31 dni do śmierci

16 dni...

Kocham, i chcę być kochana.
Żyję, i chcę żyć.

Z dnia na dzień czuję się coraz gorzej. Życie mnie męczy. Boję się śmierci. Nie chcę zostawiać wszystkiego co kocham. To straszne! Boję się! Ja nie chcę umierać!

Kacper chodzi coraz bardziej smutny. Wiem doskonale o czym myśli. Boli mnie serce na widok jego smutnej miny.
- Kacper! Nie smuć się. Proszę!
- Jak mam się nie smucić! Ty... Umierasz!
- Doskonale o tym wiem!
- Kiedy umrzesz, moje życie straci sens. Znajdę jakiś sztylet i popełnię samobójstwo....
- Nawet tak nie mów. Nie mów tak!
- No dobrze...
- Obiecaj, że nic sobie nie zrobisz!
- Obiecuję! Dla ciebie wszystko!
- Zawsze będę przy tobie. Nawet kiedy mnie zabraknie.
- Kocham cię!
- Ja ciebie też.

Wieczorem napisałam do Izy:
Ja: Iza! Proszę, przyjedź do mnie!
Iza: Dobra, będę za pół godziny.

Iza zawsze mnie rozśmieszała. Dzisiaj razem płakałyśmy.
- Będę za tobą tęsknić- powiedziała moja przyjaciółka.
- Zawsze będę przy tobie. Za kilkanaście lat spotkamy się tam, na górze.
- Mam taką nadzieję.
- Możesz mi coś obiecać?
- No jasne!
- Proszę, przychodź od czasu do czasu na cmentarz, na mój grób.
- Będę przychodzić!
- Dziękuję ci!
- Jesteś moją przyjaciółką. To mój obowiązek!

Iza została na noc. Oglądałyśmy filmy, jadłyśmy chipsy, słodycze. Wspominałyśmy wydarzenia z minionych lat. To była wspaniała noc!