mo."

Natahimik ako sa sinabi n'ya. He has a point. Pero ano ba kasi itong nararamdaman ko? Akala ko kasi galit nalang ang laman ng puso ko para kay Paulo pero ng makita ko siya kanina its as if I wanted to hug him...gustong gusto ko siyang yakapin pero pinigilan ko ang sarili ko.

"Ano? Ano!?! The hell! Huwag mo akong idaan sa pananahimik mo, Ashley! Paano na iyong pinangako mo sa akin na susubukan mong magbago? Na susubukan mong magmove on? Kakalimutan mo nalang ba ang lahat ng pinagdaanan mo? Ibabaon mo nalang ba sa limot ang sakit na idinulot niya sa'yo? Alam mo ba ang gagawin mo, Ashley? Isang katangahan na naman!"

Napatayo ako sa kama. "Oo, ako na tanga, Tristan! Oo, ako na ang mahina pagdating kay Paulo! Sa tingin mo? Ginusto ko bang maramdaman ito? Ginusto ko bang mahalin pa rin siya magpahanggang ngayon?" Maski ako ay nagulat sa huling mga salitang lumabas sa bibig ko.

I...I still love Paulo?

"Sh*t! Sh*t! Sh*t!" Sabi nito habang pinagsusuntok ang pader ng kwarto namin.

"Hey! Ano'ng nangyayari sa'yo, Tristan? Hoy! Tama na uy, nagdudugo na 'yang kamay mo." Hinila ko ang laylayan ng t-shirt niya para tumigil siya sa kakasuntok sa pader. Kawawa tuloy 'yong kamay niya.

Ano bang nangyayari sa lalaking ito? Bakit bigla nalang nagwala?

"Hay! Sorry." Sabi nito makaraan ng ilang minutong katahimikan. Alam kong pinipilit nitong pakalmahin ang sarili niya.

"Bakit ka ba kasi nagwawala diyan? Pinag uusapan lang natin si Paulo ah."

Hindi ito sumagot. Naupo sa sofa malapit sa kama at isinabunot ang kamay sa ulo nito. Tumutulo pa ang dugo sa kamay niya.

"Tris..."

"Don't... Don't speak, Ash. Buhay mo iyan. Do whatever you want. Lalabas na muna ako." Walang lingon-likod na tumayo ito at lumabas ng kwarto.

Tinitigan ko na lamang ang pintuang nilabasan niya.

I can't think of anyone except for Paulo at this moment. Alam kong kaya ni Tristan ano man ang nararamdaman niya sa ngayon.

"Aayusin ko na nga lang ang mga gamit namin ni Tristan. Mamaya na ako magsosorry pagbalik niya."

That's where I realize na iisa lang pala ang kwarto namin. Iisa lang din ang kama kung kaya't tabi pala kaming matutulog.

Ipinagkibit-balikat ko na lamang ang isiping iyon. Wala namang masama at saka sanay naman akong may kasamang lalaki sa kama.

Maya-maya ay nakarinig ako ng katok sa pintuan.

"Bumalik yata siya. Sana hindi na mainit ang ulo niya." Naisa-isip ko.

Napaatras ako ng hindi si Tristan ang bumungad sa harapan ng pintuan kundi si Paulo.

"Hi. Sorry kung naiistorbo kita. Nakita ko kasi iyong boyfriend mo na lumabas kaya nagbakasakali akong makausap ka ng tayong dalawa lang." Nakangiting bungad nito.

"May dapat pa ba tayong pag-usapan, Paulo?"

"Meron. Its between the two of us. Pwede ba akong pumasok?"

"Okay. Sige. Pasok ka." Wala naman yatang masama kung papasukin ko siya. Mas mahirap na sa labas kami mag usap at baka ano pa ang sabihin ng girlfriend n'ya.

"I missed you, Ash." Bigla ako nitong hinablot by the hips and kissed me torridly on the lips.
I tried to resist for a second but then I responded after a while.
His lips taste like it used to be back then. Soft and sweet.

