Kanla yazılan aşk (Tamamlandı)

ben korkak değilim!

Hayır!bunun olmaması gerekiyordu! Olamaz!
diye bağıran Melisa şimd kendini topladı ve Laura ya askerleri kaldırması için, benim se Dereki çağırmam için emirler verdi.Şimdi bu konuda tartışıcak zaman değildi.Bu yüzden biz yukarı koştuk.Her kes savaşa hazırlanıyordu.Derek de kendi silahını eline almıştı.Beni görüp
-Melissa nerde ?
diye sorduğunda ben onun depoda olduğunu söylediğim an artık Derek bi kaç askerle depoya koşuyordu.Etraftan  silah sesleri , Melissa ve Derekin emirleri  duyuluyordu.Birazdan onların geri döndüğünü görünce onların yanına koştum,haberler iyi değildi.Zombiler  depoyu tamamen ele geçirmişti.Derek askerlere herkesi B pilanı üzre çatıya çıkarmasını söyledi.Melissa onlara liderlik edecekti. Tam bu sırada bilmediğimiz bi şey vardı.Askerlerden biri ısırılmıştı.Bir anda gözümün önünde korkunç olay yaşandı .Zombiye dönüşen asker önüne çıkanı parçalamaya başladı .Her yanda çığlık atan insanlar,onları öldürmeye çalışan, dişlerinden kanlar akan zombiler vardı.Zombilerden kurtulmaya çalışan insanlar demir asansörle yukarı çatıya gidiyorlardı.Askerler onlara saldırının olmamasını sağlamak, zombileri durdurmak için her türlü silah kullanıyordu.Bende elime bir silah almışdım.çünki benim gözüm bu olayların arasında küçük bir kız çoçuğunun zombiye dönüşmüş annesinden kurtulmak için nasıl mücadele verdiğini gördü.Küçük kız büyük zırhlı araçın altında saklandı .Derekin askerlere gidiyoruz talimatlarını duysam bile,ben kızın saklandığı yöne koşuyordum.Onu öylece bırakamazdım....

Melissa Dereke yardım etmek için geri döndüğünde,Derekle burun buruna gelir,Derek ikinci katın kapılarını kapatmak istediği zaman,Melissa ona Jessi sorar
-hayır! Ne yapıyor o ?     aptal kız!       onu öldürücekler!
Sözlerini bile bitirmeden  Derek bir anda Jessika nın peşinden gider.....
Çünkü Derek Jessi fark ettiğinde kızım başı beladaydı. 

Ben, kıza dokunmaya çalışan zombileri kendime çekmeye çalışdım.Silahı doğru nişan almasam bile,durmadan ateşliyordum.Bilmiyorum nerden çıkdı,ama John da benimle ateş ediyordu.John- ona koşan kızı kucağına alıp,askerlerin yardımıyla yukarı kalktı"hadi Jessi çabuk ol" diye bağırdı,ama benim onlara yetişmem sırasında Johnın peşindeki zombiler yüzünden askerler kapıları kapattılar.
-Ne??? yok! Yine mi?! !
Bir anda her şey bitti sandım, bir insan için o kadar insan ölemezdi,"benim çıkışım " diğer tarafta olan asansördü,ama benim kurtulmam için gerçekten  mucize gerekti.
'Son kurşunlar' düşündüğüm an Melisanın " bu tarafa " konuşmasını duydum , bi bakdım ki,biri beni kolumdan tutarak,sesin geldiği yöne çekti . Buna inanmak zordu,beni hiç umursamayan biri , kurtarmaya çalışıyordu, yani Derek!,Melisa ve Derekle birlikte nerdivenleri koşarak biz de çatıya çıktık.Derek kapıyı tuttu,şimdi ne yapıcağız derken B pilanını şimdi anladım

