İMKANSIZ(Siyah Serisi ~2~)(TAMAMLANDI)

***Ruhu Kayıp Kız Ve Bakışları Zehirli Okyanus Gözler***

Sabah alarm çalmadan gözlerim kendiliğinden açılmıştı.Zaten annem gittiğinden beri doğru dürüst bir uyku düzenim yoktu.Bazen hiç uyumaz bazense bir kaç saatlik uykuyla iki üç gün idare ederdim.Çünkü onun kokusuyla uyumaya alışıktım.Annem saçlarımı okşar ben de onun kokusuyla huzurla uykuya dalardım.Önce saçlarımı okşayan elleri gitti.Giysilerine sinmiş kokusuyla avunmaya çalıştım o da bir süre sonra gitti.Önce bedeni gitti benden,sonra kokusu.Sesi yavaş yavaş siliniyor kulaklarımdan.Ona dair anılarım silikleşiyor.Korkuyorum.Onu tamamen unutursam diye.Hayali de beni terk eder diye korkuyorum.Eğer o da kaybolursa çaresiz kalırım.Anılarda yaşamak çok zor çünkü her seferinde bir parçası eksiliyor.Tutunduğum küçük anılarım da yavaş yavaş kayboluyor.Karanlığım beyaz anılarımın üzerini de lekeliyor.Tüm beyazıma siyah sıçradı.Artık aydınlık yok her yer alabildiğine karanlık.Benim için tek ışık annemin hayaliydi onu da karanlığım alıp götürüyor.Yetmezmiş gibi daha çok karışıyorum siyaha.Ve tek başımayım.Beni kurtaracak kimsem yok...

Biraz daha düşünürsem işin içinden çıkamayacağım için yataktan kalktım.Banyoya girip elimi yüzümü yıkadım.Okul formalarımı giydim.Saçlarımı tarayıp kendi haline bıraktıktan sonra evden çıktım.Bugün yeni bir gündü.Yeni okulumda ilk günümdü.Her ne kadar beceremesem de olumsuz düşünceleri kafamdan uzak tutmaya çalışacaktım

''Günaydın Alya''

''Günaydın Mehmet Amca''

''Hazırsan gidelim''

''Hazırım''

Mehmet Amca Andaç abinin benim için ayarladığı şofördü.Beni okula o götürüp getirecekti.Her ne kadar bu duruma alışamasam da ve böyle bir şey istemesemde Andaç abi iyiliğimi düşünüyordu o yüzden bu konuda ona itiraz edemiyordum.

Kısa süre sonra okula varmıştım.Oyalanmadan arabadan indim.Ve okula girdim.Girdiğim andan beri üzerimde olan bakışlar beni rahatsız ediyordu.Şaşkınlık vardı hepsinin bakışlarında.Sanki burada olmamı beklemiyorlarmış gibi.Garipti.Bu bakışlara daha fazla katlanamayacağım için adımlarımı hızlandırdım.Müdürün odasına gidip sınıfımı öğrendikten sonra sınıfımın olduğu kata çıkmaya başladım.Neredeyse herkes derse girmişti.Koridorda sadece bir kaç kişi vardı ve onlarında bana karşı bakışlarında bir değişiklik olmamıştı.Hala şaşkın şaşkın bakıyorlardı.Kısa süre sonra zor da olsa sınıfımı buldum.İçeride hoca olduğu için kapıyı tıklattım.İnce bir bayan sesi ''Gel'' dedikten sonra içeri girdim.İçeri girdiğim andan itibaren herkesin bakışları bana döndü.Yine aynı bakıyorlardı şaşkın ve bir o kadar da garip.Yavaş adımlarla sınıfın ortasına öğretmenin yanına doğru ilerledim.Bu kadar bakış içerisinde hareket etmek zordu ama yine içlerinde bir bakış vardı.Diğerlerinden daha keskin,ruhumu yakan.Kafamı kaldırdığımda gördüğüm kişiyle ruhumun sarsıldığını hissettim.Yine ruhumu yakan okyanus gözler karşımdaydı.Herkesten farklı bakıyordu.Daha keskin,daha yoğun.Bir şeyler saklıyordu bakışlarında ama ben çözemiyordum.Hiç bir şey yapmıyordu,konuşmuyordu sadece bakıyordu ve o bakışlar ruhumu derinden sallamaya yetiyordu.Bakışlarıyla konuşuyordu.Beni de korkutan buydu.Hislerim yoktu benim.Duygularımı en derinlerime gömmüş,kalbimin etrafına sıkı sıkı duvarlar örmüştüm.Şimdi onun hiçbir şey söylemeden sadece bakarak ruhumu yakması beni korkutuyordu.O yüzden kendime verdiğim sözü tutmalıydım.Her ne kadar aynı sınıfta da olsak ondan ve okyanus gözlerinden uzak durmalıydım.

''Sen yeni öğrenci olmalısın.Ben de tarih öğretmeni Burcu Ergül.Sen de adını ve soy adını bize söyler misin?''

''Adım Alya Erez''

''Yeni okuluna ve yeni sınıfına hoş geldin Alya.Sınıfta ki tek boş yer Deniz'in yanı.O yüzden geç otur lütfen''

Hayat her zaman ki gibi benimle zıtlaşıyordu.Ben bir karar veriyordum hayat ise bu kararımı mahvetmek için elinden geleni yapıyordu.Ve benim her zaman ki gibi itiraz etme hakkım yoktu.Ne zaman itiraz edebilmiştim ki?Hayatım boyunca tanımadığım insanlar benimle ilgili kararlar vermişlerdi.Nerede yatacağıma,ne giyeceğime hatta ne yiyip ne içeceğime bile.Hangisine itiraz edebilmiştim de şimdi itiraz edebileyim?O yüzden en iyi yaptığım şeyi yaptım.Kabullendim.Yavaş adımlarla Deniz'in yanına en arkaya doğru ilerledim.Ben gelince sırada duvar kenarına doğru kaydı.Ben de oturdum.Benim oturmamla beraber sınıfta ki herkesin bakışları bize döndü.Böyle bakmalarının sebebini anlayamamıştım.Sanki bizim yan yana olmamız onlara çok şaşırtıcı gelmiş gibi bakıyorlardı.