"Hmmmm..." Ungol nito as he deepen the kiss. His hand is now carressing every part of my body.

Natitigilan ako. My mind in on topsy turvey. I should feel heated as he continue kissing me. I should feel arroused by now. I should have dived with him on the bed pero hindi. Wala akong nararamdam except... guilt.

Why guilt?

Hindi ba dapat maramdaman ko na ang sinasabi kong longing para kay Paulo? That feeling just like before. 'Yong mahalikan niya lang ako, I go loka. 'Yong mahawakan niya lang ako, nawawala na ako sa katinuan.
But why not now? It feels like i'm kissing one of my flings. Like...they can satisfy my bodily need yet merong kulang.

I realize that there wasn't longing and love anymore. It feels nothing but normal. It doesn't feel like Tristan's kiss.

"Tristan's kiss? Tristan's kiss! Tristan's magical kiss..." Paulit-ulit ito sa utak ko hanggang sa naitulak ko na si Paulo.

Guilty ba ako? Bakit pakiramdam ko niloloko ko at sinasaktan si Tristan? Wala namang kami ah.

Naniningkit ang mata nitong nakatitig sa akin. "Why?"

"Ano'ng why? You're taking advantage. You shouldn't have done that. Paano kung makita tayo ng boyfriend ko?"

"Wala akong pakialam! As i've told you, babawiin kita. Ipaglalaban na kita kahit sa tatay mo."

Nailing na lamang ako. "No! Don't waste your time, Paulo. Wala ka ng ipaglalaban pa. Dapat ko palang ipagpasalamat na nagkita tayo dito. I've now realized na wala na akong feelings sa'yo. Dapat pala wala na akong maramdamang emsyon patungkol sa'yo. Kahit pala galit hindi na dapat."

"Ash. Listen. Kung inaalala mong may girlfriend ako kaya umaayaw ka sakin, don't think about it. Hihiwalayan ko si Amanda just for you."

"Hmmm. Tama na, Paulo. Lalo mo lang ipinapabatid sa akin na wala kang kwentang tao. You'll drop someone agad-agad para lang makuha ang gusto mo. Magagawa mo rin ulit sa akin 'yan kung ganoon. Umalis ka na. Wala ka ng aasahan pa sa akin, Paulo. Kanina I was thinking na tatawagan ko si Daddy to confirm sana what you've told me pero hindi nalang. Wala na rin palang kwenta. Tama si Tristan. If ever totoo man iyong sinabi mo, hindi pa rin maikakaila na sobra mo akong sinaktan. Tiwala ko ang nasira mo, Pau. Iyon pala ang hindi ko na kaya pang ibalik para sa'yo. I'm over you, Paulo. Tapos na ang pagpapakatanga ko sa'yo."

Natahimik ito at nakatitig lamang sa akin.

"Si Tristan pala ang bumibilog sa ulo mo ha? Sige. Aalis na ako. But think again kung iniisip mong lulubayan na kita. Never, Ash. Not until mabawi kita ng tuluyan." Huling sinabi nito bago lumabas ng kwarto ko.

Napaupo na lamang ako sa kama.

Realization strikes me. My actions... My thoughts... they are telling me that I'm inlove with Tristan Lorenzana. I'm inlove with my bodyguard.

What now? What will I do. Akala ko pa naman sa pagkakadulas ko kanina kay Tristan, noong sinabi kong mahal ko pa rin si Paulo, akala ko iyon na ang totoo. Hindi pala. It was just a slip of a tongue and nothing more. Maybe dala lamang ng emotion ko kanina. Wala na palang katotohanan iyon.

Was it a part of my defense mechanism? Hindi ko lang ba maamin sa sarili kong napalitan na ni Tristan si Paulo sa puso ko?

"Kailangang makasiguro ako sa totoong nararamdaman ko kay Tristan. Mahirap ng magkamali. There's only one way to find out."
-
A/N: Sa nag aabang po ng update sa Faultless Wrong Turn magsosorry po ako. Di ko pa natatapos iyong update kasi nahihirapan ako. Lutang utak ko.