Run and Be Careful →Liam Dunbar←

18

*Melanie*
Skąd ona mnie zna? Co się tu dzieje?

-Melanie pamiętasz mnie?- spytała nieznajoma

-A powinnam?- spytałam po czym zobaczyłam po swojej lewej stronie Eljaha. Spojrzałam na niego z pod byka.

-Znasz ją?- spytał mnie

-Najwidoczniej nie, a ty?- spytałam mając przeczucie że ta dwójka się zna.

-A kto by nie znał Lydi Martin? Gwiazda szkolna, banshee, nie znać ją to trudna rzecz.- powiedział, a ja miałam ochotę go udusić.

-Więc jesteś Lydia?- spojrzałam na dziewczynę o rudych włosach.

-Tak. Wiem że mnie nie pamiętasz, ale znamy się dosyć długi czas. Szukałam cię razem ze stadem...

-Stadem? I jaka banshee?- spytałam nie wiedząc już w ogóle o co w tym wszystkim chodzi.

-Moze pojedźmy do domu i wszystko wyjaśnimy. Masz może telefon?- powiedziała dziewczyna.

-Tak, proszę-podałam jej komórkę. Dziewczyna odblokowala ekran i się uśmiechła.

-O co chodzi?- spytałam

-Nadal masz Liama na tapecie. To słodkie. - powiedziała, a ja mając kompletny mętlik w głowie chwyciłam Eljaha za ramię i odciaglam na bok.

-O co tu chodzi? Kim ty do cholery jesteś?- spytałam. Moje wkurzenie sięgalo zenitu.

-Wyjasnje ci wszystko później. - powiedział. Lydia zadzwoniła po pomoc. Usiadłam na jakimś kamieniu, zamknęłam oczy i przykryłam głowę rękami. Słyszałam jak ta dwójka podchodzi do mnie lecz nie odezwałam się ani słowem.

*Scott*
Dziś moja pierwsza randka z Kirą. Stresuję się jak nie wiem co. Ugh Scott ogarnij się. Poszłem się wykąpać. Wytarlem swoje ciało ręcznikiem który dostałem od mamy.

-Synu idę na nocną zmianę. Uważaj na siebie. I odbierz wreszcie ten telefon!- krzyknęła mama, a po chwili usłyszałem zamykanie drzwi. Wyszłem z łazienki i zaczęłam szukać telefonu. MAM GO! Leżał w pościeli chowając sie przedemna. "Lydia" wyświetliło się na ekranie. Odebrałem.

-Halo?

-Znalazłam Melanie, przyjedź na ulicę wjazdową do miasta. Czekamy.- powiedziała i rozłączyła sie. Zaskoczony szybko zaczęłem sje ubierać.