HAYATA DAİR "ZAAFIMSIN"

"BAŞLANGIÇ"

Mutimedya: Cansu

Sude Çınar' ın Durumu

Lise dönemini bitirmiş,istediği bölümü kazanma sevinci yaşıyordu içinde.. O kadar mutluydu ki,kim bozabilirdi ki bu mutluluğu. İstediği hayalleri gerçekleşmişti..

Ailesindeki ilk üniversiteli olacaktı artık.. İlk olmayı başarmak hep istemişti ve başarmıştıda.

Sabah seher vaktinde kalkmış, sabah namazını kılmış, Allah(c.c.)'a hamdüsenalar yapmıştı... Daha yatmamış,yatamamıştıda zaten. İçindeki uçuşan kelebekler durmak bilmiyor, yatırmıyordu Sude' yi...

Sude kalktı, işe kalkacak babası ve kardeşi için kahvaltıyı hazırladı...

Annesi de peşinsıra geldi. Babası ve kardeşi de gelmişti ve ailecek kahvaltıya başlamışlardı...

Kahvaltı da Sude' nin yüzünde açan binbir parça gülümseme vardı.Ama bu gülümseme, sadece Sude' de vardı.Sude'nin, babası ve annesinin yüzündeki endişeyi fark etmesi geç olmadı.

-Size ne oluyor? Bi ayrı günde gibisiniz...
-Ne gibi kızım, diyerek babası sordu kızına.
-Bilmem,yüzünüzde bir tedirginlik var sanki.
-Sen üniversiteyi kazandın ya ab...
-Oğlum bir karışma be,diye babası sözünü kesti..
-Üniversiteyi kazandım ya ben evet,sonra ne olmuş.
-Keşke üniversite açıktan olsaydı,evden, yanımdan ayrılmayaydın,keşke..
-Neden anne, hayallerimin peşinden gitmem size neden yanlış geliyor?
-Direk yüzüne söyleyeceğim,safsın çünkü,inanıyorsun herkese,lise döneminde bana yakın da olsan, sosyal yandan biz ne çabalar sarf ettik hatırla! Ben senin üniversiteyi kazanmanı hiç istemiyordum,şimdi de istemiyorum.Anladın mı?
-Kazandım anne... Ben dik başlı değilim ama bu karardan beni vazgeçirmeyin ,lütfen...
-Bende karşıyım...
-Ne? Baba, sende mi?Ama neden?
-Annen haklı.Düne kadar isterdim de senin kazanmanı dün nasıl sevinmiştim. Ama şimdi görevlilerle konuşup seni açık ünivetsiye nakil etmek istiyorum.
-Tamam,siz haklısınız, yorulupda kazanmış olan benim ne kadar sap saf olduğumu görmüyorum sürekli,olmadık hayallere kapılıp sizi de,neyse... Size afiyet olsun.

Sude odasına geçip, yatağına yatmıştı. Şimdilik bir şey yapmayacaktı, daha yeni kazanmıştı,ille de kabul edeceklerdi onun üniversiteye gitmesini. Sadece bu durum onu üzmüştü fakat devamını getirmeyecekti de bu durumun...

***

Vakit ilerliyordu. Sude odasından çıkmak bilmedi,telefonuna vermişti kendisini. Annesi de odaya daha dayanamadan girmişti..

-Sude, iyimisin?
-Nasıl görünüyorsam öyleyim annecim.
-Görüntü iyi de,odadan çıkmadın, merak ettim seni.
-İyi anne. Düşünme beni.
-Kızım bak, biliyorum ünivetsiteye gitmek çok istiyorsun,ama üniversitede liseden de beter hallere düşüren haller var... Çocuğu kazanmış bir anne olarak ben inanki mutluyum,ama açıktan oku daha mutlu ol.
-Anne tamam. Sizin şimdiki kararınıza karşı da saygım var. Sosyal alandan size'ben burdayım' güvenini vermedim, ama bu başka ortamlarda veremeyeceğim anlamına gelmez. Lütfen bir şans daha verseniz,ne kaybedersiniz?
-Seni... Öyle ortamlardan gelen bilgiler gözümüzü korkutuyor,sen de öyle olmayasın diye.. Babana ben söyledim,baban da bana katıldıysa gerisini sen düşün.
-Annem, ne olur,ne yap ne et ,ben okumak istiyorum. Lütfen hakkıma girmeyin. Ne olur...
-Ben istemiyorum gitmeni ama yine de baban ne derse o,senin için elimden geleni yapamam Sude,kusura bakma.
-Tamam..

Annesi bu kararını kesinlikle değiştirmezdi. Bir korku ile yaşayamazdı. Kızını koruyup kollaması gerekiyordu. Kardeşinin anlattıklarını kafasından atamıyordu.Her görmesinde sürekli uyarılar yapıyordu üniversite ortamına dair...

Gözü korkmuştu,başına gelmemesi için elinden geleni yapmaya hazırdı..

***

Vakit akşam olmuş,evin zili çalmıştı. Gelen Sude' nin babasıydı. Sude babasını karşılamış ,babasıda Sude'yle konuşmak için oturma odasına geçmişti.