Hold On

CHAPTER 5

"W-what?!" Nanggagalaiting turan ko.

Galit. Sakit. Inis. Kaba. Takot. Halo halo na ang emosyong nararamdaman ko. Pakiramdam ko sasabog na ang puso ko sa sobrang sakit ng nangyayare.

"Hindi ko iiwan ang anak ko sa tulad mo, Sabrina kaya sakin ang anak ko"

"H-hindi! Hindi pwede!" Galit na sabi ko. "Kung ganun din ang gagawin mo, magpapakamatay nalang rin ako!"

Sobra sobra na siya.

Agad akong tumakbo sa rooftop at sinundan rin naman ako ni Travis. Pagkarating ko dun ay agad kong nilock ang pintuan papuntang rooftop para hindi makasunod sakin si Travis.

Luhaan at dahan dahan akong lumapit sa railings. Ang lamig at ang lakas ng hangin. Rinig na rinig ko ang pagkatok ni Travis at mga hiyaw niya pero wala na kong pakieelam!

Sobra sobra na siya.

Sobra sobra ka na!

Napapikit ako at biglang may mga imahe ang bumalik sakin. Mga salitang paulit ulit na sumasaksak sakin.

"BITCHES LIKE YOU WILL NEVER LEARN!"

"Wala nang nagmamahal sayo! Ah meron pala kaso mga patay na!"

"Isa pa Sabrina, hihiwalayan kita!"

"Kung wala kang magawa sa buhay mo kundi pakielaman ako, magpakamatay ka na lang"

"Get out of my life, kaya mo ba?"

"Get out of my life, kaya mo ba?"

"Get out of my life.."

"Get out of my life.."

"Get out of my life.."

Tinakpan ko ang tenga ko pero kahit ganun paulit ulit pa rin sa tenga ko-- hindi! Paulit ulit sa utak ko!

Para kong nasa masamang bangungot na hindi na magising. Naninikip ang dibdib ko at puro yun lang ang nasa isip ko.

Sumasabay pa ang mga kalabog sa pintuan.

"UMALIS KA NA TRAVIS! TIGILAN MO NA!"

"TAMA NA! UMALIS KA NA!"

"UMALIS KA NA! HINDI KO NA KAYA!"

Please stop!

"aaaaaaaaaaaaaaah!!!" Rinding rinding sigaw ko.

"FUCKING OPEN THIS GODDAMN DOOR SABRINA! ANG ANAK KO!" Hiyaw niya. "SHIT! KUNG PWEDE LANG NA MAMATAY KA NANG HINDI NADADAMAY ANG ANAK KO GO! BUT SABRINA PLEASE! PARA NAMAN SA BATA DONT BE GODDAMN SELFISH!"

Natigilan ako.

So...ayun? Ganun pala yun?

Haha.

Akala ko...

Akala ko kaya niya ko sinundan kasi...kasi takot siyang mawala ako.

Akala ko kaya niya ko pinipigilan kasi...kasi ayaw niyang mamatay ako.

Haha.

All this time, am I really nothing to you?

All this time, hanggang nanay lang ba talaga ako ng anak mo?

Haha.

Asa ka pa, Sabrina. Napaka laki mong tanga talaga.

Namuhay na naman ang galit ko.

Wala akong ibang nakikitang dahilan kung bakit naging ganto ang lahat. Naiintindihan ko ang galit mo dahil alam kong napilitan ka lang talaga para sa realsyon na to. Pero hindi ko akalain na ganyan ka talaga.