Seducing Alexandra

Chapter 15 Hurt

" I wish I had never met you. Then there would be no need to impress you. No need to want you. No need for loving you. No need for crying over you. No need for heartbreaks. No need for pain or tears. No need for forgotten promises. No need for rejected hugs. No need for crying myself to sleep. No need for acting like you are. No need, for everything you've done to make me feel like absolutely nothing."

Alex POV

Ang saya lang sa pakiramdam na araw-araw, napapalapit kami ni Arabella sa isa't isa. And this is the first time na I let myself be carried away. I let my walls, my guards down to her. I let my feelings take control of me.

I admit, pina-imbestigahan ko siya kay Emmit nung bago pa lang siya dito. Nalaman ko na nakasanla pala sa bangko ang pag-aari ng ama nito na mga hotels at ang bahay nila mismo. Somehow inside me, my instincts told me that I should not trust her intentions towards me. Kaya lang, hindi ako nakinig lalo na't nararamdaman ko din naman na attracted din siya sa akin.

Pero ngayon, wala na ako pinaniniwalaan kahit isa man sa mga pinagsasabi niya sa akin nung nandito pa siya. She's a liar! She's a goddamn...!

Napakuyom ako upang pigilan na naman ang galit na nasa puso ko. Mariin ko ding ipinikit ang aking mga mata para kontrolin yung nararamdaman ko ngayon.

God, I trusted her!

Nang marinig ko yung pinag-uusapan nila nung kaibigan niya sa telepono, I know it's me.

Hindi mo naman narinig lahat, di ba? Sabi ng konsensya ko.

Ano pa ba dun ang importanteng dapat ko malaman? Tama na yung narinig kong may intention siyang iba sa akin. At yun ay ang pera ko!

Are you even sure of that, Alex? Sabi pa ng inner self ko.

Yes because I'm not that stupid! Damn it!

Narinig ko ang pagtunog ng aking cellphone at kinuha ko yun mula sa aking back pocket ng suot kong jeans. Si Abby. Napabuntong hininga ako bago sagutin iyon.

"O Abby." Walang ganang sambit ko.

"What's wrong with you?" For sure nakakunot-noo na naman siya.

"Wala." Tipid na sagot ko sabay tingin sa malawak na lupain ng hacienda mula dito sa tuktok ng burol.

Nagpupunta kasi ako dito lalo na kapag malungkot ako o gusto ko makapag-isip. Bukod sa may talon, isa din ito sa tinatawag kong sanctuary ko.

And I admit, I am so lonely right now... and hurt for what Ara did to me. She lied. She played me.

"Papunta kami diyan." Narinig kong sabi niya.

"Kami?" So ibig sabihin may kasama siya. Sino naman kaya?

"Yup." Kompirma niya. "I'm with Danielle. We're on our way. Actually, malapit na."

Sinulyapan ko yung suot kong relo. Past two in the afternoon. Ano naman kaya gagawin nila dito? And kasama pa si Dani.

"Anong gagawin niyo---"

"We'll talk later, Alex." Putol niya sa sinasabi ko at tsaka ibinaba na ang tawag.

Napailing iling na lang ako na nakatingin sa cellphone ko. That's Abby. Minsan may pagka-brat. Pero sweet naman siya sa amin ni Danielle most of the time.

Ilang saglit pa ay may natanaw ako na isang metallic gray na kotse. Agad ako pumito para tawagin si Black. Mabilis naman itong lumapit sa akin.

"May bisita tayo Black." Sabi ko sa kabayo na animo naiintindihan talaga ako. "Yah!" Sabay tapik kay Black ng may kalakasan at sumibad na ito ng takbo pababa sa burol.