B pilanı:
bizim bina ve arasında altı metre kadar mesafe olan diğer binaya  bir kaç tahta koyularak köprü oluşturulmuşdu ki,bir kaç dakika önce yukarı koşan insanlar şimdi diğer çatıdaydılar.Aslında bu gördüğüm şey benim için zombiden daha beterdi.Çünkü benim yükseklik korkum vardı.Önce Melissa geçti,sıra bendeydi
-ben yapamam, ben bunu yapamam!
-ne bekliyorsun hadi gel Jessi diye Melisa bağırıyordu.
-hadi çabuk ol,aptal kız! Ben bunlar uzun süre tutamam !
Ben bu sözler karşısında ,Dereke bakdım doğruydu, çok zor dayanıyordu.Ne yapmalıydım.Ayaklarımı tahtaya basamıyordum hemen başım dönüyordu.Neden bunlar hep benim başıma gelmek zorunda ki?!.
Derek benim gerçekten çok korktuğumu gördü,

-yine iş başa düşdü!ben, bir fobiyası olan kız için ölmek zorunda değilim!
dediği an cebinden bir şey çıkardı ve onu tuttuğu kapıdan içeri attı.Bir rüzgar gibi bana yaklaştı.Ne olduğunu fark etdiğimde… .yükseklik! Hayır!
Ama dur......
Evet,Derek adımlarını çok yavaş atarken ,beni de  kucağında sımsıkı tutmaya çalışıyordu.Eski apartmandan patlama sesi geldiğinde biz yolun yarısındaydık.Ben gözümü açtığım an ,panikledim,çünki bir anlık Derekin ayakları tahta üzerinde dolaşdı,ama hemen toparlandı.Benim heyecanlı bir halde ona yapışmamı görünce
-tamam ,sakin ol          sakın aşağı bakma!
Onun bu sözleri beni daha da strese sokuyordu.Ama adam haklıydı.Benim ani hareketim ikimizin hayatını bitire bilirdi.Son adımını atarken Derek in atlaması yüzünden ikimizde düştük.Arkadaşlar hemen tahtaları iple birlikte ortadan kaldırdılar.

O olaydan bir kaç gün geçse bile,Melissa hala benimle çok soğuk konuşuyordu.Öylen yemekte bende yemek dağıtımına  arkadaşlara yardım ediyordum.Bana iki tabak daha getirdiler .bunlara yemek koyarken,17 yaşlı esmer güzeli Selena da elinde bir tabakla geldi.Ben Melissanın benimle konuşmamasından çok kırılıyordum.Doğru benim fobim yüzünden onun sevgilisi zarar göre bilirdi.Ama ben ne yapa bilirdim ki?,
Melisa yine yanımdan geçti.Selena boş tabakları masaya koyduğu zaman
-Bence sen  onlardan uzak dur,o kız tam bir cadı,işine geldiğinde arkadaş,işi bitdiğinde düşmanı olursun!

-Melisa mı?ama o  öyle değil !O benim arkadaşım!

-Ya evet!çünkü Derek senden hoşlanmıyordu.Bak Jessi seni tanıdığım kadarıyla burda yenisin.Senin arkadaş dediğin o kız sırf Derek seninle iyi değildi diye ,seninle kankaydı.Şimdi neden seninle konuşmuyor biliyormusun? Çünkü Derek seni kurtarmak için çaba harcadı, kendini riske attı.Gözün aydın sende bizim listeye düştün.

-Ben buna inanmıyorum.Hem ben onun erkek arkadaşını ne yapayım ya?! Benim dedim bir an önce aileme kavuşmak.
Aqyrıca hem öyle biri benim ilgimi çekmedi.Eğer bu yüzden korkuyorsa, boşuna biz zıt karakteriz!

-Orasını bilemem! Ama bence korkması gerekiyor.Çünki bu güne kadar- Derek hiç bir kıza bu kadar öfkeli olduğu halde, onu kurtarmak için, bu kadar çaba göstermeyen ,bir erkek!,
ama sana yardım için hemen koşması,garib doğrusu...
-Ya yeter Selena !Ben bunları dinlemek istemiyorum,sen yanlış düşünüyorsun !sert tepki göstererek ordan uzaklaştım.Yok daha neler...En iyisi ben çatıya çıkıp temiz hava alayım......