Kanla yazılan aşk (Tamamlandı)

Nefret altında saklı olanlar.

Fabrika çok büyükdü ve her yandan korunuyordu.Yani bura zombiler kolayca giremezdi.Bundan başka burda bir sürü tuneller gizli odalar vardı.
Benim arabamın bile nerde olduğunu bilmiyordum.Burda sabahlar herkes bir tarafta bir işle uğraşıyordu. Sürekli olarak içmek için su kaynatılıyordu. Fabrika çok büyük olduğu kadar burdakı insanların sayı binden fazlaydı.
Ben ailemin olduğu resmi ve bi kaç kiyafeti arabadan almak için Melisayı arıyordum.Sonuçta o arabamın nerde olacağını bilecek biriydi.Bu sırada alt kattakı amcanın biri, bana bir tür dosya verip,bunu Dereke ulaştırmamı istedi.Ben onun adını duyduğumda onun kızgın bakışları aklıma geldi.Bir hafta boyunca onu hiç görmediğim için mutluyken şimdi bu dosya çıkdı başıma.Ama amca ağzımı açmadan gözden kayb oldu.Ne var yani beni sevmek zorunda değil, nefreti neden onu bilmiyorum,bana kızgın ola bilir,ama beni yapmadığım bir şey için bu kadar yargılayamaz.Hem ona dosyayı verip giderim,böylece onunla muhattap olmam!
düşünceleri ile yola koyuldum. Odaları dolaşırken onu daha doğrusu ikisi
Melisa ve o ,
bi konuda tartışıyorlardı.Sonra Melisa ona sarıldı ve onu öptü.Ben geri dönmek istedim,merdivenle eniyordum ki aşağı kattakı amca
-bakdınmı ? Listeyi gördünmü?
Ben bana doğru bakan amcanın , bana mı diyor bu?derken tam arkamda birini hiss ettim.Dosya elimden öyle bir hızla alındı ki, ben arkamda durana dönerken ayaklarım merdiven basamaklarına basamadı .Ben kendimi tutamadım Son olarak ,Korkudan gözlerimi kapadım çünkü az sonra kırk basamaktan yuvarlanacaktım.Ama dur ben yuvarlanmıyorum,bi acı da hiss etmiyorum...
Etrafda neler oluyor diye gözlerimi yavaşca açdığımda,benim getirdiğim dosya kağıtları havada uçuşuyordu.Şimdi görmek istemediğim o gözler şaşkınlıkla bana bakıyordu ve bir anda yine öfke moduna geçti.Az evvel beni yuvarlanmaktan koruyan o güçlü kollar benim toparlandığımı görüb geri çekildi.
Bay kızgın bir addım geri gitti ve başını yana çevirib
-Melisa şimdi anladın mı, neden ona bu kadar öfkeliyim?
Bunun gibi bir kız dosyayı taşıyamıyor,zombiler saldırırsa bu hepimizi tehlikeye atar!anladınmı?!
Bu zamana kadar fark etmediğim ,dahası, bay kızgının iri kaslı vücudu yüzünden arkada Melisanın olduğunu bilmiyordum.Melisa başını salladı,ama artık ben onun ne dediğini duymuyordum Derek neden benden bu kadar nefret ediyordu.Ben ona ne yaptım ,bunu anlamıyordum ama dedikleri canımı o kadar yakmıştı ki,üstüne bir de bana
- "aptal ayakların nereye basıyor bi bak!"diye bağırması bardağı taşıran son damlaydı. O kadar insanın içinde ağlamamak için kendimi zor tuttum.
Kızgın bir bakışla aşağı kata indim,ben ona kendimi anlatacak değildim,ne dersem boştu. Demek korna konusu hala sürüyormuş. Ama geç tez onunla konuşmayı düşünüyordum.Arkada ayak seslerini duyunca göz yaşlarımı sildim.Gelen Melisaydı. Konuşmak için doğru zaman değildi.Bunu Melisa da biliyordu.....
Akşam ben ,Melisa ve Laura... ..arabamdakı bir kaç eşyamı almak için benimle depoya gitdik.Burası akşamlar güvenli değildi.Buranın anahtarları sadece 2 kişide vardı.
Melisa Derekin odasından anahtarı alınca ,biz depoya indik. Ben bazı eşyalarımı,
fotoğraf ve tişörtlerimi de aldım. Bu zaman alarm işe düşdü.Bu o demekti ki ,burda bizden başka biri daha vardı.Ama bu insan değildi .Kırmızı işık fabrikada "zombi" olduğuna işaretdi......