Ann's POV
Paggising ko naligo na ako agad dahil ang baho ko, amoy alak ako. Nagbihis lang ako ng pambahay at bumaba na medyo kumakalam na sikmura ko eh.
Pagbaba ko naamoy ko agad yung favorite ko, Caldereta, kaya nagtungo agad ako sa kitchen
"Mom–" naputol ang pagtawag ko nang hindi si mommy ang nakita kong nagluluto.
"Good Morning, have a seat, maluluto na to." Sabi nya ng nakangiti, halata mo sa mata nya yung pamamaga nito, dont tell me he cried?
"What happen to your eyes?" I asked coldly without having eye contact with him.
"Ah wala to, napuyat lang." Ah kaya pala, nag-assume ka na naman Ann. Kung totoo man yung sinabi nya na umiyak sya, isang beses lang yun at di na nya uulitin yun. Baka nakipagtelebabad sya sa kung sino kaya napuyat.
"Ah." Bakit ganun? Why am I disappointed? Argh!
"Finally, luto na. Babe oh, kain ka na." Sabi nya at sya ang naglagay ng food sa plato ko. Sana ganito nalang sya palagi, kung wala lang kami sa ganitong sitwasyon baka inasar ko na to o baka niyakap ko na to agad. Kaso haaays 😔😔😔
"Thanks." Sabi ko nalang at kinain na. Ang sarap talaga nya magluto.
"Masarap ba? Hindi ko kasi alam kung paanong pagluluto yung ginagawa ni Tita eh, sorry kung hindi kasing lasa ng Caldereta ni Tita."
"What do you mean?" I coldly asked
"Kagabi kasi I tried to call your mom, buti nalang hindi sya busy then I asked kung bukod sa pasta at oreo ano pang favorite mo then yun sabi nya sakin madalas mo daw ipaluto sa kanya is Caldereta, tas ayun nagsend sya sakin ng ingredients and directions for cooking Caldereta, then yun kaso mukhang hindi kasing sarap ng luto ni Tita eh."
"Ah." Tipid kong sagot. After namin kumain, ako agad ang pumwesto sa sink at naghugas ng pinagkainan namin pati yung pinaglutuan nya.
After ko maghugas, nagpunas lang ako ng kamay at dumiretso sa balcony dito sa may living room nya. Ang sarap ng simoy ng hangin, nakakarelax, lalo yung paghampas ng hangin sa balat mo, nakakawala ng stress. Habang nagpapahangin ako, bigla nalang may yumakap sa akin from behind. I tried to look for it kahit alam ko kung sino yun.
"Sorry babe, Babawi ako sayo promise." Sabi nya
Nananahimik lang ako pero hindi ko tinatanggal yung pagkakayakap nya sakin. I miss this, i really miss his hug.
"Alam ko galit ka parin sakin. Im willing to wait kung kelan mo ko mapapatawad. Dont ever think na dahil lang sa pag inom mo kaya ako nagpalit ng number, matagal ko ng balak magpalit ng number, kaso kasi hindi ko naman kabisado lahat ng nasa contacts ko especially yung sa family and relatives ko, kaya nililista ko, kaso hindi ko pa tapos ilista eh, kasi lagi tayong umaalis." Paliwanag nya.
"Why didnt you tell me?"
"Eh kasi ayokong mapostpone mga lakad natin dahil lang dun. Gusto ko nasusunod yung gusto mo. Iniisip ko kasi na baka magtampo ka o baka maghanap ka ng iba na iseset aside yung gagawin nila para lang masamahan ka, kaya hindi ko sinabi sayo, natatakot ako na ipagpalit mo ko sa iba nang dahil lang di ko sinunod yung gusto mo."
"Tss. Sa tingin mo ba ganun ako kababaw na babae? I know how to understand things Timothy. Maiintindihan ko naman as long as pinapaliwanag mo sa akin eh." Sabi ko at aalis na sana nang bigla nya akong higitan at halikan sa labi.
This is what I missed the most. His kiss, how he show his love through his kiss. Namiss ko sya sobra. He's now kissing me passionately, bumitaw lang sya nang maubusan kami ng hangin.
"I love you so much babe, at hinding hindi ako mag iisip ng kung ano ano tungkol sayo, ang iisipin ko lang is how lucky I am and how blessed I am na parte ka ng buhay ko, and how much I love and will love you." Sabi nya while caressing my cheeks. How can this man be this sweet? Hindi ko alam kung paano ko nagawang matiis sya ng isang araw. "Sorry for everything that I did wrong, Dont every leave me please babe, I cant afford losing you." Naramdaman ko nalang na nabasa yung braso ko, pagtingin ko sa kanya, HE'S REALLY CRYING.
ANG ISANG SIGA NA TIMOTHY JAKE ROSALES UMIIYAK SA HARAPAN KO. WHAT THE?!
"Sshh.... Wag ka nga umiyak, dinaig mo pa ako eh sa pagkadramatic eh." Sabi ko at pinunasan yung luha nya using my thumb. "Hindi ako mawawala ok? Hindi kita iiwan, tsaka sino ba nagsabing iiwan kita? Wala naman diba?"
"Natatakot lang ako na baka bigla ka nalang umalis sa buhay ko nang dahil sa mga kagaguhan ko."
"Kung mangyayari man yun, maghintay nalang tayo pareho. Sabi nga ni daddy at mommy, if its meant to be then faith and destiny will make a way para magtagpo ulit tayo, pero if not we can be good friends naman eh."
"No no no! Hindi tayo magiging friend. Kung hindi tayo pagtagpuin ulit nidestiny at faith, then me, myself and I will make a way para magtagpo tayo. Ikaw lang yung babaeng gusto kong pakasalan at wala ng iba pa."
"Tss. Eh mas iyakin ka pa yata sakin eh, tignan mo nga oh, mukha kang uhuging bata dyan sa tabi tabi na iniwan ng magulang."
"Babe naman eh." Parang bata nyang sabi at yumakap sa akin tsaka nya isiniksik yung mukha nya sa may bandang leeg ko.
"Oh sige bahala ka, sumiksik at yumakap ka pa, hindi naman ako yung mangangalay eh." Sabi ko nalang at tumawa. Now were ok.
"Ok lang mangalay, mabango ka naman eh." Sabi nya sakin.
"Maligo ka nga muna, ang baho mo." Sabi ko kaya agad syang nagpunta sa kwarto nya at ayun nga naligo.
Masakit man pero at least he gave me those words na pwede kong pagkatiwalaan. Im happy and glad na ok na kaming dalawa. Sana wala ng sumunod pa.
